پیشرو، فناور، ارزش آفرین

گروه صنعتی آتام

Atam industrial group

سبد خرید
فارسی English
مایکوتوکسین‌ها در تغذیه گاو شیری

مایکوتوکسین‌ها در تغذیه گاو شیری

1402/1/27

  مایکوتوکسین چیست؟ مایکوتوکسین‌ها سموم قارچی هستند که برای انسان و حیوانات خطرناک می‌باشند. با این حال حضور آنها عملا در خوراک دام اجتناب ناپذیر است. با مدیریت درست سموم، می توان از گاوهای شیری در برابر کاهش عملکرد محافظت نمود و از این طریق از کاهش حاشیه سودآوری جلوگیری کرد. توکسین ها درواقع سموم ارگانیکی هستند که از طریق باکتری‌ها ، گیاهان، قارچ‌ها و یا به هنگام مرگ باکتری‌ها تولید می‌شوند و به شدت می توانند بر سلامت و عملکرد پرورش دام تأثیر بگذارند. اما کدام سموم در عمل برای گاوهای شیری دارای اهمیت هستند و چه راهبردهایی برای مقابله مناسب با آنها باید به کار گرفته شود.   مایکوتوکسین‌ها و دست کم گرفتن خطر آن درگاوهای شیری در گذشته، هنگامی که مردم در مورد اهمیت مایکوتوکسین‌ها در گاوهای شیری صحبت می کردند، عمدتاً نگران خطر انتقال متابولیت آفلاتوکسین AFM1 به شیر بودند.  AFM1  بسیار سرطان ‌زا و آسیب رسان به کبد انسان است و بنابراین برای مصرف‌کنندگان شیر، یعنی انسان‌ها ، بسیار حائز اهمیت است. اما در مورد حیوانات، از آنجا که تصور برآن بود، مایکوتوکسین‌ها تا حد زیادی توسط میکروارگانیسم‌های شکمبه تجزیه شده و در نتیجه سم زدایی می‌شوند، از این رو توجه کمتری بر اثرات مخرب و مضر مایکوتوکسین بر روی دام صورت پذیرفت. البته این تنها تا حدودی درست می‌باشد ولی در موارد ورود بیشتر آفلاتوکسین‌ها و تحت شرایط خاص که منجر به کاهش ظرفیت تخریب مایکوتوکسین‌ها توسط شکمبه می‌شود، مایکوتوکسین‌ها می توانند همان اثرات مخرب را که در حیوانات تک معده ای دارند در دام نیز داشته باشند. خطر بالای ورود مایکوتوکسین‌ها از راه خوراک در هنگام مد نظر قراردادن اجزاء خام مورد استفاده در تهیه جیره گاوهای شیری، باید به این امر توجه داشت که تقریباً تمامی این اجزاء در خطر آلودگی به مایکوتوکسین هستند. آلودگی به مایکوتوکسین ممکن است در مزرعه و یا هنگام انبار کردن در سیلو اتفاق بیفتد. به عنوان مثال ذرت ممکن است قبلاً در مزرعه به قارچ Fusarium آلوده شود که این موجب می گردد حتی قبل از برداشت، مایکوتوکسین تولید شود. این مایکوتوکسین‌های نامرئی، در برابر حرارت و اسید بسیار پایدار هستند، بنابراین در فرآیند سیلو کردن بعدی بدون آسیب، فعال باقی می‌مانند. همچنین احتمال آلودگی با قارچ‌های آسپرژیلوس یا پنی سیلیوم، پس از برداشت و در طی فرآیند سیلو کردن و همچنین نگهداری در پشته وجود دارد. اینها به نوبه خود می‌توانند مایکوتوکسین‌های دیگری مانند آفلاتوکسین، اوکراتوکسین A یا روکوفورتین تولید کنند.    احتمالات متنوع برای آلودگی سیلوی غلات سیلوی علف و علوفه سبز نیز می‌توانند با دئوکسی نیوالنول، آلکالوئیدهای ارگوت یا سایر مایکوتوکسین ها آلوده شوند. به طور کلی، انواع خطرات از مایکوتوکسین های مختلف و از منابع مختلف وجود دارد که با افزایش مصرف علوفه توسط یک گاو شیری تشدید می شود و در نتیجه منجر به افزایش میزان مصرف  مایکوتوکسین‌ها توسط حیوان می گردد. کاهش یا عدم کفایت سم زدایی در شکمبه دام همانطور که قبلا اشاره شد، یکی دیگر از مشکلات احتمالی، کاهش تخریب مایکوتوکسین‌ها در شکمبه است. مطالعات علمی نشان داده است که همبستگی آشکاری بین مایکوتوکسین‌ها و کیفیت میکروبیوم شکمبه و عملکرد آن وجود دارد. اگرچه تخریب مایکوتوکسین‌ها در حیوانات شیرده به دلیل افزایش فعالیت میکروبیوم شدت بیشتری دارد، اما کاهش مقادیر pH و همچنین کاهش زمان عبور تأثیر منفی بر تجزیه مایکوتوکسین‌ها خواهد داشت. هر دو وضعیت غالبا در گاوهای پرتولید مشاهده شده است  و به شدت تحت تأثیر فرمول جیره قرار دارند . حتی بعضی از مایکوتوکسین‌ها بعد از تجزیه، خطرات بیشتری نسبت به سم اولیه دارند. یکی از این نوع مایکوتوکسین‌ها زیرالنون (ZEA) است که گاها زمانی که تجزیه می‌شود، تاثیرات منفی شدیدتری نسبت به مولکول اولیه دارد.   تأثیر سموم قارچی بر سلامت و عملکرد دام عدم تجزیه مقادیری از مایکوتوکسین‌ها در شکمبه خطر بسیار قابل توجهی را در بردارد که این امر بطور کلی منجر به کاهش عملکرد و سلامت حیوان می‌شود. از دیدگاه بالینی ورود سموم قارچی باعث مسمومیت درون سلولی و همچنین استرس‌های متابولیکی می‌شود. بنابراین، مایکوتوکسین‌ها می‌توانند موجب ایجاد اختلالات متابولیکی پیچیده و بیماری‌های التهابی شوند. لامینیت (التهابات لایه های حساس بافت) یک مثال خوب است. لامینیت یک بیماری متابولیکی چند عاملی است که منجر به التهاب آسپتیک کوریم سُم می‌شود و خود را به صورت لنگش دردناک نشان می‌دهد. این بیماری از طریق تأثیر متقابل بسیاری از عوامل مستعد کننده ایجاد می‌شود که منجر به اختلال در میکروسیرکولاسیون کوریوم سُم و تغییر دستگاه نگهدارنده استخوان سم می‌گردد. در این زمینه می توان به عوامل مستعد کننده زیر اشاره کرد: تغذیه (مصرف جیره با تراکم بالای انرژی) زایمان بیماری‌های سیستمیک مانند اسیدوز شکمبه، ورم پستان، جفت ماندگی، اندومتریت، جابجایی شیردان، سندرم کبد چرب مشکلات سلامتی سُم و شرایط بد جایگاه پرورش و نگهداری   مایکوتوکسین‌ها و تشدید سایر عوامل بیماری‌زا افزایش بار اندوتوکسین (سموم باکتریایی) غالبا در این عوامل مختلف نقش مهمی را ایفا می‌کنند. اندوتوکسین‌ها اجزای دیواره سلولی باکتری‌های گرم منفی هستند و هنگامی که وارد جریان خون می‌شوند می توانند منجر به بروز واکنش التهابی شوند. از آنجایی که مایکوتوکسین‌ها، حتی در مقادیر کم به یکپارچگی دیواره گوارشی آسیب می‌رسانند، جذب اندوتوکسین‌ها از مجرای روده افزایش می‌یابد. بنابراین، مشخص می‌شود که تعامل سموم مختلف و بیماری‌های متابولیکی چقدر پیچیده هستند . مقابله با مایکوتوکسین‌ها عوارض پیچیده معمولاً به رویکردی به همان اندازه پیچیده نیاز دارند. بنابراین، بعید است که یک اقدام واحد راه حلی برای همه مشکلات ارائه دهد. از اینرو اجتباب از قرار گرفتن در معرض عوامل منفی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می‌شود. یکی از این عوامل منفی مایکوتوکسین‌ها هستند. خوشبختانه، راه‌های متقابل مؤثر و ویژه‌ای به شکل توکسین بایندر برای مقابله با سموم قارچی وجود دارد.  توکسین بایندرها می‌توانند نقش مهم و مؤثری در مدیریت خوب اندوتوکسین‌ها ایفا نمایند. مورد دیگر استفاده ازافزودنی‌های خوراک است که به طور مثبت بر محیط شکمبه و همچنین کل میکروبیوم (جمعیت میکروبی) تأثیر می‌گذارند که این مورد شامل مخمرهای زنده (پروبیوتیک) است. افزودنی‌های متعددی که از عملکرد کبد و متابولیسم گاو شیری حمایت می‌کنند نیز می‌توانند جزء ارزشمندی از چنین بینشی باشند.   نتیجه گاوهای شیری مدرن دارای پتانسیل ژنتیکی تولید و باروری برجسته ای هستند که برای رسیدن به این پتانسیل ژنتیکی باید نیازمندی‌های آنها تامین شود. در کنار مدیریت خوب، تغذیه و سلامتی، مهار و کنترل مایکوتوکسین‌ها و سایرعوامل منفی نقش مهمی دارند. علاوه بر این اثرات مضر، مایکوتوکسین‌ها با استرس اندوتوکسین و همچنین با بسیاری از بیماری‌های متابولیکی رابطه مستقیم دارند. مدیریت مؤثر سموم موجود در خوراک گاوهای شیری این حیوانات را از تأثیرات منفی محافظت می‌کند. بنابراین  توکسین بایندر‌ها نقش کلیدی در ایجاد شرایط تولید ایده آل، سلامت حیوانات و عملکرد بیولوژیکی پایدار دارند.   تهیه و ترجمه: بابک ضیائی کارشناس تغذیه دام ویرایش: رضا یزدی منبع : وبسایت بایومین  

بیشتر بخوانید
اقدامات قبل از جوجه ریزی

اقدامات قبل از جوجه ریزی

1402/1/22

اصول کلی شرایط واحدهای پرورشی مرغ گوشتی جهت جوجه­‌ریزی مقدمه بعد از اتمام هر دوره­ پرورشی و تخلیه کامل سالن از طیور، لازم است تا واحد پرورشی برای جوجه‌­ریزی بعدی، آماده­‌سازی گردد. در آماده­‌سازی سالن جهت جوجه‌ریزی، ابتدا باید کلیه امورات مربوط، شامل تخلیه کامل کود، جاروکشی، شست و شوی اولیه، شست و شوی دترجنت و ضدعفونی اولیه بصورت صحیح انجام گرفته و برنامه عملیاتی بهداشتی باقیمانده، شناسایی و به منظور مدیریت صحیح و روان شدن عملیات در فارم، تسلسل کارها در فرمتی ثبت و اجرا گردد. همیشه مجموعه­‌ای از کارهای ساده است که یک پدیده یا کلیتی بزرگ و پیچیده را ایجاد می­کند. بنابراین با توجه به اهمیت مطالب ذکر شده، رعایت موارد زیر از جانب مرغدار، قبل از جوجه­‌ریزی ضروری می‌­باشد:   ضدعفونی محوطه­ اطراف واحد پرورشی و اعمال برنامه­‌ قرنطینه‌ای سفت و سخت جهت مقابله با ورود هر گونه آلودگی   الف) مرغداری­‌های با محوطه خاکی خاکروبی مقابل درب ورودی   فنس کشی اطراف محوطه تردد   ترمیم ناهمواری­‌های محوطه   جمع­‌آوری نخاله­‌ها و بقایای مصالح ساختمانی و اشیاء   سوزاندان علف­‌های هرز اطراف سالن­‌ها   شعله افکنی محل­‌های تردد   تخلیه­ سپتیک و شست و شو با آب فشار قوی   جهت جلوگیری از هجوم جوندگان به درون سالن­‌های پرورشی، پیشنهاد می‌­شود که شن بادامی به ضخامت 30 سانتی­متر، در اطراف سالن­‌های با محوطه خاکی به فاصله یک متر، شن­ریزی گردد.   ب) محوطه سیمانی و آسفالت نظافت و جاروکشی مسیر تردد   جمع‌­آوری نخاله و کلیه وسایل مازاد مزرعه از محوطه   شست و شوی مسیر تردد با پمپ کارواش حصول اطمینان از اثربخشی ضدعفونی کننده­‌ها با توجه به پرورش جوجه گوشتی بر روی کف سالن‌­های واحدهای پرورشی، لذا احتمال آلودگی پرنده با باکتری­‌های مختلف وجود دارد که حتی بدون نشان دادن علائم بیماری می­‌تواند این عامل به انسان نیز منتقل گردد. بنابراین پس از ضدعفونی، نمونه‌­برداری از قسمت­‌های مختلف سالن پرورش جهت حصول اطمینان از اثربخشی ضدعفونی­‌کننده‌­ها، ضروری می‌­باشد که در این زمینه رعایت نکات زیر الزامی است: بهتر است دو الی سه روز پس از ضدعفونی واحد پرورشی، جهت نمونه‌­برداری اقدام شود.   نمونه‌­برداری از محل‌­های خشک انجام شود که عاری از رطوبت هستند.   جهت اطمینان از اثربخشی ضدعفونی‌­، شمارش کلی باکتری­‌های زنده باید انجام شود.   نمونه‌­برداری به کمک سواپ انجام می‌­گیرد که می­‌تواند حداقل 4 نمونه از کف سالن، دیوارها، ستون­‌ها و پایه­‌ها باشد.   آماده­‌سازی بستر جوجه­‌ها در طول دوره پرورش، نیاز به بستری نرم و راحت دارند. از مواد مختلفی مثل پوشال، خاک اره، رول کاغذی، سبوس برنج، خزه، کلش و… می­‌توان به عنوان بستر استفاده کرد. در هنگام انتخاب بستر برای جوجه‌­های یک روزه، باید توجه داشته باشیم که بستر انتخابی حتما ویژگی­‌های زیر را داشته باشد: وزن زیادی نداشته باشد.   جاذب رطوبت باشد.   قابلیت خشک شدن سریع   قیمت کمی داشته باشد.   عاری از هر گونه آلودگی­‌های قارچی باشد.   در صورت پوشال بودن، باید فاقد خاکه چوب، چوب و اشیاء زاید باشد.   در صورت پوشال بودن، باید فاقد پر و فضولات پرندگان باشد.   در فصول مختلف سال، بسـتر بـایستی ضخامـت مناسـب داشته باشد. عمـق بسـتر بایستی حداقـل 5 ســانتیمتر باشــد. آماده­‌سازی ضدعفونی­‌ جهت تردد در سالن‌­ها زمان انجام این عملیات، بعد از انجام کلیه امورات مربوط به آماده­‌سازی سالن­‌ها و قبل از دود دهی سالن­، صورت می­‌پذیرد. حوضچه­‌های ضدعفونی پا و تشت ضدعفونی در این نوع حوضچه­‌ها که در ورودی سالن­‌های پرورشی تعبیه می­‌شود، ضدعفونی­‌های طویل المدت ریخته شده و جهت ضدعفونی کف دمپایی­ یا چکمه‌­های کارکنان مورد استفاده قرار می­‌گیرد. لازم به ذکر است خطای این نوع ضدعفونی‌­ها 50% به بالا می‌­باشد و این امر بدلیل مدت زمان تأثیر ضدعفونی بر سطوح آغشته شده و عدم پوشش نواحی مختلف توسط ضدعفونی می­‌باشد که توصیه می­‌گردد دمپایی­‌ها و چکمه­‌های محوطه با داخل سالن متفاوت باشند.   استفاده از افشان­‌ها و یا سطل‌­های ضدعفونی این نوع ضدعفونی­‌ جهت پاکسازی آلودگی از دست‌ها می‌­باشد. بدلیل خطای بالای ضدعفونی با افشان­‌ها (کلیه سطوح دست آغشته نمی‌­شود)، استفاده از سطل‌­های آویزان جهت ضدعفونی دست‌­ها توصیه می­‌گردد.   تعبیه اتاق فیلتر قبل از ورود به سالن­ توصیه اکثر کارشناسان و متخصصان این است که یک اتاقک فیلتر قبل از ورودی سالن­‌ها تعبیه گردد تا دمپایی‌­ها، چکمه­‌ها و لباس­‌های محوطه در آن قسمت با لباس‌­ها، چکمه­‌‌ها و دمپایی­‌های سالن تعویض گردد و احتمال نشتی و انتقال آلودگی­ از بیرون به داخل سالن­‌ها کاهش پیدا کند.   استفاده از لباس­‌های مناسب کارگری با در نظر گرفتن انتقال افقی برخی از بیماری­‌ها از دوره­‌ای به دوره دیگر، در صورت عدم تهیه‌­ البسه نو، لباس‌های قدیمی حتما با آب 60 درجه و با شست و شو کننده­‌های صنعتی پاکسازی شوند ولی در هر حال بهترین روش، خریداری لباس‌­های نو بصورت دوره­‌ای می‌­باشد تا از احتمال انتقال هر گونه آلودگی ممانعت بعمل آید. دود دهی سالن­‌ها دود دهی سالن‌­ها بایستی بگونه­‌ای باشد که قبل از ورود جوجه به داخل سالن، حداقل ۴۸ ساعت دود در داخل سالن حبس شده و ۴۸ ساعت بعدی نیز هواکش‌­ها روشن و پنجره­‌ها یا اینلت­‌ها، باز باشند تا دود به طور کامل تخلیه شود که این مرحله همراه با گرم کردن سالن و ایجاد رطوبت و تخلیه پلکانی انجام می­گیرد. به منظور دود دهی سالن‌­های مرغداری از ماده پرمنگنات پتاسیم و فرمالین استفاده می­‌شود که ابتدا پرمنگنات پتاسیم را داخل ظرفی ریخته و سپس فرمالین را روی آن می‌ریزیم، ترکیب این دو ماده سبب تولید گاز فرمالدئید می­‌گردد که یک ضد عفونی­‌کننده بسیار قوی است. باید بدانید که این واکنش گرما زا بوده و برای تهیه آن نباید از ظروف پلاستیکی استفاده کنید. برای اینکه گازدهی سالن با فرمالدئید به خوبی اثر کند، باید دمای سالن ۲۵ درجه و رطوبت نسبی آن ۶۵ درصد باشد. باید توجه داشته باشیم که ریختن پرمنگنات پتاسیم روی فرمالین سبب ایجاد انفجار می­‌گردد. همچنین دود ایجاد شده به هنگام گازدهی با فرمالین، کاملا سمی و مرگ آور است که در صورت عدم رعایت موارد ایمنی و عدم داشتن تجربه­ کافی، باعث مرگ فوری انسان می‌­شود، بنابراین توصیه می­‌گردد که به هنگام گازدهی با فرمالین، از مسئول فنی، دامپزشک فارم و کارگران باتجربه، کمک بگیریم. چنانچه تجربه­ کافی در این زمینه ندارید، توصیه می­‌شود که آموزش­‌های لازم و کافی را در این زمینه ببینید.   تنظیم دمای سالن بعد از خروج کامل گاز فرمالیــن از داخل ســالن و 24 ســاعت قبــل از ورود جوجه­‌هــا، بایستی از صحت عملکرد هیترهــا اطمینان حاصل کنیم. در اوایل روزهـای پـرورش، با توجه به عواملی همچون فقدان پر، و عدم کنترل بدن توسط مغز در روزهای اولیه، جوجه­‌هـا تا سن یک هفتگی قادر نیسـتند درجه حرارت بدنشـان را تنظیـم کنند. با توجه به حساسیت بالای ریه جوجه‌­ها نسبت به گازهای مونواکسید کربن و … در طول هفتـه اول پـرورش، توصیه می­‌شود جهت تأمیـن دمـای مـورد نیـاز جوجه­‌هـا، از سیسـتم­‌های حرارتی مناسب اسـتفاده شـود. اگر رطوبـت نسـبی سـالن در حد استاندارد باشد(75-55)، بایستی دمای سالن در حـدود 32  درجه سـانتیگراد تنظیم گردد. در صورتی که رطوبت سـالن کـم باشـد، دمای مـورد نیـاز جوجه­‌ها افزایـش خواهد یافـت. در این خصـوص باید بـه نحـوه رفتـار و پراکنـش جوجه­‌ها در فضای بسـتر سـالن توجه شـود. به منظور تنظیم دقیق دما و رطوبت، لازم است تا از دماسنج­‌های ماکزیمم و مینیمم و دستگاه رطوبت سنج در چند نقطه از سالن، استفاده گردد.   تنظیم رطوبت سالن همانطور که در قسمت بالا توضیح داده شد، استاندارد رطوبت برای جوجه­‌ها، حـدود 55 تـا 75 درصـد اسـت که به واسطه‌­ی آبپاشـی سـر سـالن و قســمت­‌های خالــی ســالن یــا مهپــاش انجام می‌­شــود، البتــه باید بــگون‌ه­ای باشد کــه از ریزش آب بر سر جوجه­‌ها خودداری شود تا جوجه­‌هــا ســرما نخورنــد. رطوبـت نسـبی سـالن بسـیار مهـم اسـت و رابطه معکوس بـا درجـه حـرارت مؤثــر دارد بگونه­‌ای که به ازای 10 درصد افزایش در رطوبت، 2 درجه دمای سالن کاهش می‌یابد.   اطمینان از تهویه مناسب سالن با توجه به حساسیت بالای مخـاط تنفسـی جوجـه­‌ها در سنین پایین، توصیه می‌گردد از زمان ورود جوجه­‌ها به داخل سالن، مسئله­ تهویه کاملا جدی گرفته شود، چرا که در صورت تجمع گازهایی مثل دی اکسید کربن و آمونیـاك در سـالن، مخاط آسیب دیده و به تبع آن در هفته­‌های بعدی شاهد عفونت خواهیم بود. به منظور جریــان بهتــر هــوا در بیــن جوجه‌­هــا، حصــار استفاده شـده در داخـل سـالن تـا حـد امـکان بایستی تـوری باشـد. لازم به ذکر است، عملکرد سیستم هوادهی تونلی و اینلت در فصول مختلف سال متفاوت می‌­باشد.   نور سالن روز اول جوجه‌­ریزی نور بصورت کامل و 24 ساعت روشنایی بوده و شـدت نـور در سطح سالن نیز بایـد 30 تـا 40 لوکـس باشـد که در واقع معادل 3 الـی 4 وات بـه ازای هـر مترمربـع از سـطح سـالن می­‌باشد و از روز دوم تـا زمان رسیدن به وزن زنده­ 180-200 گرم، روزانـه یـک سـاعت خاموشـی داده شـود. اعمال ساعات خاموشی بعد از وزن­‌گیری مناسب، بستگی به شرایط استفاده از دان مصرفی دارد. اختــلاف شــدت نــور در مناطــق پرنــور و کم نــور ســالن بایــد کمتــر از 20 درصــد باشــد. آماده کردن آبخوری­‌ها به محض ورود جوجه­‌ها بایستی آب تازه در اختیار آنها قرار داده شود، بنابراین قبــل از ورود جوجه­‌هــا، آبخوری‌­هــا بــا آب تاز پــر شده تــا اندکــی گرمتــر شــود. بهتر است در هفته اول از آبخوری­‌های اولیه و کله‌­قندی استفاده کرده و پس از گذشت یک هفته، تقریبا بیش از نیمی از آبخوری­‌های کله‌­قندی را برداشته و در عوض آبخوری­‌های خودکار را جایگزین کنیم تا جوجه­‌ها به نوشیدن آب از آنها عادت کنند. هر آبخـوری زنگولـه‌­ای برای 50 تـا 60 پرنـده، کافی بوده و در صـورت اسـتفاده از آبخـوری نیپلـی در چنـد روز اول ، بهتر است از آبخوری‌­هـای کله قنـدی کمکـی اسـتفاده شـود. رعایت سطح آب در آبخوری­‌های زنگوله­ای و تنظیم فشار در آبخوری­‌های نیپلی، حائز اهمیت می‌­باشد.   آماده کردن دانخوری­‌ها توصیه می‌­شود به منظور جلوگیـری از بسترخواری جوجه‌­هـا، در چند روز ابتدایی جوجه‌­ریزی، از رول­‌هــای مقوایــی بــه همــراه ســینی اســتفاده شــود. علاوه بر جلوگیـری از بسترخواری، استفاده از رول­‌هــای مقوایــی مزیت­‌های دیگری نیز دارد. به عنوان مثال باعــث ایجــاد صــدای خشخــش می‌­شــود و دیگـر جوجه­‌هـا را بـرای فعالیـت تحریـک می­‌کنـد و دسترسی به خوراک را نیز تسهیل می­کند. رول­ها بعد از دو وعده غذایی بایستی تعویض گردد تا از آلودگی‌­های قارچی ممانعت بعمل آید. همچنین از پرت دان به زیر رول­‌های کفی باید اجتناب شود. رول­‌هـا بایـد 25 درصـد سـطح را بپوشـاند. بــه ازای هــر 100 پرنــده یــک عــدد ســینی دانخــوری اســتفاده می‌شــود. بعــد از حـذف رول‌­هـا، از سـینی­‌های دانخـوری بیشتـری اسـتفاده می‌­شود.   انتقال جوجه‌های یک روزه به سالن با رعایت تمامی موارد ذکر شده در قسمت بالا، سالن آماده­ جوجه‌­ریزی می­‌باشد که بهتر است این کار صبح زود انجام شده و جوجه‌­ها با سرعت عمل نسبتا بالایی به مرغداری انتقال داده شوند. پس از اتمام جوجه‌­ریزی، جعبه‌­های حمل جوجه­ بایستی سوزانده و یا به نوعی از بین برده شوند. در صورت واکسیناسیون اسپری روز اول جوجه‌­ریزی، دمای سالن­‌ها کنترل شده و به هنگام عملیات اسپری، هواکش­‌ها نیز بایستی خاموش باشند.   گردآورندگان: محمدرضا قهرمانیان سرپرست تیم CRM نامدار کامرانی کارشناس CRM

بیشتر بخوانید
اهمیت آب در پرورش طیور

اهمیت آب در پرورش طیور

1402/1/15

اهمیت آب در صنعت مرغداری امروزه مرغداری یک صنعت کاملا حرفه‌ای قلمداد می‌شود، مرغداران امروز بدنبال سیستم‌ها و روش‌هایی هستند که به بازدهی مطلوب‌تر و ضریب تبدیل بهتری دست پیدا کنند. حفظ میزان آب بدن برای بقای پرنده حیاتی بوده و پرنده محروم از آب، سریعتر از حالت محرومیت از خوراک تلف خواهد شد. سیستم تأمین آب سالم یکی از پارامترهای سلامت و رشد مناسب طیور در مرغداری است. کیفیت نامطلوب آب موجب اختلال در هضم گردیده و متعاقب آن عملکرد رشد و تولید پرنده را تحت تأثیر قرار می‌دهد. مثلا افزایش سولفات در آب باعث بروز اسهال در گله می‌شود. آب در بدن بعنوان یک حلال عمل می‌کند بطوری که مواد مغذی از طریق آن در بدن منتقل شده و فراورده‌های ضایعاتی توسط آن دفع می‌گردد. بسیاری از واکنش‌های شیمیایی که توسط آنزیم‌ها انجام می‌گیرند در محیط محلول رخ داده و شامل هیدرولیز هستند. آب همچنین دارای دمای نهان تبخیر بالا بوده و تبخیر از ریه‌ها و پوست، به آن نقش مهمی در تنظیم دمای بدن می‌دهد.   منابع تأمین آب مورد نیاز حیوان آب آشامیدنی آب موجود در خوراک آب متابولیکی (آب متابولیکی در طی تجزیه آنزیمی مواد آلی مانند چربی‌ها، کربوهیدرات‌ها و پروتئین‌ها در بدن تولید می‌شود. اکسیداسیون کامل این عناصر غذایی توسط متابولیسم سلولی انجام می‌شود که در شرایط هوازی و با حضور اکسیژن صورت می‌گیرد.) عوامل تأثیر گذار بر سطح مصرف آب در گله عوامل محیطی دما: با افزایش دمای محیط سطح مصرف خوراک کاهش یافته و مصرف آب افزایش پیدا می‌کند که موجب مدفوع آبکی شده و در نتیجه وزن بدن بطور قابل توجهی افت پیدا می‌کند. با بالا رفتن دما از 21 درجه سانتیگراد حدود 5.6 درصد مصرف آب افزایش می‌یابد. در صد رطوبت نسبی هوا: رطوبت مناسب سالن در روزهای اولیه پرورش حائز اهمیت است، زیرا جوجه‌ها مستقیما از واحد جوجه‌کشی با رطوبت بالا به سالن‌های پرورش منتقل می‌شوند و بنابراین کاهش رطوبت باعث دهیدراته شدن جوجه‌ها و به مراتب افزایش مصرف آب می‌شود.   خوراک و خوراک دهی بافت دان: بافت خوراک یکی از مهمترین عوامل مؤثر در توان تولید پرنده است. تغذیه پرندگان با جیره‌های پلت و کرامبل موجب مصرف آب بیشتر شده و میزان جذب افزایش پیدا می‌کند.   ماهیت خوراک مصرفی سطح نمک جیره: میزان کشنده نمک 4 گرم در هر کیلوگرم وزن زنده بدن است. در جیره‌های غذایی جوجه‌ها علائم سمیت از 3-4 درصد نمک شروع می‌شود. مسمومیت نمک باعث افزایش مصرف آب شده و احساس تشنگی فراوان، تشنج و بالاخره مرگ حیوان را به همراه خواهد داشت.   سطح جوش شیرین جیره: افزایش جوش شیرین جیره منجر به افزایش مصرف آب و در نهایت کاهش دمای بدن در جوجه‌های گوشتی در تابستان و زمستان می‌شود.   تعادل کاتیون و آنیون: در جوجه‌های گوشتی سطوح حداقل تعادل کاتیون و آنیون جیره باعث ترشح و فعالیت آنزیم‌های گوارشی می‌شود و این امر باعث تغییرات اسموتیک در لومن روده شده و مصرف آب در طیور را تحت تأثیر قرار می‌دهد.   سطح انرژی جیره: افزایش سطح انرژی دان در مقایسه با پروتیئن‌ها و کربوهیدرات‌ها بدلیل سوخت و ساز پایین حرارت کمتری تولید می‌کند و مصرف آب را کاهش می‌دهد. استفاده از مقادیر مناسب روغن در جیره بدلیل پایین بودن حرارت دفعی به هنگام سوخت وساز باعث کاهش حرارت درونی پرنده و کاهش تقاضا برای مصرف آب و همچنین باعث کاهش تنش گرمائی در فصول گرم سال می‌شود.   سطوح پروتیئن و تعادل اسید آمینه‌های ضروری: به حداقل رساندن اسیدهای آمینه و پایین آوردن سطوح پروتیئن، مصرف مواد غذایی را بهبود می‌بخشد، بعبارتی بار متابولیکی و حرارت دفعی کمتری را به پرنده تحمیل کرده و باعث کاهش مصرف آب می‌گردد و درنتیجه شاهد عملکرد بهتری خواهیم بود.   بیماری‌های تب دار بیماری‌های تب دار مثل نیوکاسل، آنفلوانزا و برونشیت بدلیل ایجاد تب در گله طی 24-48 ساعت اولیه باعث افزایش مصرف آب در گله و بعد از گذشت چند روز با  ایجاد حالت کز کردگی در گله باعث کاهش مصرف خوراک، کاهش مصرف آب و در نهایت منجر به دهیدراته شدن بافت‌های بدن پرنده خواهد شد.   سطح تولید گله در مرغ‌های تخمگذار با افزایش تولید گله سطح نیاز حیوان به خوراک افزایش پیدا کرده و در نهایت مصرف آب نیز روند صعودی خواهد داشت.   دمای آب آب با دمای خیلی پایین و خیلی بالا برای نوشیدن پرنده مناسب نیست، دمای مناسب آب بین 10-14 درجه است با افزایش و کاهش دمای آب، خوراک مصرفی طیور تحت تأثیر قرار گرفته و باعث کاهش عملکرد پرنده می‌شود.   تراکم گله هنگامی که پرنده پراکندگی مناسبی را در سطح واحد پرورشی نداشته باشد، رقابت بر سر آب و خوراک افزایش پیدا می‌کند و در نتیجه باعث تضعیف عملکرد پرنده می‌شود.   مدیریت پخش آب در سیستم آبرسانی به پرندگان، مدیریت تعداد آبخوری، سطح آب در آبخوری و همچنین ارتفاع آبخوری حائز اهمیت است در صورت عدم مدیریت صحیح، یکنواختی در گله دچار اختلال شده و یا تعدادی از پرندگان از دسترسی به آب محروم خواهند بود. فلوچارت عوامل تأثیرگذار بر سطح مصرف آب در طیور   مهمترین اقدامات تضمین بهداشت آب در واحدهای پرورشی خطوط انتقال آب باید از جنس استیل ضد زنگ یا UPVC باشد.   خطوط انتقال آب باید عاری از هرگونه نشتی باشد.   اگر آب منطقه دارای ناخالصی باشد پیشنهاد می‌شود از فیلترهای تصفیه آب برای جلوگیری از ورود به سیستم آبخوری‌ها شود.   کیفیت آب عموما بسته به شرایط و فصول مختلف و مناطق مختلف، متفاوت است بنابراین بار میکروبی و املاح معدنی آب چاه و منابع تأمین کننده باید هر سه ماه یکبار سنجیده شود. در صورت بروز سیلاب‌های فصلی نیز آزمایش کیفی آب باید دوباره سنجیده شود.   استفاده از پاک کننده‌های بهداشتی مثل پراکسیدها، کلر و اسیدهای توصیه شده برای گندزدایی و ضدعفونی سیستم آبرسانی در طول دوره پرورش توصیه می‌گردد.   استانداردهای کیفیت آب استاندارد کیفیت آب از لحاظ بار میکروبی آب در صورتی بی خطر قلمداد می‌شود که از لحاظ جمعیت میکروبی در سطح قابل قبولی باشد. گزارش آزمایش‌های متعدد کیفیت میکروبی آب بسیاری از مزارع نشان داده است که اشرشیاکلی و سالمونلا می‌توانند براحتی وارد مخازن آب و خطوط آبخوری شوند و سطح سلامت گله را تحت تأثیر قرار دهند. استاندارد کیفیت آب از لحاظ املاح معدنی اکثر مرغداری‌ها در رابطه با سختی آب دچار تنش‌های فراوانی هستند که باعث بروز مشکلاتی از جمله کاهش حلالیت آب می‌شود. این عامل باعث می‌شود داروها بطور کامل در آب حل نشوند. سطوح بالای املاحی همچون سدیم و سولفات در آب باعث بروز مشکلات کلیوی، اسهال و دهیدراته شدن جوجه‌ها و کاهش کیفیت پوسته تخم مرغ و بهم خوردن ضریب تبدیل غذایی می‌شود.   جدول استانداردهای آب آشامیدنی طیور ترکیب حداقل سطح قابل قبول توضیحات کلی باکتریها 100 Mg/lit صفر مطلوب کلی فرمها 50 Mg/lit صفر مطلوب نیتراتها 25 Mg/lit سطح 3تا20برروی عملکرد تاثیر می‌گذارد نیتریت 14 Mg/lit - PH 5.7-8.6 Mg/lit PHکمتر از 6 مطلوب نیست سختی آب 180 در محدوده 60 مطلوب است TDS <1000 Mg/lit - کلراید 250 Mg/lit بسته به سطح سدیم جیره بالاتر از 500 باشد زیان آور است مس 0.06 Mg/lit سطوح بالاتر باعث تلخی آب می‌شود آهن 0.3 Mg/lit سطوح بالاتر باعث بو و طعم بد آب می‌شود سرب 0.02 Mg/lit سطوح بالاتر باعث بو و طعم بد آب می‌شود سدیم 50 Mg/lit به همراه سطوح بالای کلر و سولفات اثر منفی دارد منیزیم 125 Mg/lit سطوح بالا اثر ملین کننده دارد روی 1.5 Mg/lit سطوح بالاتر سمی است   تذکرات مهم در زمان نمونه‌گیری آب جهت ارسال به آزمایشگاه نمونه‌گیری آب باید از دو قسمت منبع اصلی و آخرین خروجی لوله‌های انتقال داخل سالن باشد.   ظرف نمونه‌گیری آب باید عاری از هرگونه آلودگی باشد.   نمونه گیری آب باید در ظروف و شیشه‌های مناسب بوده و سریعا به آزمایشگاه ارسال شود.   قبل از جوجه ریزی باید نمونه گیری آب صورت گرفته باشد و از سلامت کمی و کیفی آب اطلاعات کاملی کسب گردد.   رعایت اصول بهداشتی در زمینه آب رسانی سالن قبل از ورود جوجه‌ها به سالن پرورش، سیستم آبرسانی باید بدقت پاکسازی و ضدعفونی شود، کار بدین صورت است که ابتدا صافی‌ها بررسی و تمیز می‌گردد و ماده ضد عفونی کننده که معمولا کلر و پراکسیدها هستند وارد سیستم آبرسانی می‌شود. حداقل زمان ماندگاری طبق بروشورهای کارخانه سازنده ارائه می‌گردد. بعد از گند زدائی سیستم آبرسانی، شستشو با آب تمیز و فشار قوی صورت می‌گیرد. قبل از آبرسانی به جوجه‌ها، آب مصرفی باید عاری از هرگونه بار میکروبی و سختی باشد و آزمایشات دوره‌ای آب صورت پذیرفته باشد.   بهداشت آب در واکسیناسیون روش آشامیدنی معمول‌ترین روش جهت تجویز واکسن‌های زنده تعدادی از بیماری‌ها در واکسیناسیون طیور می‌باشد. در این روش چون واکسن زنده می‌باشد معمولا آبی که بکار می‌رود نباید حاوی مواد ضدعفونی کننده باشد، از این رو می‌توان از آب چاه که عاری از هرگونه سختی و بار میکروبی باشد به همراه شیر خشک مورد استفاده قرار داد. در صورت عدم دسترسی به آب چاه ذخیره آب 24 ساعت قبل از اعمال واکسن در مخازن و استفاده از محلول‌های بلوسنس و شیر خشک در زمان تجویز واکسن در آب شهری الزامی می‌باشد.   گرد آورنده: محمدرضا قهرمانیان

بیشتر بخوانید
مراسم تجلیل از کارکنان گروه صنعتی آتام

مراسم تجلیل از کارکنان گروه صنعتی آتام

1401/12/23

مراسم تجلیل از کارکنان گروه صنعتی آتام به مناسبت 21مین سالگرد تأسیس گروه در محل کاخ رستوران ایمانی برگزار گردید و با برش کیک، صرف شام و تقدیر از پرسنل، رانندگان و مشاورین گروه خاتمه یافت. در ذیل می‌توانید تصاویر منتخب این مراسم را مشاهده بفرمایید.                                             گروه صنعتی آتام پیشرو، فناور، ارزش‌آفرین  

بیشتر بخوانید
نمایشگاه دام و طیور مشهد 1401

نمایشگاه دام و طیور مشهد 1401

1401/12/23

هفدهمین نمایشگاه بین المللی دام و طیور مشهد این دوره از نمایشگاه دام و طیور مشهد در تاریخ 5 الی 8 بهمن برگزار گردید. در این نمایشگاه که با بازدید فعلان دامپروری و مرغداری، مسئولین ادارات و سازمان های خصوصی از استان های خراسان رضوی، شمالی و جنوبی و سایر مناطق کشور همراه بود، گروه صنعتی آتام به ارائه محصولات خود در زمینه عرضه و فروش نهاده، دان آماده و کنسانتره طیور پرداخت. در ذیل، می‌توانید تصاویر منتخب غرفه گروه صنعتی آتام در نمایشگاه را مشاهده بفرمایید.       مذاکره با هیئت مهمان از هرات کشور افغانستان             ملاقات و گفتگو با تجار و مسئولین اقلیم کردستان عراق   گفتگو با ریاست محترم سازمان نظام دامپزشکی کشور   تصاویر دسته جمعی مدیران و کارکنان گروه صنعتی آتام در روز پایانی نمایشگاه   اهدای لوح و کتاب نمایشگاه توسط شرکت برساز رویداد پارس (برگزار کننده نمایشگاه)

بیشتر بخوانید
مراسم کلنگ زنی کارخانه خوراک طیور طلادانه آتام

مراسم کلنگ زنی کارخانه خوراک طیور طلادانه آتام

1401/10/17

مراسم کلنگ زنی کارخانه خوراک طیور طلادانه آتام مراسم کلنگ زنی کارخانه خوراک طیور اولین زنجیره یکپارچه تولید تخم مرغ با نام طلادانه آتام در روز چهارشنبه 14 دی ماه 1401 با حضور جناب آقای دکتر دماوندی نژاد، معاون محترم امور تولیدات دامی وزارت جهاد کشاورزی و هیئت همراه برگزار گردید. در این مراسم علاوه بر معاونت محترم امور تولیدات دامی و هیئت همراه، سایر مسئولین ادارات و ارگانهای استان آذربایجان شرقی، شهرستان آذرشهر و بخش ممقان حضور یافته و پروژه توسط جناب آقای دکتر دماوندی نژاد، جناب آقای مهندس محمودیان فرماندار محترم شهرستان آذرشهر، جناب آقای مهندس برنو معاونت محترم بازرگانی و صنایع کشاورزی سازمان جهاد استان و جناب آقای دکتر امینی مدیر محترم دفتر طیور وزارت جهاد کشاورزی کلنگ زنی گردید. در ذیل تصاویری از این مراسم قرار داده شده است.             مشخصات کلی پروژه طلادانه آتام این پروژه در 35 کیلومتری جاده تبریز-آذرشهر (بخش ممقان) قرار گرفته است. مساحت پروژه 13150 مترمربع بوده وظرفیت اسمی آن 200 هزار تن خوراک طیور در سال می‌باشد. سرمایه گذاری ثابت برای پروژه طلادانه آتام در حدود 1250 میلیارد ریال و سرمایه در گردش مورد نیاز برای آن 3000 میلیارد ریال در نظر گرفته شده است و در صورت بهره برداری برای 130 نفر بطور مستقیم اشتغال ایجاد خواهد کرد. در تصویر ذیل حلقه‌های اصلی و فرعی مالکیتی زنجیره تولید تخم مرغ طلادانه آتام به نمایش گذاشته شده است.     بازدید از کارخانه خوراک دام و طیور مهردانه علاوه بر مراسم کلنگ زنی، کارخانه خوراک دام و طیور مهردانه نیز توسط جناب آقای دکتر دماوندی نژاد و هیئت همراه بازدید و نشست صمیمی با مدیران گروه صنعتی آتام برگزار گردید.     تیزر زنجیره تولید تخم مرغ طلادانه آتام در ادامه نظر شما را به تیزر رسمی زنجیره طلادانه آتام جلب می‌کنیم.  

بیشتر بخوانید
بیماری بوتولیسم در طیور

بیماری بوتولیسم در طیور

1401/6/1

بیماری بوتولیسم بوتولیسم در اثر بلع سم تولید شده توسط باکتری کلستریدیوم بوتولینوم ایجاد می‌شود. همه پرندگان اهلی و بیشتر پرندگان وحشی در معرض اثرات سم هستند. بسیاری از مرگ و میرهای انسانی نیز به مصرف غذا یا آب حاوی این سم نسبت داده شده است. بوتولیسم یک عفونت باکتریایی نیست، بلکه بیماریی است که توسط سم ایجاد شده از رشد باکتری ایجاد می‌شود. این باکتری در طبیعت وجود دارد و به طور گسترده در خاک پراکنده است. بلع باکتری کلستریدیوم بوتولینوم مضر نیست و تنها زمانی خطرناک می‌شود که شرایط برای رشد آن و تولید سم مساعد باشد.     شرایط رشد باکتری کلستریدیوم بوتولینوم و تولید توکسین این باکتری در رطوبت و دمای نسبتاً بالا و در محیطی حاوی مواد آلی در حال پوسیدگی (گیاهی یا حیوانی) بهترین رشد را دارد. باکتری کلستریدیوم بوتولینوم به محیطی نیاز دارد که در آن تمام اکسیژن اتمسفر از بین برود، چرا که نمی‌تواند در حضور هوا تکثیر شود. استخرهای راکد یا مناطق مرطوب با مواد پوسیده مدفون مناطق مستعد رشد و تکثیر باکتری و تولید سم هستند.   ایجاد بیماری بوتولیسم بیماری بوتولیسم پس از مصرف مواد حیوانی یا گیاهی پوسیده حاوی سم ایجاد می‌شود. لاشه‌های پوسیده منبع غنی از این سم هستند. با توجه به اینکه بسیاری از حشرات از لاشه‌های پوسیده تغذیه می‌کنند، در صورت خورده شدن توسط پرنده، سم کافی برای انتقال بیماری را خواهند داشت. از آنجایی که سم بوتولینوم، محلول در آب است، منابع آب ممکن است آلوده شده و مخزنی برای بیماری فراهم کنند.     ویژگی‌های سم بوتولینوم سم حاصل از فعالیت باکتری بوتولینوم یکی از قوی‌ترین سمومی است که دانشمندان کشف کرده اند. این سم نسبتاً در برابر حرارت پایدار است اما ممکن است با جوشاندن از بین برود. انواع مختلفی از سم وجود دارد، نوع A و C باعث ایجاد بیماری در پرندگان می‌شود در حالی که نوع B اغلب باعث ایجاد بیماری در انسان می‌شود.   علائم بیماری بوتولیسم ضعف، عموماً اولین علامت بیماری است و به دنبال آن فلجی سست پیشرونده پاها، بال‌ها و گردن از دیگر علائم است. هنگامی که عضلات گردن تحت تأثیر قرار می‌گیرند، سر سست می‌شود و در نتیجه باعث ایجاد وضعیتی می‌شود که به آن «گردن لیمبری» گفته می‌شود. پرندگان مبتلا ممکن است پرهای لرزان و شلی داشته باشند که به راحتی بیرون کشیده می‌شوند. همچنین وضعیت چشمان نیمه بسته و کسل هستند (برخی از پرندگان (بوقلمون) دارای پرهای شل یا علائم گردن لیمبری نیستند). به دلیل فلج، پرندگان قادر به قورت دادن نیستند و مخاط در دهان جمع می‌شود. پرندگان مبتلا ممکن است چندین ساعت قبل از مرگ به کمای عمیق فرو روند و بی جان به نظر برسند. معمولاً ضایعات (ضایعه بدنی) قابل توجهی در پرندگان مبتلا مشاهده نمی‌شود. بررسی محتویات گوارشی ممکن است حشرات، مواد حیوانی یا گیاهی تجزیه شده یا مواد دیگری را نشان دهد که عامل انتقال این سم به پرنده بوده‌اند.     پیشگیری از بیماری پیشگیری از بیماری بوتولیسم باید با از بین بردن منابع تولید سم بوتولینیوم و جلوگیری از دسترسی پرندگان به مواد حاوی سم باشد. این اقدامات شامل خارج کردن سریع همه حیوانات مرده از محیط نگهداری پرنده، کنترل جمعیت حشرات و جلوگیری از دسترسی به مواد آلی در حال پوسیدگی است. منابع آب آلوده نیز خطرناک هستند و باید حذف گردند.   تشخیص و درمان تشخیص آزمایشی را می‌توان از روی شرح حال، علائم و یافته‌های پس از مرگ انجام داد. به عنوان کمکی برای تشخیص، ممکن است به پرندگان بیمار آب داده شود و در یک محیط خنک نگهداری شده و به صورت داخل وریدی با آنتی توکسین درمان شود. بهبود درصد زیادی از پرندگان مبتلا می‌تواند تشخیص صحیح بیماری بوتولیسم را اثبات کند! این بیماری در فارم‌های پرورش طیور (مرغداری) چندان رایج نیست ولی در صورت شیوع بیماری با توجه به هزینه بالای آنتی توکسین درمان بیماری به غیر از پرندگانی که ارزش فردی بالایی دارند، به صرفه نخواهد بود.     ترجمه و ویرایش: رضا یزدی منبع: لطفا کلیک کنید

بیشتر بخوانید
خواص ضد کوکسیدیوز روغن پونه کوهی

خواص ضد کوکسیدیوز روغن پونه کوهی

1401/5/31

یک آزمایش جدید خواص ضد کوکسیدیوز از روغن پونه کوهی نشان می‌دهد! دکتر متیو جونز، مدیر تغذیه و دامپزشکی گروه تحقیقاتی Southern Poultry Research Group (SPRG)، نتایج یک آزمایش جدید در رابطه با خواص ضد کوکسیدیوز روغن پونه کوهی را در نشست سالانه انجمن علوم طیور در سال 2022 در سن آنتونیوی تگزاس ارائه کرد. در این آزمایش، محصول  Orego-Stim که توسط کمپانی  Anpario از روغن پونه کوهی تولید شده است، هنگامی که به جوجه‌های گوشتی آلوده به Eimeria maxima  ((ایمریا ماکسیما)) داده می‌شود، به کاهش اثرات شدید چرخه کوکسیدیا کمک می‌کند. دکتر جونز مطرح کرد: ایمریا ماکسیما یکی از سه کوکسیدیای اولیه است که جوجه‌های گوشتی را تحت تاثیر قرار می‌دهد و یکی از شایع ترین علل آسیب روده ای است که منجر به آنتریت نکروز می‌شود.   کوتاه شدن چرخه کوکسیدیا با روغن پونه کوهی در این کارآزمایی جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با جیره‌های حاوی Orego-Stim در مقایسه با سایر پرندگان آلوده که از محصول مورد نظر استفاده نکرده بودند، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذای عددی بهتری در سن 21 روزگی داشتند. علاوه بر این، بعد از گذشت مدت زمان معین، چرخه کوکسیدیا در گروه‌هایی که با مواد فیتوژنیک طبیعی (ترکیبات بدست آمده از مواد گیاهی) تغذیه شده بودند، از نظر عددی کمتر بود. دکتر جونز در این نشست اذعان کرد: اغلب همین چرخه دیرهنگام کوکسیدیا است که بیشترین تأثیر منفی را بر عملکرد جوجه‌های گوشتی دارد. در حالی که شکی نیست که رعایت مسائل بهداشتی اولیه می‌تواند منجر به عملکرد بهتر فارم مرغداری گوشتی شود، اما جوجه‌های گوشتی ظرفیت فوق العاده ای برای جبران چالش‌هایی مانند کوکسیدیوز دارند و می‌توانند از چالش‌هایی از این دست عبور و به استانداردهای نزدیک به استاندارد سویه در ضریب تبدیل نهایی برسند. هرچند چالش‌ها و بیماری‌های روده‌ای در طیور می‌توانند زیان‌های اقتصادی بالایی بر پرورش دهنده وارد سازند.     آزمایش تأثیر روغن پونه کوهی بر جوجه‌های راس در این آزمایش، 450 جوجه نر راس یک روزه در یکی از گروه‌های زیر مورد آزمایش قرار گرفتند: 1- کنترل منفی 2- کنترل چالش 3- 600 گرم Orego-Stim در تن 4- 800 گرم Orego-Stim در تن 5- 1000 گرم Orego-Stim در تن  در روز هشتم، همه پرندگان به جز گروه کنترل منفی به صورت جداگانه از طریق گاواژ خوراکی با ای ماکسیما ((E.maxima)) تغذیه و در معرض چالش قرار گرفتند (75000 اووسیست در هر پرنده با دوز 1 میلی لیتر برای هر پرنده). افزایش وزن بدن، وضعیت ضایعات روده، تعداد اووسیست و مرگ و میر تا 28 روزگی ثبت شد. دکتر جونز گفت: در گروه‌هایی که از ترکیبات بدست آمده از روغن پونه کوهی استفاده شده بود، عملکرد جوجه‌ها بهتر بود. منابع طبیعی روغن پونه کوهی دارای بسیاری از خواص، از جمله عملکردهای ضد میکروبی، آنتی اکسیدانی و تعدیل کننده سیستم ایمنی هستند.     ترجمه و ویرایش: رضا یزدی منبع: poultry news

بیشتر بخوانید
عوامل مؤثر بر کیفیت تخم مرغ

عوامل مؤثر بر کیفیت تخم مرغ

1401/5/19

تخم مرغ محلی یا تخم مرغ صنعتی وقتی صحبت از تخم مرغ با کیفیت می‌شود اکثرا تخم مرغ‌های محلی با رنگ مخصوص خودشان به ذهنمان خطور می‌کند و شروع می‌کنیم به تعریف از رنگ زرده تخم مرغ و نتیجه گیری برای ارزش غذایی و کیفیت آن! اما در واقعیت داده‌های علمی کاملا مغایر با آن چیزیست که ما فکر می‌کنیم. تخم مرغ‌هایی که به صورت صنعتی تولید می‌شوند به نسبت تخم مرغ‌های محلی از کیفیت و ارزش غذایی بالاتری برخوردارند. در این مقاله با استناد به دلایل تجربی و علمی به بررسی صحت این ادعا خواهیم پرداخت.   کیفیت تخم مرغ به چه فاکتورهایی بستگی دارد؟ یک تخم مرغ سالم در مرحله اول ایمن از بیماری‌ها و سموم قارچی است، بیماری‌های باکتریایی مانند سالمونلا در صورت آلودگی مرغ تخمگذار به بیماری به تخم مرغ منتقل خواهد شد و در صورت عدم رعایت نکات بهداشتی امکان انتقال به انسان نیز خواهد داشت. سموم قارچی (مایکوتوکسین‌ها) از دیگر عوامل تهدید کننده کیفیت تخم مرغ هستند و هرقدر یک تخم مرغ از این سموم عاری باشد از سلامت و کیفیت بالاتری برخوردار خواهد بود. مورد بعدی داروها و آنتی بیوتیک‌ها هستند. در تولید تخم مرغ با کیفیت باید از کمترین میزان آنتی بیوتیک و داروهای شیمیایی استفاده کرد. سه ویژگی دیگری که با کیفیت تخم مرغ ارتباط مستقیم دارد کیفیت پوسته، وزن تخم مرغ و اندازه آن است که باید حد نرمالی از استاندارد را داشته باشد.     وزن تخم مرغ وزن تخم مرغ به عوامل متعددی از قبیل سن مرغ، وزن بدن، دمای محیط، نوع تغذیه و زمان از تخم درآمدن جوجه‌ای که در حال حاضر مرغ تخمگذار است، بستگی دارد. طیوری که در بهار و تابستان از تخم درآمده اند، در پاییز و زمستان به سن تخمگذاری می‌رسند و تخم‌های درشت‌تری تولید می‌کنند. بالا رفتن سن مرغ تخمگذار موجب کاهش تعداد تخم مرغ‌های تولید شده می‌گردد، بطوری که با افزایش سن در مرغ‌های اصلاح نژاد شده، میزان تخمگذاری به حالت طبیعی تخمگذاری مرغ نزدیک‌تر می‌شود. وزن متوسط تخم مرغ در سال دوم نسبت به سال اول بیشتر است، افزایش وزن در سال سوم نیز ادامه پیدا می‌کند ولی از سال‌های بعد روند کاهشی پیدا می‌کند. هر چقدر وزن بدن پرنده در آغاز تولید بیشتر باشد، وزن تخم مرغ نیز بیشتر خواهد بود. تغییر دما بدلیل تغییر میزان مصرف خوراک و آب توسط مرغ، می‌تواند در وزن تخم مرغ تأثیرگذار باشد. با افزایش دمای محیط، میزان مصرف خوراک کاهش و میزان مصرف آب افزایش پیدا می‌کند، در این حالت فعالیت قلب کندتر و تعداد دفعات تنفس افزایش می‌یابد و نهایتا موجب نازک‌تر شدن پوسته و کاهش وزن تخم مرغ می‌شود. دلیل این امر له له زدن پرنده در هوای گرم و دفع مقدار بیشتری کربن دی اکسید و کاهش ذخایر کربن است. کربن یکی از عناصر تشکیل دهنده کربنات کلسیم برای تشکیل پوسته است. پس افزایش دمای محیط موجب نازک شدن پوسته تخم مرغ و در نهایت کاهش وزن آن می‌شود. بهترین دما برای تولید تخم مرغ 13 تا 15 درجه سانتی گراد است. همچنین هرقدر سن پرنده پایین باشد، تخم مرغ تولید شده کوچکتر خواهد بود و وزن کمتری خواهد داشت.     جیره غذایی تأثیر مستقیم بر کیفیت تخم مرغ می‌گذارد جیره غذایی مرغ نیز از عوامل تعیین کننده کیفیت تخم مرغ، تعداد تخم مرغ تولید شده و ترکیبات آن است. به عنوان مثال اگر یک مرغ با وزن 2.4 کیلوگرم سالانه 200 تخم بگذارد باید 1800 گرم کلسیم مصرف کند. میان میزان پروتئین جیره و راندمان تولید تخم مرغ نیز رابطه مستقیمی وجود دارد. یعنی با افزایش میزان پروتئین جیره، میزان تولید تخم مرغ نیز افزایش خواهد یافت.علاوه بر این افزایش میزان پروتئین دریافتی منجر به بزرگ شدن اندازه تخم مرغ می‌شود. بالا بردن انرژی جیره نیز به افزایش تولید تخم مرغ و اندازه آن می‌گردد.  پایین بودن انرژی جیره در گله‌هایی که به سمت اوج تولید (پیک تولید) در حال حرکت هستند، از عوامل بازدارنده اندازه تخم مرغ محسوب می‌شود. باید دقت کرد اگر سطح پروتئین جیره پایین باشد، حتی اگر انرژی جیره متعادل باشد باز اندازه تخم مرغ کوچک‌تر خواهد شد. اگر پروتئین جیره 13 درصد باشد، اندازه تخم مرغ به طرز معناداری کم می‌شود و در صورتی که پروتئین از 13 درصد کمتر شود، تعداد تولید تخم مرغ نیز کمتر خواهد شد. ذخیره ویتامینی تخم مرغ علاوه بر اینکه به جیره غذایی پرنده وابسته است، متأثر از نژاد مرغ نیز می‌باشد. به عنوان مثال نژاد لگهورن سفید با همان ترکیب جیره یکسان، نسبت به سایر طیور، ویتامین B1 (تیامین) بیشتری در تخم مرغ خود ذخیره می‌کند.     ترکیبات تخم مرغ در ارزیابی تخم مرغ، ترکیبات شیمیایی آن از اهمیت بالایی برخوردار است. در این میان زرده به دلیل غنی بودن آن از لحاظ مواد غذایی، اهمیت بیشتری دارد. ترکیبات شیمیایی زرده غیر محلول در آب بوده و حالت قلیایی دارد و نسبت به سفیده پیچیده تر و متنوع تر است. ترکیبات زرده عمدتا آب، چربی و مواد پروتئینی هستند. که هر یک از این ترکیبات، از یک سری ترکیبات دیگر تشکیل شده است.   رنگ زرده رنگ زرده تخم مرغ بیشتر از جیره غذایی پرنده تأثیر می‌پذیرد. مواد غذایی متفاوت می‌توانند تأثیرات متفاوتی در رنگ زرده ایجاد کنند. با این حال هر نژاد مرغ، رنگ زرد ویژه خود را دارد، هر چند شاید این مورد بعضا با چشم قابل رؤیت نباشد. مقادیر بالای ویتامین A، دمای بالای محیط و آلودگی خوراک با آفلاتوکسین می‌تواند موجب کمرنگی زرده گردد. همچنین ذخیره طولانی مدت تخم مرغ و دمای بالای انبار تخم مرغ موجب کاهش رنگدانه‌ها حتی تا 50 درصد نیز می‌گردد. در صورتی که جیره حاوی مقادیر کافی از ویتامین E و آنتی اکسیدان باشد، رنگ زرده افزایش پیدا می‌کند.   سفیده تخم مرغ سفیده تخم پرندگان حالت قلیایی دارد و در برابر حرارت بالای 60 درجه سانتیگراد به صورت توده شیری رنگ و سفت در می‌آید. در ترکیب شیمیایی سفیده علاوه بر آب، مواد معدنی از قبیل پتاسیم، سدیم، منیزیم، کلسیم، آهن و آنیون‌های کلر و سولفات وجود دارد.     پوسته تخم مرغ پوسته تخم مرغ در ارزیابی کیفیت و قضاوت درباره محتویات آن دخالت مستقیم دارد. 94 درصد ترکیب پوسته را کربنات کلسیم، 4 درصد آن را پروتئین‌هایی شبیه کلاژن بنام‌های اووکرآتین و اووآلبومین و 1 درصد را فسفات کلسیم تشکیل می‌دهد.  ضخامت استاندارد پوسته تخم مرغ بر اساس تحقیقات پژوهشگران آمریکایی در حدود 0.31 تا 0.34 میلی متر متغیر است.  برای اندازه گیری ضخامت پوسته، نیازی به شکستن آن نیست و با در دست داشتن وزن مخصوص یا چگالی تخم مرغ، می‌توان ضخامت آن را محاسبه نمود. از طرفی بین تعداد تخم مرغ‌های تولید شده و ضخامت پوسته یک رابطه عکس برقرار است یعنی با افزایش تولید تخم مرغ، پوسته نازک تر و مقاومت آن کمتر خواهد شد. البته این تأثیر چندان زیاد نیست و جای نگرانی ندارد. در یک سیکل تخم گذاری، اولین و آخرین تخم مرغ پوسته ضخیم‌ تری نسبت به سایر تخم‌های آن چرخه خواهد داشت.     جمع بندی تفکر غالب مردم اینست که کیفیت و ارزش غذایی تخم مرغ‌های محلی (رنگی) بالاتر از تخم مرغ‌های سفید است. در حالی که این تفاوت صرفا به رنگدانه‌هایی که توسط نژادهای متفاوت مرغ تخمگذار، تولید و باعث می‌شود که رنگ تخم تغییر پیدا کند، ارتباط دارد. بوی تخم مرغ نیز با توجه به نژاد و نوع تغذیه پرنده متفاوت است. به عنوان مثال اگر پرنده با پودر ماهی بیش از حد مجاز تغذیه گردد، باعث می‌شود تخم مرغ بوی ماهی به خود بگیرد و این باعث رویگردانی مصرف کننده خواهد شد. استفاده از ترکیباتی مانند برگ چغندر قند، به علت وجود بتائین در آن، موجب استشمام بوی ماهی از تخم مرغ خواهد شد. به همین دلیل استفاده از یک جیره متعادل برای تغذیه مرغ از اهمیت بالایی برخوردار است. عوامل دیگری مانند نژاد پرنده، محل نگهداری مرغ و انبار تخم مرغ نیز بر بوی آن مؤثر هستند. با توجه به مطالبی که مطرح گردید، عوامل دخیل در اندازه، کیفیت و میزان تولید تخم مرغ، ارتباط تنگاتنگ با تغذیه، نژاد مرغ، عوامل محیطی، مدیریتی و بهداشتی دارند. با تهیه خوراک سالم، علاوه بر حفظ و ارتقاء کیفیت تخم مرغ تولید شده، مدت زمان بیشتری را در پیک تولید بمانید.   گردآوری و ویرایش: رضا یزدی منبع: دانستنی‌های کاربردی در تغذیه دام و طیور/ دکتر سید رضا دیباور

بیشتر بخوانید
7 جایگزین سویا در خوراک دام و طیور

7 جایگزین سویا در خوراک دام و طیور

1401/5/10

7 جایگزین کنجاله سویا در خوراک دام و طیور   کنجاله خرما (پالم) در آسیا، استرالیا، آمریکای جنوبی و آفریقا، صنعت روغن نخل به سرعت توسعه یافته است، که منجر به استفاده از مقدار زیادی پودر خرما در تولید خوراک دام و طیور شده است. محتوای پروتئین خام کنجاله خرما زیاد نیست (کمتر از 18%)، اما همچنان یک ماده خام خوراکی بسیار محبوب است زیرا می‌تواند هزینه تولید دامپروری را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. کنجاله خرما متیونین و لیزین کمی دارد و قابلیت هضم آن در حد متوسط ​​است. اما حاوی سطح بالاتری از انرژی است، بنابراین می‌تواند به بخشی ایده آل از ترکیب پروتئین کل رژیم غذایی تبدیل شود. محتوای فیبر خام کنجاله خرما نیز نسبتاً بالا است (تا 20٪). کنجاله خرما از بسیاری جهات با سبوس ذرت قابل مقایسه است. حدس زده می‌شود که بسیاری از اثرات نامطلوب مشاهده شده در پرورش جوجه‌های گوشتی به دلیل شنی بودن و کیفیت فیزیکی کنجاله خرما است نه ترکیب غذایی آن. به همین دلیل کنجاله خرما را می‌توان در رده یکی از جایگزین‌های کنجاله سویا دسته بندی کرد.     کنجاله پنبه دانه کنجاله پنبه دانه یک محصول جانبی است که پس از استخراج روغن از دانه پنبه ایجاد می‌شود. کنجاله پنبه دانه حاوی حدود 40 درصد پروتئین خام با قابلیت هضم متوسط ​​است و عامل ضد تغذیه ای اصلی آن گوسیپول است. در مقایسه با مرغ‌های تخمگذار، جوجه‌های گوشتی می توانند سطوح بالاتری از گوسیپول را تحمل کنند، اما از آنجایی که کنجاله پنبه دانه حاوی سطح بالاتری از فیبر خام (15%) است، مقدار افزوده شده آن به خوراک محدود است. با توجه به وجود گوسیپول، افزودن برخی نمک‌های آهن برای خنثی سازی گوسیپول و کاهش عوارض جانبی کنجاله پنبه دانه امکان پذیر است. از ارقام پنبه دانه با محتوای گوسیپول کم یا بدون گوسیپول نیز می توان برای تولید کنجاله پنبه دانه استفاده کرد که به خوبی توسط جوجه‌های گوشتی تحمل می شود.      کنجاله بادام زمینی از دیگر جایگزین‌های کنجاله سویا، کنجاله بادام زمینی را می‌توان نام برد. کنجاله بادام زمینی به عنوان یک ماده غذایی اشتها آور برای حیوانات تک معده در نظر گرفته می‌شود، عمدتا به این دلیل که مقدار معینی روغن بادام زمینی (حدود 1٪) در آن باقی می‌ماند. کنجاله بادام زمینی حاوی 50 درصد پروتئین خام است و قابلیت هضم پروتئین بالاست. همچنین حاوی برخی از عوامل ضد تغذیه ای (عمدتاً بازدارنده فعالیت تریپسین) است که مشابه کنجاله سویا است، اما اکثر عوامل ضد تغذیه ای در طول استخراج روغن بادام زمینی خنثی شده‌اند. فاکتورهای محدود کننده اصلی کنجاله بادام زمینی به عنوان ماده غذایی، محتوای فیبر و مایکوتوکسین‌های آن است. اولی ناشی از استخراج روغن بادام زمینی است و دومی عمدتاً آفلاتوکسین است.     کنجاله کنجد محتوای پروتئین خام کنجاله کنجد بالای 45 درصد است و ترکیب اسید آمینه آن مشابه کنجاله سویا با محتوای پروتئین مشابه است. کنجاله کنجد علاوه بر سطوح بالای اسید فیتیک حاوی عوامل ضد تغذیه ای نیز می‌باشد. مقدار لیزین موجود در آن بسیار کم و محتوای متیونین زیاد است. افزودن مقدار مشخصی پوست کنجد به کنجاله کنجد بر کیفیت آن تأثیر می‌گذارد. به طور کلی حداکثر مقدار کنجاله کنجد در جیره طیور نیاز به مطالعه بیشتر دارد و باید در مقادیر مناسب استفاده شود، به ویژه کلسیم و فسفر جیره باید در نظر گرفته شود.     کنجاله تخم آفتابگردان کنجاله تخم آفتابگردان نیز یکی از جایگزین‌های پیشنهادی برای کنجاله سویا محسوب می‌شود. محتوای پروتئین خام کنجاله تخم آفتابگردان بین 30 تا 43 درصد است. ترکیب اسید آمینه کنجاله تخم آفتابگردان شامل متیونین بیشتر و میزان لیزین کمتر از کنجاله سویا است، بنابراین برای استفاده با کنجاله سویا مناسب‌تر است. تانن، اسید اروسیک و ترکیبات فنلی موجود در کنجاله آفتابگردان نیز کم است، بنابراین طعم خوبی دارد و خوراک پروتئینی خوبی در خوراک ماهی و میگو است. ارزش غذایی آن عمدتاً به درجه پوستگیری بستگی دارد. ارزش غذایی کنجاله دانه آفتابگردان کاملاً جدا شده، بسیار بالا است، اما در بازار نسبتاً کمیاب است.     کنجاله گوار گوار یک گیاه از دسته حبوبات است که به طور گسترده در هند، پاکستان، بخشهایی از ایالات متحده و سایر کشورها کشت می‌شود. کاربرد اصلی گوار تولید صمغ مانوگالاکتان است که در صنعت کاغذسازی و صنعت رنگدانه یک ماده چسب‌آور است. کنجاله باقیمانده پس از استخراج صمغ مانوگالاکتان گوار حاوی 50 درصد پروتئین خام است. عامل اصلی ضد تغذیه ای باقیمانده صمغ مانوگالاکتان است. این عامل ضد تغذیه ای را می توان با افزودن آنزیم های مناسب تجزیه کرد. نتایج کنجاله گوار در آزمایشات مزرعه ای خوراک دام بسیار متفاوت است که به احتمال زیاد به دلیل تفاوت زیاد در کیفیت آن است. بطور کلی طبق پیشنهاد متخصصین تغذیه طیور استفاده از کنجاله گوار در جیره باید با احتیاط همراه باشد.     لوپین لوپین‌ها عمدتا در استرالیا رشد می‌کنند، اما در برخی از مناطق آسیا و بریتانیا و کانادا نیز در دسترس هستند. تحت تأثیر گونه های کشت شده، محتوای پروتئین خام لوپین 32 تا 42 درصد است و ارزش غذایی آن معادل دانه سویا است. عامل محدود کننده اصلی لوپین در تغذیه حیوانات میزان آلکالوئیدهای موجود در آن است، اما در انواع لوپین شیرین به میزان قابل توجهی محتوای آلکالوئیدها را کاهش داده اند. علاوه بر این، مقدار لوپین مصرفی در خوراک جوجه‌های گوشتی به دلیل محتوای فیبر خام بالای آن (25%) کاهش می‌یابد و در نتیجه میزان انرژی پایینی ایجاد می‌شود. بخش بزرگی از فیبر خام پکتین است که می تواند ویسکوزیته روده را افزایش دهد. مشکل محتوای فیبر بالا در لوپین را می توان با حذف پوسته، آسیاب ریز و افزودن مقدار مناسب آنزیم حل کرد. برخلاف کنجاله سویا، لوپین قبل از استفاده نیازی به عملیات حرارتی ندارد.     تمامی موارد ذکر شده در حد پیشنهاد و فرضیه بوده و بهتر است هرگونه جایگزینی با کنجاله سویا و یا استفاده از موارد فوق تنها با هماهنگی متخصصین تغذیه دام و طیور و دامپزشک انجام گردد.   می‌توانید مقالات مرتبط با تغذیه طیور را با ورود به لینک‌های زیر مطالعه فرمایید: مقایسه دان آماده و دان آردی سوخت و ساز انرژی در طیور استفاده از چربی در جیره مرغ گوشتی   ترجمه و گردآوری: رضا یزدی منبع: Linkedin  

بیشتر بخوانید
نقش پروبیوتیک‌ها و پری بیوتیک‌ها در تغذیه گوساله

نقش پروبیوتیک‌ها و پری بیوتیک‌ها در تغذیه گوساله

1401/5/5

پرورش گوساله سالم با استفاده از پروبیوتیک‌ها و پری بیوتیک‌ها پرورش گوساله ای سالم با ضریب تبدیل پایین و مناسب، فقط به ژنتیک آن بستگی ندارد و محرک‌های تغذیه ای مثل پروبیوتیک‌ها و پری بیوتیک‌ها در رشد، سلامت و ایمنی گوساله در برابر انواع بیماری نقش دارند. در تغذیه گوساله هر روز با میکروفلورای شکمبه و میکروبیوتای روده سروکار داریم. از این گذشته، میکروب‌های روده نشخوارکننده‌ها، (عمدتا میکروبیوتای شکمبه) 70 درصد انرژی مورد نیاز روزانه را از طریق تخمیر فیبرهای قابل هضم ناکارآمد تأمین می‌کنند.   نقش میکرفلورای روده در تغذیه و سلامت گوساله‌ها (و بره‌ها) چیست؟  مطالعات و تحقیقات بسیاری بر روی میکروبیوتای روده گوساله‌ها و ارتباط آن عوامل بیماری زایی مانند E.coli که از عوامل بروز اسهال است به انجام رسیده است. نه تنها عوامل بیماری‌ زا بلکه عوامل دیگری نیز در مرحله پرورش میکروبیوتای روده در دام، مانند سن، شیوه تغذیه، محل نمونه برداری (دیواره روده/محتویات روده)، ناحیه روده و افزودنی‌ها تأثیر دارند. به طور کلی، هرچه یک گوساله جوانتر باشد، ساختار میکروب‌های ساکن در دستگاه گوارش بیشتر می‌تواند تغییر کند. از این رو، مکمل پروبیوتیک و پری بیوتیک‌ غالبا در تغذیه حیوانات جوان به منظور پشتیبانی از ایجاد جمعیت میکروبی سالم توصیه می‌شوند.  در مرحله از شیرگیری گوساله به نظر می‌رسد، ایجاد میکروفلورای شکمبه در گوساله یک دوره حساس و حیاتی برای گوساله باشد. میکروفلورای شکمبه در کنار رشد حجم شکمبه و بافت مخاطی آن نیز افزایش می‌یابد.   میکروبیوم به مجموعه همه میکروب‌ها (موجودات زنده میکروسکوپی) مانند باکتری‌ها و قارچ‌ها که در سطح یا داخل بافت‌ها یا مایعات بدن زندگی می‌کنند، میکروبیوم یا میکروفلورا می‌گوییم. بافت مخاطی روده می‌تواند مسیری برای ورود عوامل بیماری‌زا یا سموم آنها به درون بدن گوساله باشد. با کمک به ایجاد میکروبیوم، می‌توان بافت مخاطی روده را توسعه داده و قابلیت تنظیم سیستم ایمنی روده را افزایش داد. از این رو، استقرار مناسب میکروبیوم در دفاع در برابر عوامل بیماری‌زا نقش کلیدی دارد.     علاوه بر آن، ارتباط بسیار قوی فی مابین مشخصات میکروبی روده و رشد و سلامت حیوان وجود دارد. از یک طرف این مقوله با متابولیت‌های مختلف قابل توضیح است: به عنوان مثال،  بوتیرات دارای میزان انرژی بسیار بالایی است و در واقع توسط شکمبه و بافت مخاطی روده به عنوان یک منبع انرژی مورد استفاده قرار می‌گیرد. معمولا اهمیت میکروبیوم روده در گوساله ها مورد کم توجهی قرار می‌گیرد. شواهدی در دست است که نشان می‌دهد بهره‌وری و کارایی تغذیه گوساله‌ها با وضعیت میکروبیوتای روده نیز ارتباط دارد. البته اولین شرط لازم برای آغاز پرورش گوساله استفاده از یک تغذیه خوب و اجرای مدیریت بهداشتی مناسب است. هدف استفاده از پروبیوتیک‌ها و پری بیوتیک‌ها  ایجاد تعادل میکروبی در شکمبه و روده است که موجب بهبود سلامت و عملکرد گوساله، تقویت هضم و پیشگیری از تجمیع عوامل بیماری‌زا در روده می‌گردد. البته استفاده از این محصولات در شرایط استرس نیز توصیه می‌گردد.   پروبیوتیک پروبیوتیک، موجودات ریز، زنده و فعال میکروسکوپی (شامل باکتری‌ها و مخمرها) هستند که خوردن آن‌ها، باعث تغییر جمعیت میکروبی دستگاه گوارشی گوساله در جهت سلامتیِ بیشتر می‌شود. بیشتر اوقات به آن‌ها باکتری‌های مفید روده هم می‌گوییم که وجود این باکتری‌های خوب، از رشد و تکثیر باکتری‌های بیماری‌زا در روده گوساله جلوگیری می‌کند و باعث گوارش بهتر غذا و کمک به ایمنی بدن گوساله می‌گردد.   پری بیوتیک پری بیوتیک‌‌ها بطور تیپیکال الیگوساکاریدهایی هستند که توسط آنزیم‌های دستگاه گوارش گوساله غیر قابل هضم می‌باشند ولی همین پری بیوتیک ها می‌توانند توسط میکروب‌های روده مورد استفاده قرار بگیرند.     پروبیوتیک‌ها و پری بیوتیک‌ها از طرق  زیر به گوساله کمک می‌کنند: 1) افزایش رشد و وزن روزانه 2) بهبود ضریب تبدیل خوراک 3) بهبود قوام مدفوع و دفع مواد سمی 4) کاهش هزینه‌های درمان گوساله‌ها (کاهش مصرف آنتی بیوتیک)   افزایش رشد و وزن روزانه: به طور کلی مصرف فيبرهای نامحلول عامل مهمي براي تقويت باكتري‌هاي مفيد روده گوساله‌ها است و از این طریق به بهبود فلور میکروبی روده کمک کرده و از طریق رقابت، باکتری‌های گرم منفی بیماری‌زا حذف می‌شوند و با افزایش رشد و توسعه پرزهای شکمبه در اثر مصرف فیبرهای رژیمی، زمان از شیرگیری گوساله‌ها کمتر از دو ماه می‌گردد و گوساله به سمت نشخوار تشویق می‌شود.   بهبود ضریب تبدیل خوراک: برخی از الیگوساکاریدها رشد میکروارگانیسم‌های مفید در روده را افزایش داده و بقیه بر سر محل‌های اتصال با باکتری‌های‌ پاتوژن رقابت می‌کنند. معمولا دیواره سلولی مخمر ساکارومایسس سرویزیه به عنوان منبع الیگوساکارید استفاده می‌شود، که بتاگلوکان و مانان الیگوساکارید آن مورد استفاده قرار می‌گیرد. در نتیجه عملکرد دستگاه گوارش در جذب مواد مغذی بهبود یافته و با افزایش میزان مصرف خوراک، ضریب تبدیل گوساله‌های پرواری از 3.10 به 2.88 در یک دوره پرواری کاهش می‌یابد.     بهبود در قوام مدفوع و دفع مواد سمی: سوربیتول به عنوان حامل ویتامین‌ها که تأمین کننده انرژی است و نیز به عنوان لاکساتیو اسموتیک به منظور تسهیل دفع فرآورده‌های سمی تولید شده در دستگاه گوارش عمل می‌کند. بتاگالان‌ها جاذب برخی از سموم قارچی (زیرالنون) می‌باشد و دفع آنها را تسهیل می‌نماید. فیبرهای نامحلول از دستگاه گوارش عبور می‌کنند و طی عبور در دستگاه گوارش آب را به خود جذب کرده و موجب افزایش حجم و نرم شدن مدفوع می‌گردند.  فیبرها به عنوان یک اسفنج عمل می‌کنند که میزان جذب آب را در پسماند غذای درون روده تعدیل نموده و مانع یبوست می‌گردند. در عین حال، فیبر عبوری از روده بزرگ نیز بدون تغییر دفع می‌شود. این مواد نه تنها از یبوست پیشگیری می‌کنند بلکه سرعت عبور غذا از دستگاه گوارش را می‌کاهند. فیبرهای نامحلول در دستگاه گوارش دام یک شبکه سه بعدی بوجود می‌آورند که اسیدهای صفراوی و آنزیم‌ها می‌توانند در این شبکه به خوبی بر مواد مغذی اثر کنند و باعث تحریک رشد پرزهای روده شوند. بنابراین مصرف این فیبرهای نامحلول سبب بهبود عملکرد دستگاه گوارش و جذب بهینه مواد مغذی گردد. همچنین این فیبرها به مواد غذایی نمی‌چسبند و ویسکوزیته آن را کاهش می‌دهند که این ویژگی به جذب بیشتر مواد غذایی در دستگاه گوارش کمک می‌کند. در گوساله‌ها باعث رشد شکمبه شده و با حفظ آب در بدن، از وقوع اسهال جلوگیری می‌کند.   کاهش درمان‌های انفرادی حیوان: درشرایط استرس شدید در گوساله‌ها که غالبا به دلیل تجمع یا جابجایی حیوانات اتفاق می‌افتد و بدنبال آن حیوان دچار اسهال یا بیماری‌های دیگر از جمله مشکلات تنفسی می‌شود، از مخمرهای هیدرولیزه مثل کلرورومایسس فراجیلیس استفاده می‌شود که باعث تقویت سیستم ایمنی و در نهایت تقویت گوساله می‌شود و از بروز بیماری‌های دیگری نیز پیشگیری می‌نماید. الیگوساکاریدها به گیرنده‌های باکتری‌های بیماری‌زا در سلول‌های روده ای متصل می‌شوند و با اشغال سایت مزبور از اتصال این باکتری‌ها به غشای روده جلوگیری می‌کنند. پروبیوتیک‌ها سبب افزایش ترشح ایمونوگلوبولین‌ها می‌شوند که به این طریق از اتصال باکتری‌های بیماری‌زا یا سموم آنها به اپی تلیوم روده جلوگیری می‌کند. پری بیوتیک‌ها به عنوان منبع تغذیه‌ای برای باکتری‌های فلور دستگاه گوارش به حساب می‌آیند و به این طریق تعداد باکتری‌های فلور را افزایش داده که در روند رقابت با باکتری‌های بیماری زا سبب تقویت سیستم ایمنی می‌گردند. پری بیوتیک بوسیله تحريك گزينشي، بر تقویت رشد و فعالیت تعداد محدودی از باکتری‌های موجود در روده بزرگ که عمدتا لاکتوباسیل‌ها و بیفیدوباکترها است، باعث افزایش ایمنی گوساله می‌گردد. پری بیوتیک‌ها از جذب مایکوتوکسین توسط دستگاه گوارش ممانعت می‌کنند. بتاگالان‌ها موجب افزایش تحریک تولید و فعالیت سلول‌های بیگانه خوار (ماکروفاژها و نوتروفیل‌ها) می شوند و با افزایش ترشح موکوس در روده شده که به نوبه خود از اتصال عوامل بیماری‌‌زا به غشای داخلی روده جلوگیری می‌کنند و ایمنی را افزایش می‌دهند.     پری بیوتیک‌ها شامل گروه‌های زیر می‌شوند: 1) كربوهيدارت‌هاي غيرقابل هضم دستگاه گوارش مانند: اليگوساكاريدها، فروکتوالیگوساکارید، ترانس-گالاکتو الیگوساکارید، گلوکو الیگوساکارید، اینولین، لاکتولوز، پیرودکسترین، لاکتیتول، الیگوساکاریدهای سویا، زایلو الیگوساکارید 2) قندهاي الكلي: مانند سوربيتول و گزيتيول و … 3) نشاسته مقاوم 4) فيبرهاي غیر قابل هضم     اثرات سومند پری بیوتیک‌ها در گوساله‌ها: 1) پیشگیری و درمان عفونت‌ها 2) کاهش بیماری‌های تنفسی 3) کاهش استرس‌ها 4) تولید اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه 5) انتقال اسیدهای صفراوی 6) کاهش تعداد سلو‌ل‌های سوماتیک 7) بهبود سنتز ویتامین‌ها به خصوص ویتامین‌های گروه B و تنظیم سیستم ایمنی بدن 8) رشد باکتری‌های سودمند در جایی که باکتری‌های مضر مستقر هستند و اصلاح جمعیت میکروبی روده 9) کاهش  LDL یا لیپو پروتئین‌هایی با دانسیته کم جهت پیشگیری از تصلب شراین 10) افزایش جذب کلسیم، منیزیم، آهن، روی و بهبود جذب مینرال 11) کاهش واکنش‌های التهابی 12) پیشگیری از کلونیزاسیون پاتوژن 13) افزایش عملکرد دام 14) کاهش آلودگی لاشه 15) کاهش آمونیاک و دفع اوره 16) بازسازی فلور روده پس از درمان آنتی بیوتیک 17) کاهش یبوست و اسهال عفونی     همچنین می‌توانید مقالات مرتبط با تغذیه و خوراک دام را با ورود به لینک‌های زیر مطالعه فرمایید: اهمیت ریز مغذی‌ها در دوره انتقال گاو انواع خوراک دام در تغذیه گاو شیری ساختار معده در نشخوارکنندگان عوامل مؤثر بر میزان تولید شیر   گردآوری: بابک ضیایی - کارشناس ارشد تغذیه دام منبع: biochem

بیشتر بخوانید
اهمیت ریز مغذی‌ها در دوره انتقال گاو

اهمیت ریز مغذی‌ها در دوره انتقال گاو

1401/5/5

ریز مغذی چیست؟ اصولا تمامی ویتامین‌ها و مواد معدنی و آلی که مقادیر کمی از آن‌ها برای بدن مورد نیاز است ولی برای سوخت و ساز ضروری هستند، ریز مغذی نامیده می‌شود. دسته بندی‌‌ ریز مغذی‌ها ویتامین‌ها) مصرف ويتامين‌ها براي حیوانات ضروري بوده و رشد بدن حیوانات را تنظيم مي‌كنند و به‌ دو دسته محلول‌ در آب‌ مانند ويتامين‌هاي گروه B و C و محلول‌ در چربي یعنی ويتامين‌ D, E, K, A ‌تقسيم‌ مي‌شوند. مواد معدني) که به دو گروه کلي تقسيم می‌گردد: الف) مواد معدني اصلي یا پرمصرف: شامل کلسيم،  فسفر، کلر، منيزيم، پتاسيم، سديم و سولفور می‌باشد. ب) مواد معدني کمیاب یا کم صرف: شامل يد، آهن، روي، سلنيوم، فلورايد مس، منگنز و کبالت است. استخوان‌ها، دندان‌ها، سم، پوست، مو و شیر براي ساخته شدن نياز به مواد معدني داشته و در ضمن اين گونه مواد با تأثير بر عملکرد بدن، سيستم‌هاي بدن را کنترل کرده و انرژي توليد مي‌کنند. در بدن 60 ماده معدني گوناگون مورد نياز است تا فعاليت‌ها طبيعي و متعادل باشد.   3 بخش دوره انتقال در گاو شیری 1) دوره اول خشکی(Far-off) 2) دوره خشک آبستن سنگین (Close-up) 3) گاوهای تازه زا (Fresh) احتیاجات هر بخش به ریز مغذی‌ها با بخش‌های دیگر متفاوت است.   احتیاجات دوره اول خشکی (Far-off): این دوره که 45 تا 60 روز است از زمان خشکی  شیرتا 21 روز پیش از زایش ادامه پیدا می‌کند و حداقل احتیاجات گاو شیری در این دوره می‌باشد. در جیره گاوهای خشک حداقل 1 و حداکثر 3 کیلوگرم کنسانتره، غلات آسیاب شده و یا خوراک‌های فرعی (مثل سبوس) به عنوان حامل ریزمغذی‌ها  استفاده می‌گردد. احتیاجات دوره خشک پا به ماه (Close-up): این دوره از 21 روز قبل از زایمان تا زایش می‌باشد و مهمترین دوره گاو شیری برای بازسازی بدن و آمادگی جهت تولید دوباره شیر محسوب می‌شود. میزان مصرف کنسانتره در این دوره 5 تا 7 کیلوگرم در روز به ازای هر رأس گاو شیری (12.4 الی 14% CP  و 2.3 تا 3.6 کیلوگرم غلات) و به صورت آنیونی می‌باشد که هدف از استفاده آن پیشگیری از هیپوکلسیما و تب شیر در گاوهای شیری است. گاوهای تازه زا (Fresh): این دوره شامل 1 تا 14 روز پس از زایمان گاو بوده و جیره این گروه شامل 8 الی 12 کیلوگرم کنسانتره در روز به ازای هر رأس گاو شیری می‌باشد.   همچنین می‌توانید مقالات مرتبط با تغذیه، خوراک دام و دوره انتقال را با ورود به لینک‌های زیر مطالعه فرمایید: انواع خوراک دام در تغذیه گاو شیری ساختار معده در نشخوارکنندگان دوره انتقال گاو شیری عوامل مؤثر بر میزان تولید شیر   گردآوری: بابک ضیایی - کارشناس ارشد تغذیه دام منبع: مراقبت از گاوها در دوره انتقال تالیف مایک هاتجنس و ارل آلست - ترجمه حمید امانلو و طاهره امیر آبادی

بیشتر بخوانید
3 تکنولوژی متحول کننده صنعت مرغداری

3 تکنولوژی متحول کننده صنعت مرغداری

1401/4/26

3 تکنولوژی جدید که صنعت مرغداری را متحول خواهند کرد فناوری‌های جدیدی که قرار است در آینده صنعت مرغداری را تحت تأثیر قرار داده و متحول کنند، شامل دوربین‌های سه بعدی، بینایی ماشین و روبات‌های هوشمند هستند. این سه فناوری جدید در طی یک سری وبینارهای علمی پرورش طیور که مورد حمایت شرکت‌های مطرح جهانی مانند Aviagen بوده، ارائه شده و مورد بررسی قرار گرفته است.   دوربین‌های سه بعدی دوربین‌های سه بعدی یکی از سه تکنولوژی متحول کننده صنعت مرغداری محسوب ‌می‌شوند. این دوربین‌ها با ضبط شکل و حجم بدن پرنده به تخمین وزن پرنده با دقت بالاتری از دستگاه‌های وزن گیری سنتی خواهند پرداخت. دوربین‌های سه بعدی تمامی پرندگانی که در میدان دید دوربین قرار می‌گیرند را وزن می‌کنند. همچنین نور مادون قرمز تعبیه شده در داخل دوربین این امکان را می‌دهد که عملیات ضبط و نگهداری شکل و حجم مرغ گوشتی حتی در تاریکی شب نیز امکان پذیر باشد. این دوربین‌ها با وزن‌گیری تمامی جوجه‌های سبک و سنگین، تخمین بهتری از میانگین وزن و یکنواختی گله ارائه می‌دهند.     مدیریت فارم تخمگذار با ربات‌های هوشمند این سیستم رباتیک با قرار گرفتن در کف (زمین) فارم، بدون آسیب رساندن به پرنده، گله را مدیریت خواهد کرد. الگوریتم‌ها طوری طراحی و برنامه ریزی شده‌اند که ربات به جستجوی کف زمین در فارم به دنبال یافتن تخم مرغ و لاشه مرغ‌های تلف شده می‌پردازد. سیستم رباتیک مجهز به حسگرهای محیطی، دوربین‌های دو بعدی و سه بعدی و همچنین بازوهای کوچک خواهد بود.     نظارت بر توزیع گله مرغ گوشتی با بینایی ماشین در فارم‌هایی که توزیع گله فقط در کف فارم بوده و به صورت طبقاتی نیست، مدیریت الگوی توزیع از پارامترهای مهم در سلامت گله و عملکرد بهتر پرورش می‌باشد. در حال حاضر مدیریت الگوی توزیع توسط نیروی انسانی صورت گرفته و مستلزم صرف زمان می‌باشد. استفاده از فناوری بینایی ماشین می‌تواند بر توزیع گله مرغ گوشتی هنگام مصرف آب و خوراک، نواحی استراحت و فعالیت پرنده، نظارت دقیقی داشته باشد.     در صورت بهره‌برداری و ساخت تجهیزات با محوریت این سه فناوری شاهد تحول صنعت مرغداری در آینده خواهیم بود.   گردآوری و ترجمه: رضا یزدی – کارشناس ICT منبع: لطفا کلیک کنید  

بیشتر بخوانید
اهمیت لیزین در جیره طیور

اهمیت لیزین در جیره طیور

1401/4/22

چرا وجود لیزین در جیره طیور مهم است؟ با توجه به اینکه اسید آمینه لیزین در بدن پرنده تولید نمی‌شود، وجود آن در جیره طیور (خصوصا مرغ گوشتی) از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. عدم بالانس صحیح لیزین در جیره طیور گوشتی موجب برخی مشکلات مانند افزایش ضریب تبدیل و کاهش وزن و... خواهد شد.   ما در این پادکست در رابطه با عملکرد لیزین و اهمیت آن در جیره طیور اطلاعات مفیدی برای پرورش دهندگان مرغ گوشتی ارائه خواهیم داد.

بیشتر بخوانید
اهمیت آغوز در سلامت گوساله

اهمیت آغوز در سلامت گوساله

1401/4/21

اهمیت استفاده از آغوز در تغذیه گوساله آغوز یا کلستروم گاو، شیری زرد رنگ، غلیظ و خامه ای شکل است که در پستان گاوها و سایر پستانداران بلافاصله بعد از زایمان تولید می‌شود. آغوز گاو حاوی مواد مغذی بیشتری نسبت به شیر معمولی است و همچنین حاوی مقادیر بالایی از آنتی بادی‌ها و پروتئین‌هایی مانند لاکتوفرین هست که با عفونت و باکتری‌های مهاجم در بخش‌های مختلف بدن (ریه ، دستگاه گوارش و کبد) گوساله مبارزه کرده و با افزایش توان ایمنی گوساله از عفونت و بیماری‌هایی مانند اسهال ویروسی یا باکتریایی و پنومونی جلوگیری می‌کند و در واقع اولین واکسن طبیعی گوساله، آغوز می‌باشد.     آغوز از چند طریق به  سلامت گوساله کمک می‌کند: انتقال ایمنی غیر فعال از طریق آغوز صورت می‌گیرد. آغوز پیشرفت و ترمیم سلول‌های روده را بهبود می بخشد. آغوز اثر ملینی دارد و به دفع مکونیوم کمک می‌کند.   انتقال ایمنی غیر فعال گوساله‌ها، بزغاله‌ها، بره‌ها و کره‌ها با سیستم ایمنی ناقص متولد می‌شوند. در نتیجه نوزاد این حیوانات پس از تولد مستعد ابتلا به بیماری‌های عفونی (مانند بیماری های تنفسی و اسهال) هستند. جفت مانند یک سد نیمه نفوذ پذیر، از انتقال ایمونوگلوبولین‌های مادری  به جنین جلوگیری می‌کند. بنابراین، دریافت ایمونوگلوبولین‌ها از طریق آغوز، به نام ایمن سازی غیر فعال، برای محافظت از نوزادان در برابر پاتوژن‌های مهاجم تا زمانی که سیستم ایمنی بدن آن ها فعال شود، ضروری است. آغوز بایستی تا ۲۴ ساعت اولیه و حداقل  به میزان ۱۰ درصد وزن گوساله خورانده شود و حتی در مواقعی که گوساله تمایلی به مصرف آغوز ندارد توصیه می‌شود، توسط سوند مری خورانده شود. آغوز حاوی سلول‌های خونی سفید، آنتی بادی یا همان ایمونوگلوبولین‌ها است که سیستم ایمنی گوساله را در بر می‌گیرد. یکی از این آنتی بادی‌ها، ایمونوگلوبولین A است، این آنتی بادی، گوساله نوزاد را در برابر عفونت گلو، ریه و روده محافظت می‌کند.     ترمیم سلول‌های روده گوساله برای ادامه حیات خود و تغییر رژیم غذایی از رژیم داخل رحمی به رژیم خارج از رحم، به آغوز که حاوی مقادیر زیادی هورمون رشد و آنزیم‌های گوارشی، مواد معدنی (کلسیم)، چربی، کربوهیدرات، پروتئین، ویتامین‌های A، D، E، C و B  است، نیازمند می‌باشد. چربی و لاکتوز منابع انرژی اساسی برای تنظیم دمای بدن در گوساله‌های تازه متولد شده، محسوب می‌شوند. (۱۰۰ میلی لیتر آغوز حاوی: ۲۷٫۶۳ گرم پروتئین، ۱٫۷ گرم چربی، ۱۳ گرم کربوهیدرات است) آغوز ایمنی غیر فعال، مواد مغذی و بیش از 50 ماده فعال زیستی شناخته شده را برای شروع تولد فراهم می‌کند. ایمونوگلوبولین Ig به عنوان آنتی بادی شناخته می‌شود. 70 تا 80 درصد از کل پروتئین موجود در آغوز، ایمونوگلوبولین‌ها هستند  که 80 تا 90 درصد آن را  IgG و حدود 10 در صد IgM و IgA تشکیل می‌دهند. در 24-36 ساعت اول پس از تولد، ایمونوگلوبولین‌ها از طریق سلول‌های روده از مجرای روده به جریان خون منتقل می‌شوند. مقدار و همچنین زمان دریافت آغوز به شدت با غلظت IgG سرم و به تبع آن با حساسیت بیماری ارتباط دارد. هرچه سطح IgG سرم بالاتر باشد، میزان بروز بیماری، عوارض و میزان مرگ و میر نیز پایین می‌آید. در مقایسه با شیر حیوانات بالغ، آغوز نه تنها ایمنی غیر فعال را فراهم می‌کند، بلکه مواد تشکیل دهنده بسیار غلیظی را نیز برای رشد ارگان‌های مختلف از جمله سیستم ایمنی و دستگاه گوارش فراهم می‌کند. علاوه بر عوامل ایمنی ذکر شده (به عنوان مثال ایمونوگلوبولین‌ها، لکوسیت‌ها) مواد ضد میکروبی مانند لاکتوفرین، لاکتوپراکسیداز و لیزوزیم اولین خط دفاع در برابر عوامل بیماری زا و مهاجم هستند. این آنزیم‌ها رشد گونه‌های میکروبی (مانند باکتری‌ها، ویروس‌ها) و سلول‌های آلوده را مهار کرده و آن‌ها را از بین می‌برند. علاوه بر این، فاکتورهای رشد مهمتر از همه IGF-I، IGF-II و EGF و اجزای فعال پروبیوتیک (به عنوان مثال الیگوساکاریدهای شیر) از تکثیر سلولی، تمایز و سنتز پروتئین در روده حمایت می‌کنند. تأمین کافی و زودرس آغوز باعث جذب مواد مغذی، در نتیجه ویلی طولانی‌تر و سرعت ترمیم بهتر سلول‌های روده آسیب دیده می‌شوند.     اثر ملینی و دفع مکونیوم: اولین حرکت روده گوساله که منجر به تولید مدفوع قیرگون، ضخیم و سبز تره رنگی می‌شود را مکونیوم می‌نامند، مصرف آغوز توسط گوساله به دفع مکونیوم کمک زیادی می‌کند. این کار هم چنین از یرقان جلوگیری می‌کند، زیرا آغوز بیلی روبین اضافی را دفع می‌کند.   مدیریت و مصرف خوب آغوز یک سرمایه گذاری سودآور در آینده گوساله‌ها است.   گردآوری و ترجمه: مهندس بابک ضیایی – کارشناس ارشد تغذیه دام منبع: http://biochem.net

بیشتر بخوانید
استرس گرمایی در طیور

استرس گرمایی در طیور

1401/4/18

استرس گرمایی در طیور چیست؟ استرس گرمایی در طیور، شوک گرمایی یا سستی و ضعف حاصل از گرمای بیش از اندازه می‌باشد، استرس گرمایی وضعیتی است که در آن دمای بدن به حدی زیاد می‌شود که با عملکرد طبیعی بدن تداخل پیدا می‌کند و در صورت تداوم، منجر به ضعف، خستگی شدید و حتی مرگ پرنده می‌شود. تنش گرمایی، عامل مهم مرگ و میر طیور در بسیاری از مناطق ایران در ماه‌های گرم سال می‌باشد. افزایش درجه حرارت محیط در تابستان منجر به استرس گرمایی در طیور می‌شود همچنین اگر همراه با افزایش رطوبت، بیش از نیاز باشد، در همه رده‌های طیور اختلال گرمازدگی ایجاد می‌کند. پرندگان برخلاف پستانداران، غدد عرق ندارند و زمانی که درجه حرارت محیط بین 28 تا 35  درجه سانتی گراد می‌رسد از روش‌های خنک کردن غیر تبخیری به منزله مهم‌ترین راه کاهش درجه حرارت استفاده می‌کنند. دو روش اصلی خنک کردن غیر تبخیری پرندگان عبارت است از: افزایش سطح با شل و آویزان کردن بالها از دو طرف افزایش جریان خون محیطی اما زمانی که درجه حرارت بدن پرنده به 41 درجه سانتی گراد می‌رسد تعداد تنفس زیاد می‌شود و پرنده شروع به تنفس با دهان باز می‌کند تا خنک کردن تبخیری یا تبخیر آب را افزایش دهد. اگر تنفس با دهان باز نتواند از افزایش دمای بدن جلوگیری کند پرنده بی حال و دچار کاهش سطح هوشیاری می‌شود و در اثر اختلال تنفسی، قلبی و عروقی یا الکترولیتی می‌میرد.     دلایل بروز استرس گرمایی در طیور افزایش دمای محیط و یا وزش بادهای گرم و خشک در مناطق گرمسیری اختلال در تأمین آب مورد نیاز پرنده نارسایی در تهویه مناسب سالن پرورش تراکم بالای سالن عدم عایق مناسب در سقف سال پرورش فقدان درخت، مرتع یا علفزار در اطراف سالن مرغداری برای خنک کردن هوا ( البته برای پیشگیری از انتقال بیماری‌های ویروسی این روش زیاد توصیه نمی‌شود) تنش گرمایی در مناطق معتدل ممکن است در اثر خرابی تهویه سالنی رخ دهد که تعداد زیادی پرنده در آن نگهداری می‌شود. عوامل مؤثر در شدت تأثیر منفی استرس گرمایی روی طیور عبارتند از: ژنتیک پرنده: به طور کلی نژادهای گوشتی، بسیار حساس‌تر از نژادهای تخمگذار هستند. میزان متابولیسم: مرغان در حال تخمگذاری و جوجه‌های گوشتی نر که رشد سریعی دارند به تنش گرمایی بسیار حساس‌تر هستند. تراکم بالای گله باعث تشدید استرس گرمایی می‌گردد. جیره‌های حاوی انرژی و پروتئین بالا پرندگان را به تنش گرمایی حساس‌تر می‌کند. عدم تأمین آب کافی برای پرنده ممکن است واکنش آن‌ها را به دمای بالا تشدید کند. سن پرنده: جوجه‌ها تا 3 هفتگی، تحمل بیشتری نسبت به پرندگان مسن‌تر دارند. رطوبت بالا در خنک شدن پرنده تأثیر سوء زیادی دارد. نشانه‌های بالینی استرس گرمایی نشانه‌های استرس گرمایی در طیور شامل له له زدن (یعنی افزایش تعداد تنفس به صورت نفس‌های کوتاه و سریع و با سختی)، تشنگی، کاهش اشتها، کاهش تولید و اندازه تخم مرغ، نازک شدن پوسته، کاهش رشد در جوجه‌های گوشتی، ایستادن پرنده‌ها با بال‌های باز و آویزان و در نهایت زمین گیری و مرگ و میر می‌باشد به طوریکه تلفات به دلیل استرس حرارتی از 5-50% و گاهی تا 100% متغیر است.     آثار سوء تنش گرمایی افزایش تعداد تنفس، تعادل اسید و باز را به هم می‌ریزد زیرا غلظت دی اکسید کربن در خون کاهش پیدا می‌کند. pH بالای خون، کاهش کلسیم خون را در پی دارد که برای شکل گیری پوسته تخم مرغ به آن نیاز است. در نتیجه در گله تخمگذار، شاهد افزایش تعداد تخم مرغ‌ها با پوسته نازک خواهیم بود. له له زدن یا تنفس با دهان باز در پرندگان دچار تنش گرمایی، سبب شیوع عفونت‌های تنفسی می‌شود زیرا فیلترهای طبیعی بینی از مسیر عبور هوا خارج شده اند. نشانه دیگر تنش گرمایی در گله، کاهش مصرف غذاست. در پرندگان در حال رشد، غذا نخوردن سبب کاهش رشد می‌شود. در گله‌های تخمگذار کاهش مصرف غذا باعث کاهش اندازه، تولید و کیفیت تخم مرغ می‌شود. آثار کالبد گشایی  لاشه پرنده تلف شده به ویژه در عضلات سینه، دهیدراته و پر خون است. عضله، رنگ قرمز طبیعی خود را از دست می‌دهد و رنگ پریده تا سفید می شود و ظاهر گوشت پخته را پیدا می کند که مشخصه تنش گرمایی است.در استرس گرمایی طیور، اغلب در دهان و بینی، ترشحات موکوسی حضور دارند. درمان استرس گرمایی به سرعت مقادیر کافی از آب خنک را فراهم کنید. جریان هوا (به وسیله هواکش‌ها و تهویه‌ها) یا آب پاشی یا مه پاشی، دفع حرارت را تسهیل می‌کند. مقادیر ویتامین‌ها به ویژه ویتامین C را افزایش دهید. تنش گرمایی باعث کاهش مصرف دان و افزایش دفع ویتامین در بدن می‌شود لذا نیاز به ویتامین افزایش پیدا می‌کند. اضافه کردن مکمل‌های الکترولیت و ویتامین در آب آشامیدنی به حفظ مواد معدنی در بدن پرندگان و در نتیجه تصحیح تعادل اسید و باز کمک می‌کند. به تازگی اثر چند رژیم غذایی در تنش گرمایی آزمایش شده است. افزودن ویتامین E در جیره، اثر مفیدی در پرندگان تخمگذار داشته است. اما پاسخ به افزایش ویتامین C، از نداشتن تأثیر مثبت تا کاهش معنی دار آثار سوء تنش گرمایی بسیار متغیر بوده است. خنک کردن هوای داخل سالن با کمک آب پاشی یا اسپری کردن آب سرد روی کف، دیوارها، سقف و پشت بام از بیرون در ساعات اوج گرما می‌تواند مفید باشد. در برخی موارد با رعایت شرط احتیاط، برای خنک کردن پرنده می‌توان روی آنها آب پاشی کرد. می‌توان با خیس کردن سقف، دیوارها و پشت بام امکان خنک کردن هوا را فراهم کرد.     کنترل استرس گرمایی در طیور کنترل باید به منظور فراهم کردن بهترین محیط برای ابقاء، تولید و کاهش متابولیسم انجام گیرد. جهت اطمینان از فراهم شدن بهترین محیط، سالن‌ها باید با ارتفاع و عرض مناسب جهت تهویه صحیح بنا شود. سقف باید عایق‌ بندی شود و سطح خارجی آن با آلومینیوم یا رنگ سفید پوشیده شود تا اثر تابش گرما روی آن به حداقل برسد. می‌توان امکان آب پاشی پشت بام و زمین‌های اطراف سالن‌ها را فراهم کرد. می‌توان از مه پاش برای خنک کردن داخل سالن، ترجیحا بدون اینکه پرنده خیس شود استفاده کرد. خنک کننده‌های تبخیری که هوا از طریق آنها وارد سالن می‌شود برای خنک سازی بسیار مؤثر هستند. جریان هوا نیز بسیار مهم است. مقادیر کافی از آب خنک در تابستان فراهم شود و نسبت پروتئین به انرژی کم شود. آب باعث افزایش مقاومت پرنده به تنش گرمایی می‌شود. تراکم گله باید بر حسب فصل تنظیم شود به طوری که در بستر و قفس تراکم پرنده به هنگام استرس گرمایی به حدود 80% آن در فصول خنک‌تر کاهش پیدا کند. به بیان دیگر از تراکم بالا در فصول گرم اجتناب شود.     گردآوری: مهندس سعید ایمان پور - کارشناس ارشد تغذیه طیور دکتر امید خسروی فر - فوق تخصص تغذیه طیور منبع: راهنمای بیماری های طیور- دکتر محمد حسن بزرگمهری فرد، دکتر ریما مرشد، دکتر حسین حسینی  

بیشتر بخوانید
ساختار معده و تکامل آن در نشخوار کنندگان

ساختار معده و تکامل آن در نشخوار کنندگان

1401/4/7

ساختار معده در نشخوار کنندگان ساختار معده در نشخوار کنندگان به ۴ بخش شکمبه، نگاری، هزارلا و شیردان تقسیم می‌گردد که به همدیگر راه دارند. ۳ بخش اول که فاقد مخاط غددی بوده را پیش معده می‌نامند که از توسعه لوله مری به وجود آمده‌اند. شکمبه نشخوارکنندگان: شکمبه که بزرگترین بخش معده را تشکیل می‌دهد دارای مخاطی با کرکهای نوک تیز و توسط ناودان مری با نگاری مرتبط می‌شود. نگاری: مخاط آن ساختمان مخصوصی دارد که شبیه لانه زنبور است و این قسمت در گاو بیشتر توسعه پیدا کرده است. هزارلا: ساختمانی شبیه به اوراق کتاب دارد به همین دلیل به آن هزارلا گفته می‌شود. شیردان: گلابی شکل و طویل است، جدار نازک و مخاط آن زرد و پر از غدد ترشحی است.     تکامل معده نشخوار کنندگان مراحل تکامل ساختار معده در نشخوار کنندگان طی سه بازه زمانی اتفاق می‌افتد که هر کدام نیازهای تغذیه‌ای خاص خود را دارد. ۱) از بدو تولد تا ۳ هفتگی: در این مرحله نگاری و شکمبه عملا غیر فعال بوده و وظیفه هضم غذا بر عهده شیردان می‌باشد و عملا حیوان تک معده‌ای محسوب می‌شود و کاملا وابسته به شیر است  و در هنگام خوردن شیر از شیردان آنزیمی ترشح می‌شود که باعث تجزیه اولیه پروتئین‌های شیر می‌شود. در ۵ روزگی نشانه‌هایی از نشخوار در حیوان بروز می‌یابد و در ۳  هفتگی، ۳ ساعت در روز از غذای خشبی تغذیه می‌کنند. ۲) از ۳ تا ۸ هفتگی: با شروع تغذیه علوفه خشبی (برگ و گل یونجه) نگاری و شکمبه رشد حجمی و توسعه در لایه‌های عضلانی پیدا کرده و دراثر تخمیر کربوهیدرات‌ها در شکمبه سطح قند خون کاهش و اسیدهای چرب فرار، اسید استئاریک و نیز تری گلیسیریدهای بافت چربی خون افزایش می‌یابد و توانایی بافت‌های غیر کبدی برای جذب گلوکز و تجزیه چربی کاهش می‌یابد. ۳) از هفته هشتم به بعد: شکمبه و نگاری کاملا فعال می‌باشند ودر این مرحله نشخوارکننده می‌تواند دانه  کامل جو، ذرت و گندم را هضم کند.     همچنین می‌توانید مقالات مرتبط با تغذیه و بیماری‌های دام در وبسایت را مطالعه کنید: انواع خوراک دام در تغذیه گاو شیری عوامل مؤثر بر میزان تولید شیر بیماری لنگش و چالش‌های اقتصادی دامداری‌ها بیماری ورم پستان در گاوهای شیری   گردآوری: مهندس بابک ضیایی - کارشناس ارشد تغذیه دام  

بیشتر بخوانید
نقش متیونین در حفظ بافت روده طیور

نقش متیونین در حفظ بافت روده طیور

1401/4/4

اسید آمینه متیونین و نقش آن در سلامت روده طیور در جیره‌های بر پایه ذرت و سویا، اولین اسید آمینه محدود کننده، اسید آمینه متیونین است. متیونین نقش مهمی در حفاظت از بافت روده طیور بر عهده دارد. با توجه به اینکه از دیدگاه متخصصین تغذیه، گله‌ای سالم‌تر و کارآمدتر است که روده سالم‌تری داشته باشد، تنظیم متیونین جیره از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.   ما در این پادکست در رابطه با عملکرد متیونین در حفظ بافت روده و سلامت گله طیور صحبت خواهیم کرد.  

بیشتر بخوانید
واکسیناسیون طیور

واکسیناسیون طیور

1401/4/2

انواع واکسیناسیون طیور در این مقاله به پرسش‌های زیر پاسخ خواهیم داد: واکسیناسیون در طیور چگونه صورت می‌گیرد؟ آیا در طیور از واکسن‌های زنده و کشته استفاده می‌شود؟ مزایا و معایب واکسن‌های زنده و کشته در برنامه‌های امنیت زیستی طیور چیست؟ برای اینکه برنامه واکسن موفقی داشته باشیم بهتر است که در ابتدا شناخت کافی از انواع واکسن‌های طیور داشته باشیم. واکسن‌های طیور دو دسته هستند: واکسن زنده (واکسن قابل تکثیر) واکسن کشته ( واکسن غیر فعال) هریک از واکسن‌های فوق، مزایا و موارد مصرف خود را دارند. در برنامه واکسیناسیون طیور، واکسن‌ بیماری‌های گوناگون، معمولا با هم ترکیب می‌شوند تا در برابر تعدادی از بیماری‌های باکتریایی و ویروسی محافظت ایجاد کنند.   واکسن زنده و کشته چه تفاوت‌هایی دارند؟ واکسن زنده طیور معمولا فقط حاوی ویروس یا باکتری زنده تخفیف حدت یافته یا سویه غیر بیماری‌زا است. بنابراین واکسن زنده، آنتی ژن زنده است که به بدن طیور وارد می‌شود، آنتی ژن ماده‌ای است که به بدن یا سیستم ایمنی معرفی می‌شود و تولید آنتی بادی‌ها را القا می‌کند. همان طور که گفته شد در این روش،  واکسن استفاده شده،  ویروس یا باکتری زنده است که عمدا تخفیف حدت یافته یعنی با روش‌های مناسب، بسیار کم خطر شده است مانند سویه H120 ویروس برونشیت عفونی یا ممکن است به صورت طبیعی یک سویه غیربیماری‌زا باشد، مانند سویه B1 ویروس در بیماری نیوکاسل. این در حالی است که واکسن‌های کشته، حاوی آنتی ژن تغلیظ شده در ترکیب با امولوسیون روغنی یا ادجوان هیدروکسید آلومینیوم هستند. (ادجوان ماده ای است که در تجویز با آنتی ژن، پاسخ های ایمنی آن را افزایش می‌دهد) می‌توان آنتی ژن‌های دو یا سه ارگانیسم بیماری‌زای گوناگون را دریک واکسن ترکیب کرد.   روش‌های مصرف واکسن‌ در برنامه واکسیناسیون طیور واکسن زنده را می‌توان به روش‌های اسپری (آئروسل)، قطره بینی، داخل آب آشامیدنی یا قطره چشمی مصرف کرد. البته یک استثنا در مورد واکسن مارک وجود دارد که باید تزریق شود اما واکسن کشته را همیشه باید تزریق کرد. در واکسن زنده به میزان کمتری از آنتی ژن نیاز است زیرا ویروس به سرعت در اندام‌های هدف تکثیر می‌شود. این اندام برای ویروس‌هایی مانند ویروس بیماری نیوکاسل و برونشیت عفونی، مجاری تنفسی است و برای ویروس هایی مانند ویروس گامبورو و آنسفالومیلیت طیور (لرزش همه گیر)، مجاری گوارشی است. واکسن زنده می‌تواند علاوه بر ایمنی عمومی، تولید ایمنی موضعی یا مخاطی را هم تحریک کند. تکثیر ویروس واکسن در پرندگان واکسینه اهمیت زیادی دارد و ترشح و دفع ویروس برای تولید ایمنی خوب در گله مفید خواهد بود. برای مثال، چرخش ویروس واکسن برای دستیابی به ایمنی خوب در گله برای بیماری‌های نیوکاسل، گامبورو و برونشیت عفونی ضروری است اما در گله‌های چند سنی، انتقال افقی ویروس واکسن، نامطلوب است. برای مثال، اگر ویروس واکسن آنسفالومیلیت طیور و سویه H52 برونشیت عفونی به پرندگان تخم گذار سنین بالاتر و غیر واکسینه انتشار پیدا کند، خود واکسن می‌تواند بیماری ایجاد کند و در پرندگان بروز واکنش بعد از تجویز واکسن زنده بسیار معمول است. نشانه‌هایی مانند سرفه خفیف یا پخ پخ بعد از واکسیناسیون بیماری نیوکاسل یا برونشیت عفونی دیده می‌شود. واکسن کشته به میزان بیشتری از آنتی ژن نیاز دارد زیرا بعد از تجویز، تکثیر نمی‌شود.   تفاوت ایمنی ایجاد شده توسط واکسن زنده و کشته معمولا ایمنی که واکسن‌های زنده ایجاد می‌کنند به ویژه بعد از اولین تجویز، بسیار کوتاه است به غیر از چند استثنا که شامل بیماری مارک، آبله ماکیان و لارنگوتراکئیت عفونی است. برای ایجاد ایمنی طولانی مدت برای بعضی از عوامل عفونی، تکرار واکسیناسیون لازم است. باید دقت شود که در استفاده از واکسن‌های زنده، واکسن‌های مناسب با دوز صحیح به کار گرفته شود. در صورت استفاده از سویه‌های واکسینال با حدت بالا در پرندگان جوان یا تجویز دوزهای بالا، احتمال واکنش شدید وجود دارد که ممکن است به ابتلا و تلفات هم منجر شود. اما واکسن‌های کشته که در مورد باکتری‌ها (باکترین) نامیده می‌شود، معمولا ایمنی طولانی مدت ایجاد می‌کنند. واکسن‌های کشته معمولا ویروس آماده شده یا باکتری در ترکیب با ادجوانی هستند که برای تزریق داخل عضلانی طراحی شده‌اند.  در صورتی که واکسن کشته روغنی، بعد از یک واکسن ویروسی زنده یا تحریک اولیه تجویز شود (پس از اولین واکسیناسیون به منظور تحریک دستگاه ایمنی و آماده‌سازی آن)، سطح بالایی از ایمنی به مدت طولانی به وجود خواهد آورد. از این روش می‌توان به جای تکرار واکسن‌های ویروسی زنده درطول دوره تخم گذاری استفاده کرد. واکسن‌ها باید به صورت تزریق زیرجلدی یا داخل عضلانی تجویز شوند. در بعضی موارد، واکسن‌های کشته، آخرین واکسن بعد از یک یا چند بار واکسیناسیون با واکسن زنده هستند. واکسن‌های کشته با توجه به هزینه و نیروی کار لازم، بیشتر در گله‌های تخم گذار و مادر که خواهان ایمنی طولانی مدت در برابر بیماری‌ها و یا بهبود کاهش تولید تخم مرغ هستند عملی است. تحریک اولیه دستگاه ایمنی یا پرایمینگ برای القاء ایمنی طولانی مدت واکسن کشته لازم است یعنی فقط در صورتی که دستگاه ایمنی پرنده ابتدا با واکسن زنده تحریک شده باشد چنین ایمنی را تولید می کند. پرایم Prime  از کلمه لاتین پریموس Primus به معنی اولین گرفته شده است. شروع ایمنی با واکسن های زنده، سریع است اما با واکسن های کشته  عموما آهسته تر است. واکسن‌های زنده نسبت به آنتی بادی‌های موجود در بدن پرنده حساس هستند اما در مقایسه، واکسن‌های کشته قادرند پاسخ ایمنی بهتری را در حضور آنتی‌بادی‌های بدن پرنده تولید کنند. واکسن‌های زنده، ایمنی موضعی در نای یا روده را تحریک می‌کنند. اما واکسن‌های کشته در صورتی که به منزله واکسن یادآور تجویز شوند، ایمنی موضعی را تحریک می‌کنند و اگر به صورت ثانویه استفاده نشوند باعث ایجاد ایمنی موضعی ضعیفی می‌شوند. در صورت استفاده از واکسن‌های زنده، خطر آلودگی وجود دارد که می‌توان آلودگی با ویروس سندرم کاهش تولید تخم مرغ و ویروس رتیکولواندوتلیوز را مثال زد که در مورد واکسن‌های کشته، صادق نیست. احتمال واکنش‌های بافتی در استفاده از واکسن زنده وجود دارد ولی در مورد واکسن‌های کشته به علت عدم توانایی تکثیر ارگانیسم مرده، واکنش بافتی دیده نمی‌شود به غیر از موارد استثنا که وابسته به ادجوان است. ترکیب چند واکسن با هم و تجویز آنها در یک زمان در مورد واکسن‌های زنده به علت تداخل ارگانیسم‌های زنده، محدودیت دارد مانند ویروس برونشیت عفونی، نیوکاسل و لارنگوتراکئیت عفونی، در حالی که در ترکیب واکسن‌های کشته، احتمال تداخل کمتری وجود دارد.   گردآورندگان: مهندس سعید ایمانپور - کارشناس ارشد تغذیه طیور دکتر امید خسروی‌فر - فوق تخصص تغذیه طیور   منبع: راهنمای بیماری های طیور- دکتر محمد حسن بزرگمهری فرد، دکتر ریما مرشد، دکتر حسین حسینی

بیشتر بخوانید
نقش الیگوساکارید در تغذیه جوجه گوشتی

نقش الیگوساکارید در تغذیه جوجه گوشتی

1401/3/23

الیگوساکارید چیست؟ الیگو کلمه‌ای یونانی است که  معنای لغوی آن "کم یا اندک" می باشد. بنابراین الیگوساکارید یک کربوهیدرات است که از تعداد کمی واحدهای مونوساکاریدی مانند مانوز، فروکتوز یا گالاکتوز ساخته شده است. در گذشته الیگوساکاریدها به عنوان فیبر جیره طبقه بندی می‌شدند اما با پیشرفت روش‌های تجزیه‌ای، آنها را جزء اعضای پلی ساکاریدهای غیرنشاسته‌ای طبقه بندی می‌کنند. البته میکروارگانیسم‌های مفید روده می‌توانند الیگوساکاریدها را تخمیر کنند و به علت وجود همین تفاوت، حضور الیگوساکاریدها در جیره، بهتر از پلی ساکاریدهای غیر نشاسته‌ای غیر قابل تخمیر است. انواع الیگوساکارید الیگوساکارید دو نوع هست: الیگوساکاریدهای طبیعی الیگوساکاریدهای مصنوعی پاسخ پرنده به این دو نوع الیگوساکارید، متفاوت است. در حالی که الیگوساکاریدهای طبیعی آثار مضری روی سلامت پرنده دارند، اما الیگوساکاریدهای مصنوعی به علت غلظت کمی که در دان دارند مفید هستند. الیگوساکاریدهای طبیعی معمول‌ترین منابع طبیعی الیگوساکارید، دانه‌های غلات هستند. غلظت الیگوساکارید در دانه‌های سویا و دانه‌های غلات مشابه هم است. در بسیاری از دانه‌های غلات، متداول‌ترین الیگوساکاریدها به ترتیب استاکیوز، رافینوز و رباسکوز هستند. الیگوساکاریدهای مصنوعی الیگوساکاریدهای ساخته شده به صورت تجاری هستند. زمانی که مشخص شد اکثر الیگوساکاریدهای مصنوعی در مقایسه با الیگوساکاریدهای طبیعی آثار مفیدی دارند، تولید آنها شروع شد. بعضی از الیگوساکاریدهای مصنوعی که معمولا از آنها استفاده می‌شود، فروکتو الیگوساکارید، مانان الیگوساکارید و گالاکتو الیگوساکارید هستند. خواص الیگوساکاریدها الیگوساکاریدها چندین خاصیت دارند. آنها در مقابل درجه حرارت بالا در مرحله پلت کردن و همچنین نسبت به شرایط فیزیکی و شیمیایی مجرای گوارشی مقاوم هستند. آنزیم‌های پرنده نمی‌توانند الیگوساکارید ها را هضم کنند ولی این مواد بعد از تخمیر توسط میکروب‌های موجود در روده، اسیدهای چرب فراری تولید می‌کنند که حرکات پریستالتیک دستگاه گوارش را افزایش و زمان عبور مواد غذایی از روده را کاهش می‌دهند.  الیگوساکارید در تغذیه جوجه گوشتی امروزه پیداکردن جایگزین برای آنتی بیوتیک‌ها بسیار حیاتی است به طوری که این جاگیزین‌ها بتوانند تأثیرات مشابهی با آنتی بیوتیک‌ها داشته باشند در حالی که خاصیت آلایندگی برای محیط نداشته باشند و برای سلامت عمومی ایجاد مشکل نکنند. الیگوساکاریدهای کارآمد، دارای اجزای طبیعی و چندین کاربرد بوده و غیر سمی هستند که به عنوان یک افزودنی خوراکی جدید می‌توانند جایگزین آنتی بیوتیک شوند. مطالعات نشان می‌دهند که الیگوساکاریدها می توانند باعث بهبود عملکرد پرنده، بهبود میکروفلور روده، بهبود ضریب تبدیل غذایی، تنظیم و تعدیل سیستم ایمنی و کاهش کلسترل شوند و همچنین دارای تأثیرات آنتی اکسیدانی، ضد میکروبی و ضد التهابی می‌باشند.   گردآوری: مهندس سعید ایمان پور   منابع: راهنمای بیماری‌های طیور- دکتر محمد حسن بزرگمهری فرد - دکتر ریما مرشد - دکتر حسین حسینی Effects of Different Oligosaccharides on Growth Performance and Intestinal Function in Broilers- Frontiers in Veterinary Science- 01 April 2022-  Ling Chang,Yanan Ding ,Yushi Wang , Zehe Song , Fei Li , Xi He and Haihan Zhang. Oligosaccharides Affect Performance and Gut Development of Broiler Chickens- Asian Australasian Journal of Animal Sciences- January 2013- Zhigang Ao , Mingan Choct.        

بیشتر بخوانید
رابطه آنتاگونیستی متیونین و مس

رابطه آنتاگونیستی متیونین و مس

1401/3/22

رابطه آنتاگونیستی متیونین و مس در تغذیه جوجه‌های گوشتی و در جیره‌های بر پایه ذرت و کنجاله سویا، اسید آمینه متیونین اولین اسید آمینه محدود کننده می‌باشد که جیره نویسی می‌بایستی در متعادل سازی آن دقت بسیار زیادی داشته باشد. نکته مهم این است که متیونین با عنصر مس خاصیت آنتاگونیستی دارد به طوری که افزایش سطح مس در جیره می‌تواند باعث کاهش جذب و فعالیت اسید آمینه متیونین شود. ما در این پادکست بطور خلاصه رابطه آنتاگونیستی متیونین و مس را بررسی کرده‌ایم.  

بیشتر بخوانید
کولین کلراید و اهمیت آن در خوراک طیور

کولین کلراید و اهمیت آن در خوراک طیور

1401/3/18

کولین کلراید و اهمیت آن در تغذیه دام وطیور   ویژگی‌های کولین: کولین کلراید یک ماده محلول در آب و بی رنگ است که ویژگی‌های شبیه ویتامین دارد اما نقش کاتالیزوری در واکنش‌های بیوشیمیایی ایفا نمی‌کند. کولین این توانایی را دارد که با بسیاری از اسیدهای آلی و معدنی ایجاد نمک کند، کولین خاصیت قلیایی دارد و به شدت جاذب رطوبت است. کولین از نظر ساختاری یک آمینو اتیل الکل می‌باشد و دارای سه گروه متیل است که به یک اتم کربن متصل شده است، بنابراین از نظر شیمیایی تری متیل آمونیوم خوانده می‌شود. این ماده دارای وزن مولکولی 139.63 بوده و نقطه ذوب آن 247 درجه سلسیوس است. کولین در کجا یافت می‌شود؟ کولین را می‌توان در سلول‌های تمامی گیاهان و حیوانات پیدا کرد که اغلب به شکل فسفولیپید، فسفاتیدیل کولین(لسیتین)، لیزو فسفا تیدیل کولین، کولین پلاسمالوژن و اسفنگومیلین می‌باشد. کولین در خوراک اغلب به صورت لسیتین یافت می‌شود و 10 درصد نیز به شکل اسفنگومیلین یا آزاد مشاهده می‌شود. عملکرد کولین در خوراک دام و طیور: عملکرد کولین شامل ساخت و نگه‌داری غشای سلولی، متابولیسم چربی در کبد، ساخت استیل کولین و دهنده گروه متیل با واسطه بتائین است. کولین یک ماده بیوشیمیایی ضروری برای ساخت و نگه‌داری غشای سلولی است. لسیتین یک بخش مهم از غشای سلولی ست و همچنین در حمل و نقل چربی در غشای سلولی نقش دارد. همچنین کولین به عنوان بخشی از ساختار فسفولیپیدها در بلوغ ماتریکس غضروف استخوان نقش دارد. کولین به عنوان یک فاکتور لیپوتروپیک ((Lipotropic)) در کاهش رسوب چربی در کبد پرندگان نقش دارد چرا که نقش مهمی در متابولیسم چربی در کبد پرنده بازی می‌کند. همچنین کولین در ساخت لیپو پروتئین‌ها که چربی را از کبد خارج می‌کند، نقش بازی می‌کند. کولین به عنوان یک عامل متیل دهنده در ساخت متیونین از هموسیستئین و ساخت کراتین از گوانیدو استیک اسید نقش بازی می‌کند. در ساخت متیونین از هموسیستئین، بتائین به عنوان یک متابولیت کولین به عنوان دهنده متیل ایفای نقش می‌کند، بنابراین برای اینکه کولین به عنوان یک عامل متیل دهنده وارد عمل می‌شود باید تبدیل به بتائین شود. از سوی دیگر چون کولین در ساخت متیونین نقش دارد بنابراین استفاده از کولین می‌تواند اندکی باعث صرفه‌جویی در مصرف مکمل متیونین شود.

بیشتر بخوانید
اهمیت ویتامین B8 در خوراک دام و طیور

اهمیت ویتامین B8 در خوراک دام و طیور

1401/3/18

اسامی مرسوم ویتامین B8 و ویژگی های آن   اسامی مرسوم بیوتین یا ویتامین B8 با نامهای Vitamin H، کوآنزیمR  و فاکتور W شناخته می شود.   ویژگی های بیوتین یا ویتامین B8 بیوتین در برخی منابع به عنوان شبه ویتامین معرفی شده است. ترکیب بیوتین حاوی گوگرد و اسید آلی می باشد و به صورت محلول در آب است. زیست فراهمی ویتامین B8 در دامنه 50 تا 75 درصد (در گندم) متغیر است. اهمیت بیوتین در خوراک دام و طیور این ویتامین در آزاد سازی انرژی، رشد و توسعه استخوان ها و تولید مثل نقش اساسی ایفا می کند. از ویتامین B8  به عنوان ویتامین کلیدی پوست یاد می شود و در حفظ سلامت بافت های اپیدرمی و تولید مو و سم از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بیوتین در فعالیت غدد تیروئید و بهبود عملکرد سیستم عصبی تاثیر بسزایی دارد و با تنظیم متابولیسم در بدن دام و طیور در حفظ سطح قند خون هنگام پایین بودن کربوهیدرات جیره نقش اساسی ایفا می کند.   کمبود بیوتین در پرورش مرغ گوشتی و تخمگذار کمبود ویتامین B8  در پرورش مرغ گوشتی موجب ضعف در پاها و اختلال در مفصل خرگوشی می شود و در مرغ تخمگذار باعث کاهش تولید تخم مرغ و جوجه درآوری و سندرم کبد و کلیه چرب موسوم به FLKS می گردد.     آنتاگونیست های بیوتین در تغذیه دام و طیور آفلاتوکسین ها و یا مایکوتوکسین ها نیاز به بیوتین را در دام های بزرگ و تک معده ای افزایش می دهد. استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیک ها و سولفانامیدها به علت مهار یا تخریب باکتری های روده نیاز به بیوتین را افزایش می دهد.   حساسیت های ویتامین B8 فساد خوراک دام و طیور نیاز به ویتامین B8 و یا بیوتین را افزایش می دهد. بیوتین در برابر اکسیژن، حرارت بالا، شرایط اسیدی و یا قلیایی بالا و اشعه فرابنفش ناپایدار است و استفاده از آنتی اکسیدان هایی مانند ویتامین C و E پایداری ویتامین B8 را حفظ می کند.     دلایل کاهش معمول فعالیت ویتامین B8 ذخیره سازی خوراک باعث کاهش فعالیت این ویتامین می شود بطوریکه هر ماه 1 تا 2 درصد از فعالیت این ویتامین کاسته می شود. کولین کلراید به دلیل اینکه جاذب رطوبت است می تواند باعث تخریب بیوتین شود. بنابراین پیشنهاد می شود مکمل های ویتامینه بدون کولین باشد و کولین در پای میکسر به جیره اضافه گردد.  

بیشتر بخوانید
نقش ویتامین C برای جلوگیری از استرس گرمایی

نقش ویتامین C برای جلوگیری از استرس گرمایی

1401/3/18

استرس گرمایی در پرورش طیور مقدمه  درجه حرارتهاي بالاي محيطي يا استرس گرمايي بعنوان يکي از فاکتورهاي فيزيکي مهم و تاثيرگذار بر توليدات طيور و يکي از مشکلات اساسي صنعت طيور ميباشد. مصرف غذا، وزن بدن، قابليت هچ، مرگ و مي، خصوصيات لاشه و ديگر ويژگي هاي مهم که سبب موفقيت صنعت طيور ميشوند ميتوانند به شکل نامناسب تحت تاثير استرس گرمايي قرار بگيرند. درتوليدات طيور استرس گرمايي به دو صورت حاد و مزمن تعريف ميشود. استرس گرمايي حاد اشاره به دوره هاي کوتاه و ناگهاني افزايش دما و استرس گرمايي مزمن اشاره به دوره هاي طولاني گرما دارد.   راهکارهای مقابله با تنش گرمایی پرندگان فاقد غدد عرقي ميباشند و از روش هاي غير تبخيري براي کاهش حرارت استفاده ميکنند. اگر له له زدن نتواند از افزايش درجه حرارت پرندگان جلوگيري کند پرندگان بي حال، بيهوش و پس از مدت زمان کوتاهي بخاطر عدم تعادل دستگاه تنفسي، گردش خون و الکتروليتها خواهند مرد. روشهاي مختلفي براي کاهش اثرات استرس گرمايي با استفاده از راهکارهاي تغذيه اي وجود دارد. از جمله راهکارهاي تغذيه اي ميتوان به تغذيه جيره با کيفيت و قابليت هضم بالا، تراکم بالاي جيره، افزودن چربي به عنوان منبع انرژي، بالانس مناسب آمينواسيدها و مکمل کردن جيره با ويتامينها و موادمعدني اشاره کرد. اين مقاله به بررسي اثرات افزودن مکمل هاي ويتاميني ( افزودن به آب آشاميدني و جيره) در کاهش استرس گرمايي طيور مي پردازد . نقش ویتامین ها در کاهش اثرات استرس گرمایی  ويتامين ها اهميت زيادي در حفظ سلامت و عملکرد اکثر موجودات زنده دارند. به خوبي مشخص شده است که کمبود ويتامين ها سبب بروز نابساماني در سيستم ايمني بدن مي شود .معمولا نيازهاي ويتاميني طيور در شرايط پرورش ايده آل تعيين مي گردد. از آنجا که در سالن هاي پرورش، طيور تحت تاثير تنش هاي مختلف قرار مي گيرند از اين رو براي مقابله با عوامل تنش زا ميزان نياز به ويتامين ها افزايش مي يابد. از مدت ها پيش نقش  ويتامينها بمنظور بهبود عملکرد پرنده‌ها در خلال تنش گرمایی مورد مطاله قرار گرفته است. اما بر اساس پژوهشهاي صورت گرفته ، مقدار نياز به ويتامين هاي خاص در شرايط تنش گرمایي به نتيجه گيري واحدي منجر نشده است. ویتامین C و تنش گرمایی تاثیرات ویتامین C در ،رآورده های طیور  اﺳﺘﻔﺎده از ويتامين C (اسيد آﺳﮑﻮربيک) ﻣﺘﺪاولترين راه ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑـﺎ اﺳـﺘﺮس در طيور و ﺳـاير حيوانات ﺑﺸﻤﺎر ﻣﯽ رود. بسياري از ﻣﺮﻏﺪاران ويتامين C را ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ در دوره ﻫﺎي ﮔﺮم ﺑﺮاي ﺟﻠﻮگيري از اﺛﺮات زياﻧﺒﺎر ﺣﺮارت ﺑﺮروي ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻣﺮﻏﻬﺎ ﺑﮑﺎر ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ آﻧﺮا ﺑﺮاي ﺑﻬﺒـﻮد وﺿـﻊ ايمني طيور، کيفيت ﻓﺮآورده ﻫﺎي نهايي (ﺗﺨﻢ ﻣﺮغ و ﮔﻮﺷﺖ ﻣـﺮغ)، ﺑـﺎروري و ﺟﻮﺟـﻪ درآوري در ﮔﻠـﻪ ﻣﺮﻏﻬـﺎي ﻣﺎدر ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﯽ دﻫﻨﺪ.   عملکرد ویتامین C در استرس گرمایی ﻧﺤﻮه ﻋﻤﻞ ويتامين C در ﺑﻬﺒﻮد ميزان رﺷﺪ ﺟﻮﺟﻪ ﻫﺎي ﮔﻮﺷﺘﯽ در ﺗﺤﺖ شرايط اﺳﺘﺮس ﻫﻨﻮز ﺑﻄـﻮر ﻗﻄﻊ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺸﺪه اﺳﺖ. ويتامين C بيشتر از آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﻘﺎوﻣـﺖ ﺑـﺪن در ﺑﺮاﺑـﺮ اﺳﺘﺮﺳـﻮرﻫﺎ ﻻزم اﺳﺖ، ﺑﺎ تنظيم ﺗﺮﺷﺢ ويتامين C داراي نقش مهم در بيوسنتزکورتيکوسترون و نيز بعنوان يک هورمون گلوکوکورتيکوئيدي مهم در گلوکونئوژنز براي افزايش ذخاير انرژي در شرايط استرس گرمايي ميباشد. در شرايط استرس گرمايي توليد ويتامين C در طيور به مقدار ناکافي صورت ميگيرد. تحت شرايط استرس گرمايي استفاده از مکمل هاي ويتامين C سبب افزايش عملکرد پرندگان، افزايش ايمني پرندگان و کاهش پاسخهاي وابسته به استرس ميشود . ﮐﻮرتيکوسترون از اﺗﻼف ذﺧﺎیر ﺑﺪن در ﻫﻨﮕﺎم اﺳﺘﺮس ﺟﻠﻮگيري ﻣﯽ نمايد. ﺑﺎ اينوصف، تاثير ويتامين C ﺑﺮاي تحريک رﺷﺪ يا از ﻃﺮيق ﻓﻌﺎل ﺳﺎﺧﺘﻦ ويتامينهاي ﻣﺨﺘﻠـﻒ (ﻣﺜـﻞ ويتامين D3) اﺳﺖ يا از طريق دﺧﺎﻟﺖ در تشکيل ﮐﻼژن ﮐﻪ ﺑﺮاي رﺷد بدن اهميت دارد . همچنين گزارش شده که ويتامين C تحت شرايط استرس گرمايي سبب افزايش مقاومت به بيماري نيوکاسل ميشود.   همچنین می‌توانید مقالات زیر را در راستای بررسی اهمیت ویتامین ها و مواد معدنی در خوراک دام و طیور را مطالعه کنید: اهمیت کولین کلراید در خوراک دام و طیور اهمیت ویتامین B8 (بیوتین) در تغذیه دام و طیور   جهت مطالعه مطالب به صورت خلاصه اینستاگرام: اثرات مثبت ویتامین C در استرس گرمایی

بیشتر بخوانید
نقش ویتامین ها در جیره طیور

نقش ویتامین ها در جیره طیور

1401/3/18

معرفی ویتامین ها ویتامین ها گروهی از ترکیبات آلی هستند که در عملکرد طبیعی، رشد و تولید مثل نقش انسان ، پرندگان و سایر جانداران نقش  مهمی ایفا می کنند. کمبود یک و یا چند ویتامین در جیره طیور می تواند موجب بروز برخی بیماری ها و سندرم ها شود. در این مقاله به بررسی انواع ویتامین های موجود در خوراک طیور و اثرات آن ها در عملکرد طیور به ویژه مرغ گوشتی و تخمگذار و مرغ مادر اشاره خواهیم کرد. دسته بندی ویتامین ها ویتامین های محلول در چربی که عباتند از A ، D  ، E  و K ویتامین های محلول در آب شامل ویتامین های گروه B و ویتامین  C بدن طیور قادر به سنتز ویتامین C می باشد، بنابراین نیازی به افزودن آن به خوراک طیور نیست. استفاده از مکمل ویتامین C  زمانی توصیه می شود که طیور در شرایط استرس قرار داشته باشند. بررسی انواع ویتامین ها در تغذیه طیور ویتامین های محلول در چربی: ویتامین A این ویتامین برای رشد و تولید مثل طبیعی و حفظ شرایط مناسب سلول های اپی تلیال (سلول های سطح پوست و پوشش مجاری گوارشی ، تنفسی و تولید مثلی) در پرندگان لازم است. کمبود آن  در جیره طیور باعث بروز علائمی چون التهاب ملتحمه، ترشحات چرکی از چشم و بینی و به هم چسبیدن پلک ها با ترشحات غلیظ التهابی می شود. در موارد کمبود شدیدتر ویتامین A ، نکروز و کراتینه شدن مخاط مجاری گوارشی و تنفسی رخ می دهد. روغن ماهی و سبزیجات، منابع غنی ویتامین A هستند. ویتامین D3 طیور برای جذب و استفاده مناسب از کلسیم و فسفر به ویتامین D3 نیاز دارند. می دانیم که کلسیم و فسفر برای رشد طبیعی، استخوان سازی و تشکیل پوسته تخم مرغ ضروری می باشند.ویتامین D3 با تابش نور خورشید روی سطح پوست طیور ساخته می شود. کمبود این ویتامین در تغذیه طیور موجب نرمی استخوان یا Rickets می شود. در این حالت، پرنده تخم هایی با پوسته نازک و قابلیت جوجه درآوری پایین تولید می کند. همچنین، ضعف پاها و وضعیت نشستن مشابه با پنگوئن ها مشاهده می شود. منقار، چنگال ها و دنده ها حالت نرم و منعطف به خود می گیرند. یکی از علایم ویژه کمبود ویتامین  D3، خم شدگی جناغ و ستون مهره ها است. روغن ماهی ، منبعی غنی از ویتامین D3 است. ویتامین E این ویتامین یک آنتی اکسیدان قوی است که برای عملکرد طبیعی سیستم عصبی پرنده ضروری می باشد. کمبود آن در طیور جوان تر موجب بروز انسفالومالاسی (بیماری جوجه دیوانه) و دیاتز اگزودایی (تغییر رنگ آبی-سبز پوست) و در طیور بالغ اغلب منجر به تحلیل بافت عضلانی (دیستروفی) می شود. ویتامین K ویتامین فوق برای ساخت پروترومبین لازم است، بنابراین نقش مهمی در فرآیند لخته شدن خون ایفا می کند. همچنین، ویتامین K در برابر ابتلا به کوکسیدیوز، اثرات محافظتی دارد. کمبود این ویتامین در جیره طیور ممکن است موجب افزایش تعداد لکه های خونی در تخم مرغ ها، بروز خونریزی در ساق و سینه و ایجاد نقص در لخته شدن خون گردد.روغن جوانه گندم ، روغن ماهی، یونجه، سبزیجات، حبوبات جوانه زده، روغن دانه سویا و غلات، منابع بسیار مناسبی برای تامین ویتامین های  A، D3 ، E  و K  می باشند. ویتامین های گروه  B ویتامین های گروه B شامل تیامین، ریبوفلاوین، نیاسین، پنتوتنیک اسید، پیریدوکسین، بیوتین، فولیک اسید و سیانوکوبالامین می باشند. این ویتامین ها در بسیاری از عملکردهای متابولیک از جمله متابولیسم انرژی کاربرد دارند. ویتامین B1 یا تیامین این ویتامین برای متابولیسم مناسب کربوهیدرات ها ضروری است. پرندگانی که دچار کمبود این ویتامین باشند، علایمی مانند بی اشتهایی، کاهش وزن، پایین افتادن بال ها و فلج عضلات بروز می دهند. در این شرایط، طیور روی پاهای خم شده می نشینند و سر خود را به عقب خم می کنند که به این حالت اصطلاحاً بیماری ستاره نگری (Star-Gazing Position) گفته می شود. سبوس برنج، سبوس گندم و دانه های غلات، سرشار از ویتامین B1 هستند. ویتامین B2 یا ریبوفلاوین ریبوفلاوین در ساختار آنزیم ها و بنابراین در متابولیسم، نقشی حیاتی دارد. کمبود آن در بدن طیور 7 تا 14 روزه، باعث بروز اسهال و فلجی و پیچیدگی پنجه (Curled Toe Paralysis) می شود. در این حالت پرنده بر روی مفصل پشت پا (مفصل خرگوشی) و با کمک گرفتن از بال های خود، حرکت می کند. کمبود ریبوفلاوین در طیور بالغ موجب کاهش تولید تخم مرغ، افزایش مرگ و میر جنین، افزایش تعداد جوجه های مرده در تخم و ریزش پرها می شود. میزان مرگ و میر جنین بین روزهای ۱۸ تا ۲۰ انکوباسیون، به اوج خود می رسد. مخمرها ، منابع غنی از ریبوفلاوین هستند. ویتامین B6 یا پیریدوکسین برای متابولیسم مناسب آمینواسیدها، وجود این ویتامین ضروری است. کمبود این ویتامین در جیره طیور موجب تشنج های اسپاسمی و پرش های ناگهانی عضلانی می شود. منابع این ویتامین شامل دانه های غلات، مخمر، یونجه و یا مکمل هاست. ویتامین B12 یا سیانوکوبالامین این ویتامین در سنتز نوکئیک اسیدها، متابولیسم کربوهیدرات و چربی و سنتز متیل دخالت دارد. کمبود آن موجب کندی رشد، ضریب تبدیل نامناسب و افت قابلیت جوجه درآوری می شود. میزان مرگ و میر جنین در روز 17 انکوباسیون به اوج می رسد. فرآورده های شیر و پروتئین های حیوانی، منابع ویتامین B12 می باشند. جبران کمبود ویتامین ها در خوراک طیور معمولاً به منظور جبران سطوح پایین ویتامین هایی که به طور طبیعی در جیره طیور یافت می شوند و اطمینان از این که تمامی نیازهای ویتامینه به حد کافی تامین شده اند، از پرمیکس ویتامینه استفاده می شود. نکته مهم در تولید دان آماده نکته ی قابل توجه در فرآیند تولید دان آماده، حفظ ویتامین های موجود در مواد اولیه (نهاده) و افزودن آنها به خوراک طیور است. یکی از مزیت های عمده ی دان آماده پلت، قابلیت تنظیم میزان هر ویتامین به میزان دقیق مورد نیاز است.  درضمن با استفاده از پرمیکس ها و ویتامین های روکش دار در روند تولید، می‌ توان از حفظ ویتامین ها در جیره و رسیدن میزان مناسب آنها به طیور اطمینان حاصل نمود.

بیشتر بخوانید
آشنایی تخصصی با عملکرد ویتامین B6 و B9

آشنایی تخصصی با عملکرد ویتامین B6 و B9

1401/3/18

عملکرد ویتامین B6 و B9 در بدن طیور ویتامین‌ها نقش مهمی در سلامت انسان‌ها و سایر جانداران ایفا می‌کنند، ما در این مطلب می‌خواهیم شما را با عملکرد ویتامین B6 و B9 در بدن طیور آشنا کنیم. این مطلب شامل عملکرد تخصصی و اثرات کاهش اسید فولیک و پیریدوکسین در بدن طیور می‌باشد. ویتامین B6 (پیریدوکسین) و ویتامین B9 (اسید فولیک) دو ویتامین کلیدی هستند که به عنوان کوآنزیم در متابولیسم اسید آمینه متیونین استفاده می‌شوند. نقش ویتامین B9 در سنتز متیونین اسید فولیک (ویتامین B9) در فعالیت آنزیم متیل تتراهیدروفولات-هومسیستئین ترانسفراز نقش دارد که این واکنش یکی از دو مسیر متیلاسون مجدد برای تبدیل هوموسیستئین به اسید آمینه متیونین می‌باشد. سطوح پایین فولات، باعث کاهش در متیلاسیون شده و مانع سنتز متیونین و اس آدنوزیل متیونین می‌شود. همچنین گزارش شده است که کمبود فولات می‌تواند باعث کاهش متیلاسیون هوموسیستئین شده و در نتیجه باعث افزایش سطح هوموسیستئین در خون و ادرار می‌شود. یافته‌ها نشان می‌دهند که اسید فولیک (ویتامین B9) و پیریدوکسین (ویتامین B6) برای متابولیسم متیونین مهم بوده و نقش حیاتی در عملکرد پرورش دارند و همچنین نقش مهمی در متابولیسم متیونین جنینی جوجه ایفا می‌کنند. نقش ویتامین B9 در سنتز DNA اسید فولیک (ویتامین B9)، یکی از مواد مغذی ضروری برای تعدادی از عملکردهای متابولیکی مانند سنتز DNA و آماده ساز گروه‌های متیل در تعدادی از واکنش‌ها است. کمبود بالینی فولات باعث آنمی می‌شود، همچنین سطوح پایین فولات منجر به افزایش خطر نقص در دستگاه عصبی می‌شود. افزایش خطر بیماری‌های قلبی و عروقی از پیامدهای دیگر کاهش بالینی فولات محسوب می‌شود. افزودن فولیک اسید به جیره جوجه‌های گوشتی باعث افزایش سطح فولات در گوشت جوجه می گردد. پیشگیری از کبد چرب اسید فولیک (ویتامین B9) با متابولیسم چربی رابطه دارد و باعث کاهش تجمع تری گلیسیرید در کبد می شود. استفاده از اسید فولیک یک استراتژی پیشگیرانه برای تجمع چربی شکمی در جوجه‌های گوشتی یا کبد چرب در مرغ‌های تخمگذار و انسان می‌باشد. علاوه بر مطالعه این مقاله که در رابطه با عملکرد ویتامین B6 و B9 در بدن طیور می‌باشد، مقالات مرتبط با ویتامین B8 و ویتامین C را نیز در وبسایت آتام مطالعه فرمایید. 

بیشتر بخوانید
کانیبالیسم یا همنوع خواری

کانیبالیسم یا همنوع خواری

1401/3/18

کانیبالیسم یا همنوع خواری در مرغ گوشتی بیماری کانیبالیسم یا همنوع خواری یکی از بیماری‌های شایع در بین پرندگان می‌باشد. در این بیماری پرندگان به دلایل خاصی که در ادامه به آنها می‌پردازیم اقدام به خودخوری یا هم نوع خواری می‌کنند. بیماری کانیبالیسم به عنوان یک بیماری واگیردار روحی بوده که قبلا در بین انسان ها نیز صورت می‌گرفت!!! بیماری کانیبالیسم زمانی شروع می‌شود که پرنده بیمار به دلایلی از لحاظ فکری روانی شده و بدنبال راهی برای تخلیه خود می‌گردد به همین دلیل مجبور به نوک زدن به پرنده کناری خود می‌شود تا عمل تخلیه روانی صورت گیرد. عوامل موثر برای جلوگیری از بیماری کانیبالیسم عوامل بسیار زیادی وجود دارد که باعث می‌شود یک گله به این بیماری مبتلا شود. بیماری کانیبالیسم به دلیل انتقال سریع باید به صورت فوری رفع و درمان شود. در غیر اینصورت کل گله را فرا گرفته و باعث وارد شدن خسارت بسیار زیادی به سالن‌های مرغداری می‌شود. بیماری کانیبالیسم به هیچ عنوان قابل انتقال به انسان نبوده و تنها از لحاظ روحی باعث انتقال به پرنده ها می‌شود. مهم ترین عواملی که باعث این بیماری میشود عبارتند از: تغذیه نامناسب: یکی از مهم‌ترین عوامل بروز بیماری کانیبالیسم، گرسنه ماندن پرنده در طول روز می‌باشد. زیرا در این صورت پرنده اقدام به نزاع با پرنده دیگری کرده و حالت روانی و خشم در او نمایان می‌شود. از سوی دیگر کمبود سدیم نیز می‌تواند عامل شیوع این حالت روانی در بین پرندگان باشد. فضا و محیط نامناسب: یکی از روش‌های جلوگیری از بیماری کانیبالیسم در پرندگان استفاده از محیط مناسب برای نگهداری آن‌ها می‌باشد. سعی کنید ابتدا نور محیط را کم کرده و از چراغی با نور قرمز استفاده کنید. خون به علت داشتن رنگ قرمز باعث می‌شود تا حالت روانی در پرنده دیگری به وجود آید. به همین دلیل اقدام به نوک زدن به محل زخم پرنده بیمار می‌کند در این صورت برای جلوگیری از این عامل استفاده از نور قرمز بهترین گزینه می‌باشد، تا پرنده سالم خون را تشخیص ندهد. توجه: طول و زمان نوردهی هم می‌تواند باعث ایجاد بیماری کانیبالیسم شود. دمای زیاد محیط: با توجه به اینکه دمای سالن‌های پرورش مرغ گوشتی در فصل تابستان گرم هستند و در فصل زمستان به دلیل عدم مدیریت مناسب از گرمایش مناسبی برخوردار نیستند، این عامل باعث می‌شود بیماری کانیبالیسم در بین پرندگان روی دهد. به همین دلیل برای جلوگیری از این بیماری کنترل دمای مناسب می‌تواند یک روش پیشگیری مناسب باشد. وجود پرنده مرده در محیط: یکی از غریزه‌های پرندگان نوک زدن به شی بی تحرک می‌باشد. به همین دلیل اگر در محیط نگهداری پرنده‌ها، پرنده ای تلف شود باید در کوتاه ترین زمان ممکن از محیط خارج شود در غیر اینصورت پرنده ها به پرنده مرده نوک زده و این کنجکاوی به سایر پرندگان نیز انتقال پیدا می‌کند و باعث شیوع بیماری می‌شود. ازدیاد یا ازدحام زیاد پرندگان در محیط: یکی از عوامل دیگری که می‌توان به عنوان یکی از عوامل دیگر بیماری کانیبالیسم دانست محیط کوچک با تعداد پرنده زیاد می‌باشد. لذا رعایت ظرفیت استاندارد سالن از واجبات است. درمان بیماری پرندگان: وجود انگل در بین پرندگان باعث نمایان شدن زخم یا پر ریزی در بین آنها می‌باشد. به همین دلیل وجود زخم یا خون در بدن پرندگان یک مشکل روانی در پرنده کناری به وجود آورده و باعث می‌شود پرنده به زخم نوک بزند در این صورت این حالت روانی به سایر پرندگان انتقال داده شده و زمنیه ایجاد بیماری در بین آنها شیوع پیدا می‌کند. مجهز نبودن سالن نگهداری به تهویه مناسب: به دلیل رطوبت زیاد در مرغداری‌ها باید محیط به تهویه مناسب تجهیز شود. در این صورت به دلیل عدم وجود اکسیژن سالم پرندگان حالت تهاجمی نسبت به هم دیگر دارند. تجهیز کردن محیط به تهویه مناسب می‌تواند یک روش مناسب برای جلوگیری از شیوع بیماری کانیبالیسم یا همنوع خواری در بین پرندگان شود. نوک زدن به پاها: در برخی از سالن‌های پرورش غیر استاندارد دانخوری‌ها با ارتفاع نامناسبی نصب می‌شود و باعث می‌شود تا دسترسی جوجه‌ها به دان به مشکل بخورد، به همین دلیل جوجه‌ها اقدام به نوک زدن به پای خود یا سایر پرندگان می‌کنند. این عامل باعث ایجاد خون در ناحیه پا یا انگشتان جوجه شده و سایر جوجه‌ها را تحریک می‌کند و باعث می‌شود تا زمینه بیماری کانیبالیسم فراهم شود. آیا کانیبالیسم مرغ خطری برای انسان دارد؟ کانیبالیسم در مرغ‌ها یک نوع رفتار ناهجار بوده و منشأ ویروسی و یا باکتریایی ندارد. اگر مرغی دچار کانیبالیسم شده باشد، خوردن تخم و یا گوشت آن هیچ خطری برای انسان ندارد. اما باید توجه کنید که تخم مرغ و گوشت در هر شرایط باید خوب پخته شود. درمان بیماری کانیبالیسم متاسفانه بیماری کانیبالیسم هیچ علاج یا درمانی ندارد و پرورش دهنده تنها با در نظر گرفتن برخی اقدامات می‌تواند از بروز آن جلوگیری کند ولی با حذف عواملی که می‌تواند این بیماری یا حالت رفتاری را در پرنده فعال کند می‌توان از بروز آن جلوگیری نمود. در شرایطی که این بیماری خود را نشان می‌دهد باید فوراً عوامل دخیل در آن را حذف کرد تا از شدت فاجعه کاسته شود تا پرورش دهنده بتواند اقدامات لازم برای جلوگیری از بالا رفتن تلفات را در نظر بگیرد. اقدامات ذیل برای درمان بیماری کانیبالیسم پیشنهاد می‌گردد: می‌توانید به پرنده علوفه و انواع سبزیجات خرد شده بدهید تا دائماً به خوردن آنها مشغول باشد و زمانی برای پرخاشگری پیدا نکند.  نور سالن یا مکان پرورشی باید به رنگ قرمز باشد. این امر در آرام نگه داشتن پرنده‌ها بسیار تأثیر گذار بوده و مهم‌تر از همه تشخیص خون یا زخم را برای دیگر پرنده‌ها مشکل می‌کند. استفاده از لامپ مادر مصنوعی مادون قرمز در این زمینه بسیار تأثیرگذار است. یکی دیگر از مهم‌ترین اقداماتی که باید در نظر گرفته شود نوک چینی است. البته این کار باید توسط افراد ماهر و با تجربه به صورت صحیح انجام شود تا سلامتی پرنده به خطر نیفتد. سعی کنید پرنده‌های زخمی و ضعیف را قبل از بروز هرگونه مشکلی شناسایی کرده و از گله جدا کنید.  توصیه می‌شود اندکی نمک به جیره غذایی پرنده اضافه نمایید. توجه کنید که پرنده‌ها همانند انسان‌ها آب را به صورت گوارا دوست دارند از این رو نباید در آب یا آبخوری آن‌ها نمک بریزید. برای سرعت بخشیدن به رشد و تامین کمبودها توصیه می‌شود که مواد معدنی مهم همچون کلسیم و فسفر، پروتئین و انواع ویتامین‌ها به جیره غذائی پرنده ها افزوده شود و یا از دان آماده با کیفیت استفاده شود. برای از بین بردن انگل‌های پوستی و جلوگیری از پر ریزی پرنده می‌توانید از سم پاش‌های مخصوص، اسپری و یا انواع آنتی بیوتیک‌ها بهره گیری کنید.  با توجه به سالن و تعداد اعضای گله باید دانخوری و آبخوری در نظر گرفته شود. نتیجه‌گیری نهایی بیماری کانیبالیسم در صورت مدیریت مناسب و استاندارد قابل پیشگیری می‌باشد. به همین دلیل برای جلوگیری از ابتلا پرندگان به این بیماری مهمترین راه پیشگیری مدیریت مناسب می‌باشد تا زمینه این بیماری روحی در بین پرندگان فراهم نشود.

بیشتر بخوانید
نقش روی در پرورش مرغ گوشتی

نقش روی در پرورش مرغ گوشتی

1401/3/18

روی یک عنصر ضروری در پرورش مرغ گوشتی روی یک عنصر معدنی ضروری است که  در بسیاری از فرآیندهای بیوشیمیایی نقش دارد و با بسیاری از نقایص و معایب فیزیولوژیکی شامل افت وزن، کاهش رشد و اختلالات عصبی و سیستم ایمنی در ارتباط است. بعلاوه، عنصر روی یک  فاکتور اساسی در بیان ژن‌های پروتئین‌های مسئول برای رشد و نمو، نگهداری و استحکام دیواره سلولی، تجزیه رادیکال‌های آزاد و حفاظت در برابر پراکسیداسیون لیپیدها می‌باشد. کمبود روی و تأثیر آن در سلامت مرغ گوشتی کمبود عنصر ((روی)) بر روی ایمنی ذاتی و اکتسابی سلول‌ها در سطح تکثیر و بلوغ سلولی، تاثیر می‌گذارد. کمبود حاد روی باعث صدمه زدن به ایمنی ذاتی در طی کاهش کشش شیمیایی و فاگوسیت کردن سلول‌های تک هسته‌ای می‌شود و اثرات منفی بر ایمنی اکتسابی می‌شود که باعث تحلیل تیموس با لنفوپنی (lymphopenia) وابسته به سلول‌های T می‌گردد. مخصوصا کمبود مزمن روی، در نتیجه افزایش معنی دار تولید سیتوکین‌های پیش التهابی رخ می‌دهد که آغازگر بیماری‌های خود ایمنی می‌باشد. کمبود روی باعث تغییرات پاتولوژیکی، کاهش رشد، کاهش ایمنی، تقویت تولید رادیکال‌های آزاد که باعث صدمات اکسیداتیو در حیوانات می‌شود. بررسی عملکرد عنصر روی در سلامت طیور بهبود سیستم ایمنی مصرف مقادیر کافی روی و جذب آن برای بیشتر عملکردهای بیولوژیکی مانند رشد، تولید مثل، کیفیت گوشت و حساسیت ایمنی در برابر چالش‌های پاتوژنی، ضروری است. روی برای عملکرد مناسب هتروفیل‌ها، فاگوسیت‌های تک هسته‌ای و لنفوسیت‌های T حائز اهمیت است. اهمیت روی هنگام بروز سالمونلا در طیور، طی آلودگی و عفونت با سالمونلا میزان غلظت روی در پلاسما و سرم کاهش می‌یابد. به این دلیل که وقتی ظرفیت جذب روده، به دلیل عفونت روده‌ای مانند کوکسیدیوزیس و آنتریت نکروتیک از بین می‌رود، نیاز به منبع قابل دسترس روی بیشتر می‌شود. منابع آلی روی عموما به کمپلکس‌های خاصی از اسیدهای آمینه یا ترکیبات پروتئین‌دار ملحق می‌شوند. بهبود بافت روده و عملکرد آنزیم‌های گوارشی روی یک ماده میکرو معدنی ضروری برای رشد است که رشد و توسعه روده را تحت تأثیر قرار داده و در طی بیماری‌های روده‌ای یا بعد از بهبودی آنها وظیفه بازسازی و احیا بافت روده را ایفا می‌کند. مصرف روی باعث تقویت عملکرد حیوان شامل افزایش فعالیت آنزیم‌های گوارشی و بهبود مورفولوژی روده می‌شود. فواید روی برای مقابله با استرس گرمایی افزودن روی به جیره به عنوان مواد معدنی کمیاب، به دلیل دخالت در سیستم دفاعی بدن در برابر آنتی اکسیدان می‌باشد. روی به سنتز متالوتیونین (سیستئین غنی از پروتئین) کمک می‌کند که وظیفه آن کمک به گرفتن رادیکال‌های آزاد تولید شده در طی استرس گرمایی است. نیاز به روی با افزایش دمای محیط، افزایش می یابد. شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه در شرایط استرس گرمایی، افزایش روی باعث افزایش مصرف خوراک، افزایش وزن بدن و بهبود ضریب تبدیل می شود. روی دارای یک حالت بهبود دهنده در اندامهای داخلی مانند قلب، کبد، سنگدان، طحال و بورس فابریسیوس در شرایط استرس گرمایی است. ترکیب روی و پروبیوتیک‌ها، باعث افزایش کارایی پروبیوتیک‌ها و در نتیجه باعث افزایش سلامتی روده می‌شود. این فرضیه وجود دارد که مکمل‌سازی جیره با روی و پروبیوتیک‌ها، پارامترهای رشد و ایمنی را در برابر استرس گرمایی را بهبود می‌بخشد. نقش روی در متابولیک پروتئین‌ها روی نقش مهمی در فرآیند متابولیک پروتئین و کربوهیدرات داشته و نقش مهمی در رشد و تولید مثل دارد. نقش روی به عنوان یک آنتی اکسیدان و ضد استرس گرمایی و یک عامل ضد باکتریایی توسعه می‌یابد. دمای زیاد محیط باعث کاهش عملکرد و سیستم ایمنی پرندگان می‌شود. روی یک عامل اساسی و اصلی مورد نیاز برای ساختار و عملکرد بیش از 300 نوع آنزیم مربوط به متابولیسم پروتئین‌هاست است. انواع اشکال روی برای مصرف طیور استفاده از روی غیر آلی باعث آلودگی محیطی می‌شود که به خاطر پایین بودن ارزش زیست فراهمی آنها می‌باشد. در نتیجه در تغذیه طیور به جای روی غیر آلی، از روی آلی استفاده می‌شود که ارزش زیست فراهمی بالایی دارد. استفاده از لاکتات روی به عنوان یک منبع روی آلی، باعث بهبود مورفولوژی روده باریک می شود (باعث افزایش طول پرزهای روده و عمق کریپت های روده می شود).  

بیشتر بخوانید
اهمیت منگنز در جیره طیور

اهمیت منگنز در جیره طیور

1401/3/18

در این مقاله به طور مختصر به اهمیت منگنز در جیره طیور خواهیم پرداخت و منابع غنی این عنصر را بررسی خواهیم کرد. در پایان مقالات مفیدی در رابطه با نقش ویتامین‌ها و مواد معدنی در پرورش طیور از آرشیو مقالات وبسایت ارائه گردیده است. منابع منگنز در مواد غذایی در بین غلات گندم دارای بیشترین مقدار منگنز نسبت به ذرت است. از دیگر منابع غنی از منگنز می توان به پودر یونجه و سبوس گندم اشاره کرد.  منگنز در استخوان ذخیره می شود بنابراین فرآورده‌های دامی می‌تواند منبع خوبی از منگنز به حساب آید. همچنین نمک‌های محلول شامل سولفات منگنز و کربنات منگنز و کلرید منگنز منابع مناسبی برای مکمل سازی در جیره طیور هستند. کارکرد منگنز در بدن پرنده ساخت غضروف منگنز برای سنتز کندروتین سولفات که جزو اصلی غضروف می‌باشد لازم است، بنابراین کمبود منگنز در جیره می‌تواند باعث آسیب به غضروف استخوان و در نتیجه باعث در رفتگی تاندون در پرندگان شود. کاهش فعالیت رادیکال‌های آزاد علاوه بر این منگنز در فعالیت برخی از آنزیم‌های مهم بدن نقش دارد به عنوان مثال منگنز در فعالیت آنزیم استیل کوآنزیم A کربوکسیلاز نقش دارد که این آنزیم در بیوسنتز اسیدهای چرب مؤثر است. علاوه بر این فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز وابسته به عنصر منگنز است و کاهش فعالیت این آنزیم می‌تواند باعث افزایش فعالیت رادیکال های آزاد در درون سلول شود. کمبود منگنز از لحاظ شیمیایی یکی از علایم شدید کمبود منگنز کاهش میزان کندروتین سولفات در غضروف اپی فیز است که نتیجه آن آسیب استخوانی در ناحیه اپی فیز و در رفتگی تاندون در جوجه‌های گوشتی است. علاوه بر این کمبود منگنز در دوران جنینی باعث تولد جوجه‌هایی میشود که بال، پا و آرواره پایین کوتاهی دارند. جوجه های با آرواره پایین کوتاه تحت عنوان جوجه های منقار طوطی خوانده می شوند. علایم کمبود منگنز در بوقلمون و مرغ به استثنای یک مورد شبیه به همدیگر است به طوری که جوجه بوقلمون‌های مبتلا به کمبود منگنز مفصل‌های بزرگی دارند در حالی که در جوجه‌های مرغ پروزیس یا در رفتگی تاندون مشاهده می‌شود. همچنین کمبود منگنز در جیره گله‌های مادر باعث کاهش درصد جوجه درآوری می‌شود، بنابراین کمبود منگنز از لحاظ عملی باعث بروز مشکلاتی برای پرورش دهندگان می‌شود و اولین عنصر کم نیازی ست که می بایستی به صورت مکمل به جیره اضافه شود. همچنین می‌توانید مقالات زیر را در راستای بررسی اهمیت ویتامین ها و مواد معدنی در خوراک دام و طیور را مطالعه کنید: نقش روی در پرورش مرغ گوشتی مزایای دان آماده نسبت به دان آردی نقش ویتامین ها در جیره طیور  

بیشتر بخوانید
ویروس‌ چیست!؟

ویروس‌ چیست!؟

1401/3/17

ویروس چیست؟ ویروس‌ها، عوامل عفونی هستند که به سبب اندازه بسیار کوچک، با میکروسکوپ نوری قابل مشاهده نیستند. ویروس‌ها کوچک‌ترین و ساده‌ترین شکل زندگی هستند. همه میکروارگانیسم‌ها مانند باکتری‌ها، مایکوپلاسما، کلامیدیا و تک یاخته‌ها، سلولی شکل هستند، در حالی که ویروس‌ها سلول نیستند. عمدتا ویروس‌ها حاوی یکی از اسیدنوکلئیک‌های RNA یا DNA هستند و بر همین اساس به دو دسته ویروس‌های RNA  و DNA  تقسیم می‌شوند. ویروس‌ها موجودات بی جانی هستند! ویروس‌ها تا قبل از ورود به داخل سلول، بیشتر شبیه یک موجود بی جان هستند (مانند ذرات گرد و غبار) بدین معنی که ویروس‌ها به تنهایی قادر به تکثیر نیستند و فقط در سلول‌های زنده میزبان می‌توانند تکثیر شوند، زیرا برای ساخت پروتئین و تکثیر خود، وابسته به دستگاه سلول میزبان هستند و از آنزیم‌های آن برای انجام این اعمال استفاده می‌کنند. هر ویروس به صورت اختصاصی به آنزیم خاصی نیاز دارد و در بافت‌هایی از بدن میزبان که این آنزیم خاص تولید می‌شود، تکثیر می‌یابد. بنابراین بعضی از ویروس ها ممکن است در کبد، بعضی در بورس فابرسیوس پرندگان و بعضی در مجاری تنفسی (مانند ویروس آنفولانزا و نیوکاسل) و برخی دیگر در کبد تکثیر پیدا کنند. از آنجا که ویروس‌ها از سلول میزبان برای تکثیر استفاده می‌کنند، برای جلوگیری از رشد ویروس، توقف این روند ضروری است و گرنه منجر به آسیب به سلول‌ها می‌شود که به نوبه خود به پرنده آسیب می‌زند. اندازه ویروس اندازه ویروس‌ها از 20 نانومتر تا 300 نانومتر متغیر است. ویروس‌ها، توکسین تولید نمی‌کنند اما به سلول‌های میزبان حمله می‌کنند و چنین تهاجمی منجر به ایجاد بیماری می‌شود. بروز عفونت‌های ثانویه زمانی که ویروسی به سلول‌های پوششی مجاری تنفسی و کیسه‌های هوایی حمله می‌کند، دیواره‌های سلول پاره می‌شود و به مکانی برای ورود ویروس‌ها و باکتری‌های دیگر تبدیل می‌شود. در بسیاری از موارد، بیماری که ویروس مهاجم اولیه ایجاد می‌کند، آسیب کمی به پرنده وارد می‌کند اما متعاقب آن، باکتری مهاجم ثانویه مانند اشریشیا کولی بیماری شدیدی را سبب می‌شود. پیشگیری  از آنجا که ویروس‌ها فقط در درون سلول زندگی می‌کنند و تکثیر می‌شوند، استفاده از آنتی بیوتیک‌ها در برابر بیماری ایجاد شده به وسیله ویروس‌ها، ارزشی ندارد زیرا آنتی بیوتیک‌ها توانایی نفوذ به سلول و از بین بردن آن را ندارند، در حالی که باکتری‌ها عمدتا در خارج از سلول تکثیر می‌یابند. بنابراین آنتی بیوتیک‌ها در درمان بیماری‌های باکتریایی در طیور با موفقیت به کار می‌روند. البته گاهی اوقات استفاده از آنتی بیوتیک‌ها در مواقع شیوع بیماری ویروسی به منظور پیشگیری از عفونت ثانویه باکتریایی مفید است. با توجه به اینکه آنتی بیوتیک‌ها در درمان عفونت‌های ویروسی نقشی ندارند عملی‌ترین راه برای کنترل بیماری‌های ویروسی در طیور و پیشگیری از خسارات آن‌ها، واکسیناسیون به موقع است. بیماری‌های ویروسی جزء مهم ترین بیماری طیور هستند و بیماری‌های خطرناکی همچون نیوکاسل و گامبرو را ایجاد می‌کنند که هر ساله خسارات سنگینی را به صنعت طیور وارد می‌سازند. گرد آوری: مهندس سعید ایمانپور – کارشناس ارشد تغذیه طیور منبع: راهنمای بیماری‌های طیور - دکتر محمد حسن بزرگمهری فرد، دکتر ریما مرشد، دکتر حسین حسینی  

بیشتر بخوانید
دوره انتقال گاو شیری

دوره انتقال گاو شیری

1401/3/17

دوره انتقال گاوه شیری، بحرانی ترین دوره زندگی در زندگی گاو ماده، هیچ دوره ای بحرانی تر از دوره انتقال که از اواخر دوره آبستنی تا اوایل دوره شیردهی می باشد، وجود ندارد. پایان یافتن دوره آبستن و آغاز دوره شیردهی با تغییرات هورمونی همراه است که این تغییرات در مقایسه با دوره های دیگر خیلی زیاد است. هم زمان با تغییرات در غلظت هورمون های درون ریز، تغییرات متابولیکی صورت می گیرد که تغییر مواد مغذی از ذخیره شدن در بدن مادر را به سمت سنتز شیر و تغذیه گوساله نوزاد تسهیل می کند. در خلال این دوره بحرانی خوراک مصرفی گاو در پایین ترین حد خود در چرخه آبستن – شیردهی قرار دارد، به نظر می رسد ماده خشک مصرفی در زمانی که تقاضا برای مواد مغذی با بیشترین سرعت در حال افزایش است در پایین ترین حد خود می باشد. توازن منفی انرژی در دوره انتقال کاهش در خوراک مصرفی با نزدیک شدن به زمان زایش اختصاص به گونه گاو ندارد. آن چه که اختصاص به گاو شیری دارد عبارت از تنش بی نظیری است که با انتقال از اواخر دوره آبستنی به اوایل دوره شیردهی همراه است. در نتیجه ده ها سال تلاش برای اصلاح نژاد گاوهای شیری جهت بالا بردن تولید شیر، میزان تولید طی روزهای اول پس از زایش بیش از 10 برابر مواد مغذی مورد نیاز گوساله شده است. این امر تقاضاهای مختلفی را در گاوهای پیرامون زایش ایجاد می کند. اگرچه گاوها می توانند با افزایش ماده خشک مصرفی به این تقاضاها پاسخ دهند اما این پاسخ به طور معمول با تاخیر صورت می گیرد و در نتیجه گاو زمان قابل توجهی را در توازن منفی مواد مغذی سپری می کند. بروز ناهنجاری بر اثر توازن منفی شدید وقتی توازن منفی انرژی خیلی شدید باشد به طور مستقیم منجر به ناهنجاری های متابولیکی نظیر کبد چرب وکتوز می شود. مشکلات دیگراز جمله جفت ماندگی، جابجایی شیردان و حساسیت به عفونت می تواند به توازن های منفی مواد مغذی مرتبط باشد که توسط گاوها در خلال دوره انتقال تجربه می شود، بنابراین ضروری به نظر می رسد به منظور افزایش سلامت و بهداشت گاوهای پیرامون زایش به دست آوردن درک بهتری از الگوی خوراک مصرفی گاوهای پیرامون زایش، عوامل تاثیر گذار بر الگوی خوراک مصرفی و روابط بین خوراک مصرفی و سلامت گاو در این دوره اهمیت پیدا می کند. بررسی دلایل بروز توازن منفی انرژی مارکو آرت و همکارانش اشاره کرده اند که در 14 روز آخر آبستنی هم برای گاوهای جوان و هم برای گاوهای مسن ماده خشک مصرفی 25 الی 52% کاهش می یابد. همچنین ذکر این نکته ضروری است که حیوانات می توانند توازن منفی انرژی را پیش از زایش تجربه کنند و این امر احتمالا در تلیسه ها می تواند با ماده خشک مصرفی پایین تر و بار اضافی انرژی مورد نیاز برای رشد تلیسه توضیح داده شود. دوم اینکه اگر یک حیوان از توازن مثبت به منفی انرژی برسد این امر اساسا به دلیل کاهش در مقدار ماده خشک مصرفی است نه افزایش انرژی مورد نیاز برای رشد جنین، اگرچه نیازهای غذایی برای رشد جنین دلیلی است که حیوانات توازن منفی انرژی را پیش از زایش تجربه کنند. ولی تقاضا برای انرژی مورد نیاز آبستن در طول 3 هفته آخر دوره آبستنی به طور جزئی (1 الی 2%) افزایش می یابد. عوامل موثر بر کاهش ماده خشک مصرفی دلایل کاهش خوراک مصرفی پیش از زایش مشخص نشده است اما اخیرا فوربز توضیح داد که جنین در حال رشد، فشارهایی را ایجاد می کند و شکمبه را محدود می نماید ولی رشد جنین در طول یک سوم پایانی دوره آبستنی تدریجی تر می باشد در حالی که کاهش ماده خشک مصرفی تا چند روز آخر پیش از زایش بطور جدی اتفاق نمی افتد و وقتی که گاوها از دوره خشکی به شیردهی انتقال می یابند ظرفیت نگهداری آب در شکمبه تغییر نمی کند. این امر نشان می دهد که ظرفیت فیزیکی شکمبه دلیل کاهش ماده خشک مصرفی پیش از زایش نیست. تغییرات غلظت های هورمون های استروئیدی خون پیش از زایش با تغییرات خوراک مصرفی همراه است، گمان بر اینست که افزایش سریع در استروژن خون ممکن است مسئول کاهش خوراک مصرفی پیش از زایش باشد اما دانشمندان توضیح دادند که عوامل دیگری علاوه بر استروژن در تنظیم ماده خشک مصرفی پیش از زایش موثر هستند، زیرا کاهش ماده خشک مصرفی پیش از افزایش استروژن در پیش از زایش نقش دارد. منبع: مدیریت گاوهای شیری در دوره انتقال/ ترجمه مجید امانلو، مهران ابوذر  

بیشتر بخوانید
اسیدوز در گاوهای شیری

اسیدوز در گاوهای شیری

1401/3/17

اسیدوز در گاوهای شیری اسیدوز (Acidosis) اختلالیست متابولیکی که در شکمبه نشخوارکنندگان رخ می دهد و میزان pH شکمبه در نتیجه تغییر ناگهانی جیره غذایی نشخوار کنندگان از علوفه خالص (یونجه و کُلش) به کنسانتره بالا (مانند دانه غلات) دستخوش تغییر می شود. میکروب های شکمبه نشاسته و قند را به فرم اسیدهای چرب فرار و پروپیونات تخمیر می کنند. این ترکیبات از شکمبه جذب می شود و به عنوان منبع انرژی به وسیله گاو مورد استفاده قرار می گیرد. افزایش تجمع پروپیونات در شکمبه pH را کاهش داده و رشد میکروب های تولید کننده لاکتات را افزایش می دهد. افزایش ناگهانی مصرف دانه ها و کربوهيدرات هاي سهل التخمير يا مصرف پایین الیاف در جیره غذایی و يا هر دو، منجر به تولید بیشتر لاکتات می شود. لاکتات اسید یک اسید قوی محسوب می شود و تجمع این اسید در شکمبه pH را کاهش می دهد و منجر به اسیدوز شکمبه می شود. در واقع اسیدوز، کاهش میزان قلیای بدن نسبت به اسید است. انواع اسیدوز اسیدوز شکمبه به دو نوع اسیدوز شکمبه ای حاد و تحت حاد تقسیم می شود که به طور کلی، نتایج مهلکی را به همراه دارد. اسیدوز حاد اسیدوز متابولیکی (اسیدوز حاد) وقتی اتفاق می افتد که pH شکمبه به حد پایین تر از 5.2 رسد و خون گاو اسیدی شود. همچون میکروب های شکمبه و سلول های بدن گاو نیز در محیط اسیدی خوب کار نمی کنند. اگر pH  شکمبه از ۵ کمتر شود گاوهایی که جیره غذایی با دان بالا دریافت نمی کنند بیشتر در معرض اسیدوز شکمبه ای حاد قرار می گیرند. زیرا آنها جمعیت رشد یافته باکتری های تولید کننده اسید لاکتیک را ندارند و پاپیلای شکمبه ممکن است کوتاه باشد. در اسيدوز شكمبه اي حاد مقدار زياد كربوهيدرات سريع التخمير سبب كاهش سريع و بدون بازگشت pH شكمبه مي شود و زماني شروع مي شود كه pH شكمبه تا حدود 5 كاهش پيدا كند. آسیب شناسی اسیدوز حاد آسيب شناسي در طول اسيدوز حاد شامل غلظت بالاي اسيد لاكتيك شكمبه اي، كاهش نشخوار، افزايش اسمولاليته شكمبه و هيدروژناسيون شكمبه است. نشانه هاي كلينيكي شامل بي اشتهايي كامل، درد شكمي، خواب آلودگي، گيجي، خميدگي و مرگ است. گاوهايي كه از تاثيرات اسيدوز شكمبه اي حاد بر سيستم حياتيشان زنده مي مانند بعداً به علت چندين پيچيدگي در سايكوتيك ها يا باكتري هاي شكمبه اي از پاي در مي آيند. در اسیدوز شکمبه ای حاد می توان به وسیله محرومیت غذایی ۲۴-۱۲ ساعته و بعد اجازه دسترسی به همان جیره غذایی که حیوان قبلاً دریافت می کرده بر این امر غلبه کرد. اسیدوز تحت حاد اسیدوز شکمبه ای تحت حاد(SARA)  به عنوان دوره ای از کاهش pH شکمبه ای در حدود 5.5 – 5   که بین حاد و مزمن قرار دارد عنوان می شود. در اسيدوز تحت حاد تجمع اسيد لاكتيك در مايع شكمبه گاوهاي شيري موثر نيست اگرچه زنجيره زودگذر از افزايش لاكتات تا mM20 را هم مي توان ديد. كاهش pHدر گاوهاي شيري با اسيدوز تحت حاد ظاهراً فقط وابسته به اسيدهاي چرب فرار است نه تجمع اسيد لاكتيك. احتمال وقوع اسيدوز تحت حاد در زمان زايمان و 5 ماه بعد از آن بیشتر است و احتمال وقوع آن در خارج از اين دوره بسيار پائين است. عوامل ايجاد كننده اسيدوز در گاوهاي شيري: عدم بالانس جیره جیره باید دارای مقادیر متناسبی از کنسانتره (خوراک دام) و علوفه باشد تا با شرایطی که از بالانس آن ها ایجاد می شود از وقوع اسیدوز در شکمبه جلوگیری کند. کنسانتره دارای مقادیر زیادی کربوهیدرات قابل هضم است و همانطور که گفته شد میزان زیاد آن سبب تولید مقدار زیاد اسید لاکتیک و اسید پروپیونیک می شود که نتیجه آن کاهش pH و صدمه زدن به فلور شکمبه است. از طرفی علوفه نیز سبب ماندگاری غذا در شکمبه می گردد که نتیجه آن افزایش فرآیند نشخوار، افزایش مدت زمان جویدن، افزایش بافرهای بزاقی و حفظ سلامتی شکمبه است. عدم بالانس مناسب بین علوفه و کنسانتره، در صورتی که کنسانتره زیاد باشد سبب ایجاد اسیدوز می گردد و افزایش مقدار علوفه در جیره نیز در تامین انرژی مورد نیاز دام اختلالاتی ایجاد می کند. تغییر سریع از علوفه بالا به کنسانتره بالا شکمبه دارای یک فلور و جمعیت میکروبی حساس است. هر غذایی که در خوراک دام (جیره مصرفی دام) اعمال می گردد باید نخست باکتری های شکمبه را نسبت به آن سازگار نمود. تغییر سریع از علوفه به کنسانتره بالا سبب عدم سازگاری باکتری ها به این تغییر می گردد و به علت کمی ماده مصرفی باکتری ها بخشی از فلور شکمبه از بین می رود و از طرفی کاهش pH در هنگام وقوع اسیدوز به باکتری هایی که به این تغییر سریع pH  به زیر ۶ حساس هستند آسیب زده و نابود می کند. کاهش میزان ADF و NDF ADF  و  NDFدر تغذیه گاوهای شیری بسیار مهم هستند و معرف قابلیت هضم و میزان مصرف غذا می باشند. کاهش این دو در جیره سبب کاهش فیبر مؤثر جیره شده، در نتیجه باکتری های سلولایتیک فعالیت کمتری برای تولید اسید استیک خواهند داشت. از طرفی کاهش فیبر جیره سبب کاهش فرآیند نشخوار و مدت زمان جویدن می گردد و ترشح بافرهای بزاقی را به شکمبه کاهش و سبب ایجاد اسیدوز شکمبه ای می گردد. تخمین زده می شود که گاوها بیشتر از ۳ کیلوگرم بافر (مثل بی کربنات سدیم) در هر روز تولید می کنند. فیبر همچنین حرکت محتویات شکمبه را تحریک می کند تا جذب اسید از شکمبه افزایش یابد. كاهش اندازه ذرات جيره كاهش انداره ذرات در طي مراحل فرآوري خوراک دام اتفاق می افتد. آسياب كردن اجزای دانه اي جيره سبب كاهش اندازه آنها و گاها حالت پودري در آنها مي گردد كه سبب ايجاد حالت خميري در شكمبه مي شود و اين حالت بالشتك تغذيه­ اي بزرگتري ايجاد كرده و سطح موثر فعاليت تخميري را روي آنها كم مي كند در نتيجه فرآيند نشخوار و مدت زمان جويدن كاهش مي يابد و اين سبب سوق دادن حيوان به سمت اسيدوز مي شود. عمدتاً توصیه می شود که حداقل ۱۵ درصد اجزاء خوراک (جیره) باید از 3.81 سانتی متر بلندتر باشند. علائم اسیدوز در گاوهای شیری کاهش تولید شیر کاهش چربی شیر کاهش پروتئین شیر کاهش در مدت زمان نشخوار کاهش مصرف ماده خشک و بی اشتهایی کاهش سرعت رشد توقف حرکات شکمبه به همراه درد شکم و اسهال دیده شدن قطعات علوفه و کنسانتره در مدفوع خمیدگی بدن (قوز کردن) و دراز کشیدن مشکلات سم، لنگش، عدم تعادل، ضعف و افسردگی راههاي کنترل اسيدوز مخمرها و تولیدات میکروبی: سلول های مخمر زنده اکسیژن موجود در شکمبه و لاکتات را استفاده کرده و به این ترتیب به تحریک رشد باکتری های شکمبه کمک می کنند. استفاده از  مخمرهای زنده به خصوص در زمان تغییر جیره و نوسانات مصرف، مؤثر واقع شده اند. بافرها: بافرهایی مثل بی کربنات سدیم (جوش شیرین) می توانند به جیره اضافه شوند. بافرها می توانند مصرف ماده خشک را افزایش داده و تثبیت کنند، تولید پروتئین میکروبی شکمبه را افزایش دهند و هضم فیبر را بهبود بخشند. رعایت اصول تغذیه: از کنترل اسیدوز اطمینان حاصل شود. خوراک دهی دام متناسب باشد. دانه های غلات در شکمبه هضم شوند. خوراک های کپک زده به هیچ وجه مصرف نشوند. قطعات علوفه بزرگتر از ۲سانتیمتر باشد تا نشخوار حیوان تحریک شود و بافر بزاق باعث جلوگیری از افت pH شود. دانه غلات نباید به صورت آردی باشد. کنسانتره دامی (خوراک دام) از شرکت های معتبر تهیه شود تا از کیفیت فرمول اطمینان حاصل گردد. حتماً طبق فرمول اعلامی شرکت، ترکیب کنسانتره (خوراک دام) و علوفه رعایت شود. خوراک دام آتام خوراک دام شرکت آرمین تجارت آیدین مهر (آتام) شامل کنسانتره ویژه گاو شیری در دسته بندی های گاو شیری کم تولید (کم شیر)، گاو شیری پر تولید (پر شیر) و گاو شیری متوسط تولید، کنسانتره گوساله پرواری و استارتر گوساله شیرخوار، با استفاده از تجارب متخصصین جیره نویسی و از با کیفیت ترین مواد اولیه تولید شده است. با تهیه کنسانتره دامی آتام سلامت دام خود را تضمین کنید.

بیشتر بخوانید
آشنایی با بیماری کولی باسیلوز

آشنایی با بیماری کولی باسیلوز

1401/3/17

آشنایی با بیماری ای کولای در طیور ای کولای از انواع بیماری‌های طیور محسوب می شود. ای کولای (E.coli) یک باسیل گرم منفی از خانواده انتروباکتریاسه (Enterobacteriaceae) و یک ارگانیسم فرصت طلب است که تنها چند سروتیپ آن در انسان‌ها، پرندگان و حیوانات اهلی بیماری‌زا است. ای کولای جزء فلور طبیعی دستگاه گوارش پرندگان محسوب می‌شود و در قسمت‌های انتهایی روده باریک و روده بزرگ انسان و دام و طیور وجود دارد. مسیر انتقال بیماری در طیور اگر ای کولای از طریق دیواره روده وارد خون شود و یا از دستگاه تنفس با تنفس کردن بستر و ذرات مدفوع در غبار وارد خون طیور شود به نحوی بدن پرنده مستعد ابتلا به کلی باسیلوز می‌شود. آلودگی آب آشامیدنی به ای کولای در مواقعی که آب آشامیدنی گله از چاه‌های کم عمق و یا فاقد جداره مناسب تهیه می‌گردد به کرات دیده می‌شود. انتقال مکانیکی ای کولای از طریق آلودگی تخم‌ها به مدفوع و یا نقص در پوسته تخم مرغ و عدم رعایت بهداشت انکوباتور می‌تواند موجب بروز تورم مادرزادی بند ناف گردد. از جمله شرایط مساعد برای ابتلا به کلی باسیلوز، بیماریهای CRD، برونشیت، MG و MS (مایکوپلاسما گالیسپتیکوم و مایکوپلاسما سینوویه) و البته کلیه بیماری‌های تنفسی طیور می‌باشد؛ و همچنین شرایط نامساعد سالن از قبیل هوادهی نامناسب، نقص تهویه‌ها، کوران، خیسی بیش از حد بستر و وجود گاز آمونیاک و تراکم بالای سالن و.... در ایجاد و تشدید این بیماری دخالت دارند. علایم بیماری ای کولای در طیور جوجه‌های مبتلا به ای کولای بی‌حال بوده و دور یکدیگر جمع می‌شوند و تمایلی به خوردن غذا و آب ندارند. این بیماری در طیور موجب تورم مجرای تخم و تورم پرده قلب می‌کند. در طیور موجب بیماری کلی گرانولوما نیز می‌شود که در طیور بالغ بروز می‌کند و به وسیله گرانولومایی که در کبد، طحال، سکوم، ریه‌ها و مغز استخوان حاصل می‌شود، مشخص می‌گردد. این جراحات خیلی شبیه جراحات سلی است ولی بعد از کشت، اشریشیا کولی بدست می‌آید. در تورم کیسه های هوایی، علایم سرفه و تنفس صدار دار (پخ پخ)، ضخیم شدن کیسه های هوایی و در موارد شدید وجود اکسودای پنیری در كیسه‌های هوایی همراه است. این سندرم در جوجه های گوشتی عمدتا در سنین 3 تا 7 هفتگی رخ می دهد، اما احتمال وقوع آن در 5 تا 6 هفتگی به اوج خود می رسد. در عفونتهای روده ای اسهال وجود دارد و در کالبد گشایی تورم روده، اغلب با افزایش ترشحات مخاطی همراه است. موقعی که کیسه هوایی بزرگتر در ناحیه چپ شکم به ای کولای آلوده شود، احتمال بروز عفونتهای مزمن مجرای تخم بیشتر می شود. پرندگان مبتلا معمولا ظرف 6 ماه پس از عفونت از بین می روند و هیچگاه تخم نمی گذارند . مجرای تخم توسط اکسودایی که ممکن است پنیری و متعفن باشد، متسع می شود. هیچگونه علائم اختصاصی به چشم نمی خورد و پرنده مبتلا مثل پنگوئن می ایستد. پیشگیری و درمان بیماری پیشگیری: ایمنی فعال و غیر فعال میکروفلور طبیعی، سن پرنده، تغذیه، مصرف بالای آهن خوراکی و ژنتیک از عواملی ست که در پیشگیری و درمان این بیماری مؤثرند. از میان این عوامل ایمنی از نقش مهم تری برخوردار است. پادتن انتقال یافته از گله های مادر ایمن، سبب مصونیت جوجه ها در 2 تا 3 هفته اول زندگی می شود. در بقیه دوران زندگی، ایمنی فعال اکتسابی ناشی از مواجهه طبیعی پرنده با عوامل عفونی، سبب تداوم ایمنی محافظت کننده می گردد. تغذیه به عنوان عاملی تقویت کننده سبب افزایش مقاومت پرنده می گردد. نوع و مقدار پروتئین و منابع تامین کننده آن در جیره بر مقاومت پرنده موثر است. ویتامین A سبب تقویت ایمنی و حفظ بافت پوششی و مخاطی شده و در نتیجه سدی بسیار قوی در برابر تهاجم ایجاد می کند . ویتامین E با کاهش میزان تولید پروستاگلاندین ها باعث تقویت ایمنی هومورال و عمل بیگانه خواری می گردد. ویتامین C سبب کاهش واکنش های استرس زا شده و مانع از بروز کلی باسیلوز شدید تنفسی می گردد. مرغ ها با مصرف جیره حاوی سولفات آهن در برابر کلی سپتی سمی مقاومت بیشتری از خود نشان میدهند که همگی این موارد با مصرف دان آماده به راحتی قابل دسترسی است. درمان بیماری ای کولای: برای درمان نیز برحسب  جواب آزمایش کشت و آنتی بیوگرام و شدت و شرایط بیماری، می‌توان از آنتی‌ بیوتیک‌های فوزباک، فلورفنیکل، کلستین، تی اس استفاده نمود. البته درمان زمانی جواب خواهد داد که تمام بیماری‌ها و شرایط ایجاد کننده این بیماری نیز مرتفع شوند. چون این بیماری اغلب با بیماری‌های مایکوپلاسمایی همزمان می‌شود، لازم خواهد بود برای درمان کامل بیماری، با نظر دامپزشک از مخلوط دو یا احیاناً سه آنتی‌ بیوتیک استفاده نمود . شرکت آرمین تجارت آیدین مهراولین تولید کننده خوراک دام و طیور در شمالغرب کشور، با ارائه خوراک طیور به صورت دان آماده و در قالب پلت، با تامین منابع پروتئینی و ویتامینی مورد نیاز پرنده همواره در تلاش است تا سلامت گله های پرورشی را تامین کند و از دغدغه های مرغداران و پرورش دهندگان دام و طیور بکاهد. شما می توانید این مطلب را به صورت خلاصه در اینستاگرام گروه صنعتی آتام مطالعه فرمایید.

بیشتر بخوانید
اهمیت رعایت بهداشت در آبخوری مرغداری

اهمیت رعایت بهداشت در آبخوری مرغداری

1401/3/17

اقدامات لازم برای حفظ سلامت آب آشامیدنی و سیستم آبخوری مرغداری گام اول: آنالیز آب مصرفی مرغداری را داشته باشید آب مصرفی جوجه ها را جهت بررسی مواد معدنی که موجب سختی آن می‌شود، آنالیز کنید. اگر آب حاوی بیش از 90PPM مجموع کلسیم و منیزیم و یا 0/05PPM منگنز باشد در نظر گرفتن سختی‌گیر و یا اسید در برنامه پاکسازی خطوط آبخوری مورد نیاز خواهد بود. این ترکیبات رسوب مواد معدنی در خطوط آبخوری و بست‌ها (اتصالات آن) را از بین می‌برد. گام دوم: انتخاب پاک کننده بهداشتی برای سیستم آبخوری یک ماده پاک کننده بهداشتی که بطور موثری قادر به حل کردن و از بین بردن تمامی بیوفیلم یا گل و لای موجود در سیستم آبخوری باشد را انتخاب کنید. از بهترین مواد جهت این منظور محلول‌های تغلیظ شده پراکسد هیدروژن می‌باشد. قبل از استفاده از هر پاک کننده قوی، از کارکرد صحیح مخازن آب مطمئن شوید زیرا در این صورت فشار هوای ایجاد شده در خطوط آبخوری به راحتی تخلیه می‌شود. قبل از استفاده از پاک‌ کننده‌ها جهت جلوگیری از آسیب‌های غیرضروری به سیستم آبخوری با تامین کنندگان تجهیزات مشورت نمائید. گام سوم: آماده سازی محلول پاک کننده بیشتر مقسم‌های سیستم آبخوری تنها توانایی پخش کردن غلظت‌های بین 8/0 تا 6/1 درصد از ماده اصلی اولیه را دارند. لذا در صورت نیاز به غلظت‌های بالاتر، بهتر است محلول پاک کننده غلیظ اولیه را در یک تانکر بزرگ حل کرده و بدون استفاده در سیستم آبخوری توزیع نمائید. برای مثال اگر محلول 3% مورد نیاز است سه حجم از ماده پاک کننده را با 97 حجم آب برای تولید محلول نهایی مخلوط نمائید. از پراکسید هیدروژن 35% با رقت 3% به عنوان پاک کننده ایده‌آل جهت سیستم‌های آبخوری می‌توان نام برد. گام چهارم: شستشو و تمیز کردن خطوط آبخوری در مرغداری جهت پر کردن و تمیز نمودن 30 متر لوله آبخوری به قطر 20 میلی‌لیتر به 30 تا 38 لیتر آب نیاز می‌باشد. در صورتی‌ که سالنی با 150 متر طول و دو خط آبخوری داشته باشیم، بایستی حداقل 380 لیتر محلول پاک‌ کننده ساخته شود. خطوط آبخوری به نحوی باید طراحی گردد که قابلیت باز شدن و تخلیه کامل را در زمان پاکسازی داشته باشد. جهت پاکسازی خطوط آبخوری از مراحل ذیل پیروی کنید: 1-لوله‌های آبخوری را برای تخلیه شدن کامل باز نمایید. 2-مواد پاک‌ کننده را وارد لوله‌های آبخوری نمائید. 3-آب خروجی از لوله‌ها را ببینید تا از وجود مواد پاک کننده در آن نظیر کف مطمئن شوید. 4-لوله‌های آبخوری را پس از پر شدن از مواد پاک کننده بسته نگه دارید و بگذارید مواد طبق توصیه کارخانه تولید کننده در لوله‌ها باقی بماند. (در صورت امکان بیش از 24 ساعت) 5-بعد از گذشت مدت زمان مشخص مواد پاک کننده را با فشار آب از لوله‌های آبخوری خارج کنید. آبی که برای این منظور استفاده می‌شود بایستی حاوی همان سطح از ماده پاک کننده باشد که بطور نرمال در آب آشامیدنی پرندگان وجود دارد. در غیاب برنامه استاندارد بهداشتی آب، می‌توان یک محلول غلیظ اولیه با افزودن 113 گرم هیپوکلریت سدیم 5% به ازای هرلیتر درست کرد و سپس آن را به نسبت 5/7 گرم در هر لیتر رقیق ساخت. به این وسیله آب شستشویی با 3-5 PPM کلر فراهم خواهد گردید. 6-پس از تمیز کردن، پاکسازی و تخلیه سیستم، آب تامینی باید تازه و کلرینه شده باشد (3-5 PPM در دورترین آبخوری از منبع). در صورت استفاده از دستگاه اندازه‌گیری فعالیت اکسیداتیو (ORP)، عدد آن حداقل باید 650 باشد. لوله‌های آب از چاه تا سالن‌های مرغداری نیز در بین دو گله باید پاکسازی شوند. بهترین حالت عدم تخلیه آب لوله‌های خارج از سالن از طریق لوله‌های داخل سالن می‌باشد. لذا جهت تخلیه لوله‌های آب بیرون، شیلنگ رابط لوله‌های خارج سالن را به تانک دارویی وصل کرده و از طریق این سیستم اقدام به تخلیه آب و پاکسازی لوله‌های آب خارج سالن می‌نمائیم. گام پنجم: حذف ترکیبات معدنی از آب آشامیدنی مرغداری پس از تمیز کردن خطوط، با استفاده از سختی‌گیر یا ترکیبات اسیدی می‌توان نسبت به حذف ترکیبات معدنی اقدام کرد. استفاده از ترکیبات شیمیایی باید بر اساس توصیه کارخانه سازنده صورت گیرد. یکی از موادی که به این منظور بکار می‌رود اسید سیتریک می‌باشد. 1-یک محلول غلیظ اولیه بوسیله مخلوط کردن 2-1 بسته اسید سیتریک در 8/3 لیتر آب بسازید (هر بسته تقریبا شامل 410 گرم می‌باشد) و سپس آن را به نسبت 5/7 گرم در لیتر رقیق نمائید (8% درصد یا 128/1) خطوط آبخوری را با این محلول پر کرده و اجازه دهید 24 ساعت باقی بماند، جهت حذف بهینه مواد سختی‌زا،PH زیر 5 ضروری است. 2-خطوط آب را تخلیه کنید، یک محلول غلیظ اولیه که شامل 90-60 گرم هیپو کلریت سدیم 5% به ازای هر لیتر است، درست نمائید. این محلول را به نسبت 5/7 گرم در لیتر (8% یا 128/1) رقیق نموده و خطوط آبخوری را مجددا با آن پر و 4 ساعت در این حالت باقی گذارید. این غلظت از کلر باکتری‌های باقیمانده را کشته و بقایای بیوفیلم‌ها را حذف خواهد کرد. 3-شستشوی نهایی خطوط را با آب آشامیدنی که حاوی سطح نرمالی از ماده پاک کننده می‌باشد انجام دهید (سطح نرمال از ماده پاک کننده بوسیله مخلوط کردن 30 گرم از هیپو کلریت سدیم 5% در هر لیتر آب که به نسبت 5/7 گرم در هرلیتر رقیق شده است، بدست می‌آید.) شستشوی تحت فشار را تا زمانیکه آب لوله‌ها حاوی بیش از 5 PPM کلر نباشد ادامه دهید. گام ششم: سیستم آبرسانی مرغداری را تمیز نگه دارید پس از ضد عفونی، مهم اینست که سیستم آبخوری تمیز نگه داشته شود. یک برنامه روزانه مناسب جهت بهداشت آب تدوین نمائید، برنامه بهداشتی ایده آل جهت خطوط آبخوری شامل تزریق پاک کننده مناسب و یک اسید می‌باشد. برای اجرای این برنامه 2 مقسم یا تزریق کننده محلول اولیه با هیپو کلریت سدیم (غلظت 5%) به میزان 40 گرم در لیتر درست کرده و سپس به نسبت 5/7 گرم در لیتر در آب آشامیدنی رقیق نمائید. هدف تامین آب آشامیدنی بهداشتی با سطح پیوسته‌ای از  3-5 PPM کلر در دورترین نقطه سالن از مقسم می‌باشد. سایر ضد عفونی کننده‌های خطوط آبخوری ازون (O3) یک باکتری کش، ویروس کش و اکسید کننده شیمیایی بسیار موثر می‌باشد. ازون با آهن و منگنز واکنش می‌دهد تا هر دو آنها با سهولت بیشتری بوسیله فیلتراسیون قابلیت حذف پیدا کنند. همچنین ازون غیر وابسته به PH عمل کرده و می‌تواند در صورت استفاده همزمان با کلر، آن را غیرفعال نماید. ازون با وجود اینکه یک ضد عفونی تماسی بوده و به سرعت پخش می‌شود ولی هیچ باقیمانده‌ای در سیستم آبخوری باقی نمی‌گذارد. از آنجائی‌ که مشکلات استفاده از دی اکسید کلر در نمونه‌های جدید تولید شده برطرف گردیده است، لذا این محصول راه خود را به بازار بعنوان یک ضد عفونی کننده مناسب باز کرده است. دی اکسید کلر به همان اندازه کلر در کشتن باکتری‌ها موثر است و دارای تاثیر بیشتری در کشتن ویروسها و حذف آهن و منگنز است. اثر دی اکسید کلر توسط PH تحت تاثیر قرار نمی‌گیرد. نکات نهایی در رعایت بهداشت آبخوری ها 1-از اسید بعنوان تنها راه ضد عفونی آب استفاده نکنید زیرا اسید به تنهایی سبب رشد باکتری‌ها و قارچ‌ها در سیستم‌های آبخوری می‌شود. 2-عمومیت استفاده از پراکسید هیدروژن بعنوان یک ضدعفونی کننده آب در حال افزایش است. PH و قلیائیت بی کربنات نقش اصلی را در میزان تاثیر پراکسید هیدروژن قابلیت ذخیره‌ سازی در واحد را دارا است ولی کیفیت آن به مرور زمان کاهش می‌یابد. این ماده یک اکسید کننده قوی بوده ولی هیچ باقیمانده‌ای به جای نمی‌گذارد. 3-پراکسید هیدروژن یک واکنش‌ دهنده قوی است و کار با آن به مراقبت زیادی نیاز دارد. آزمایشات لازم روی هر ماده شیمیایی باید قبل از بکار بردن آن انجام گیرد. پیروی از دستورالعمل استفاده از این ماده جهت جلوگیری از آسیب رسانی به افراد و تجهیزات بسیار مهم است. پراکسید هیدروژن 50% که با نیترات نقره تثبیت شده است یک ضدعفونی کننده بسیار موثر بوده که آسیبی به خطوط آبخوری نمی‌ رساند. ۴-زمان تجویز مواد دیگر در آب آشامیدنی طیور، بهتر است از مصرف کلر و سایر ضدعفونی کننده‌ها ممانعت بعمل آید. کلر، واکسن‌ها را غیرفعال کرده و تاثیر بعضی از داروها را کاهش می‌دهد.استفاده از کلر و یا سایر ضدعفونی کننده‌ها را پس از اتمام مصرف دارو، واکسن و... از سر بگیرید. 5-دستورالعمل‌های بهداشت خطوط آبخوری می‌تواند تابعی از مقررات محلی باشد. لطفا با کارشناسان محلی در تماس بوده و همواره از دستور العمل‌های کارخانه سازنده پیروی کنید. منبع: مجله پیگیر- شرکت مرغ اجداد زربال  

بیشتر بخوانید
مزایای دان آماده نسبت به دان آردی

مزایای دان آماده نسبت به دان آردی

1401/3/17

سوال جشنواره: با مطالعه مطلب زیر، یکی از مزایای استفاده از دان آماده (پلت) را نسبت به دان آردی در بخش نظرات بیان کنید. برای شرکت در جشنواره و برنده شدن کافیست رئوس مطالب را مطالعه کرده و پاسخ خود را به صورت کامنت در بخش نظرات بیان کنید، سپس آیدی اینستاگرام خود را یادداشت نمایید. بدیهی ست برای ثبت کامنت باید در وبسایت عضو شوید. برای سهولت در این کار امکان عضویت از طریق شماره همراه مقدور گردیده است. آشنایی با دان آماده دان آماده که عمدتا به صورت پلت عرضه می گردد، حاصل آسیاب، میکس و پخت مواد اولیه مورد نیاز برای خوراک دام و طیور است. دان آماده دارای برتری هایی نسبت به دان آردی (نهاده آسیاب و میکس شده بدون پخت و شکل دهی) ست که در این مقاله به آن اشاره خواهیم کرد. مزایای دان آماده نسبت به دان آردی یکنواختی پخش دان آماده برای تغذیه دام و طیور و کاهش پرت دان: به دلیل اینکه دان آماده عمدتا به صورت پلت عرضه می گردد و دانه های پلت به صورت فشرده و یکنواخت هستند، پرنده (مرغ گوشتی، مرغ تخمگذار و...) حق انتخاب نخواهد داشت و تمامی دان را به صورت یکنواخت مصرف خواهد کرد. این امر موجب کاهش اتلاف خوراک و صرفه جویی در مصرف دان خواهد شد. در حالی که در دان آردی به دلیل اینکه خوراک به صورت نا متراکم در اختیار پرنده قرار می گیرد علاوه بر هدر رفت دان، دانه های درشت تر توسط پرنده انتخاب خواهد شد که ای بسا تمرکز مواد مغذی در آن قسمت کمتر باشد و ویتامین و مواد معدنی و انرژی کمتری در اختیار پرنده قرار گیرد. کاهش آلودگی های میکروبی در دان آماده نسبت به آردی: در فرآیند تولید دان آماده، به دلیل حرارت و فشار بالا، اکثر عوامل میکروبی بیماری زا در خوراک، از بین می روند و این یک امتیاز برای پرورش دهندگان دام و طیور و حتی مصرف کنندگان گوشت محسوب می شود. برخی از عوامل میکروبی مانند باکتری ها به صورت مستقیم موجب تلفات و مرگ و میر در گله های پرورشی می شوند اما برخی دیگر به صورت نهفته در بافت پروتئینی پرنده باقی می مانند و با مصرف گوشت وارد بدن انسان می شوند و موجب گسترش بیماری در انسان می شوند. در تولید دان آماده علاوه بر فشار و حرارت بالا، برخی از آنتی بیوتیک ها نیز استفاده می شوند که عامل مهمی در از بین بردن این عوامل میکروبی محسوب می شوند. بهبود قابلیت هضم و جذب مواد مغذی: دان آماده به دلیل آسیاب و میکس و توزیع یکنواخت مواد در هر دانه و همچنین به دلیل تحمل فشار و حرارت، از قابلیت هضم بالایی برخوردار است و این باعث جذب بهتر مواد مغذی موجود در دان و در نتیجه افزایش کیفیت گوشت و راندمان گله پرورشی خواهد شد. کاهش ضریب تبدیل و افزایش بهره وری گله: استفاده از دان آماده علاوه افزایش کیفیت گوشت، کاهش بیماری ها، صرفه جویی در مصرف دان، موجب کاهش ضریب تبدیل و افزایش راندمان و میزان وزن متوسط گله خواهد شد که موجب سود بیشتر برای پرورش دهنده دام و طیور خواهد شد. دان آماده مهردانه: دان آماده شرکت آرمین تجارت آیدین مهر (آتام) با اتکا بر تجربه بیست ساله و بهره گیری از متخصصین تغذیه دام و طیور و دامپزشکان مجرب اقدام به فرمولاسیون و تولید دان آماده با کیفیت، با ضریب تبدیل پایین کرده است که علاوه بر افزایش بهره وری و سود دهی مرغداری ها و دامداری ها، موجب افزایش سلامت پروتئین مصرفی خانوار و افزایش سلامت  جامعه گشته است.  

بیشتر بخوانید
بیماری گامبورو یا بورس عفونی در طیور

بیماری گامبورو یا بورس عفونی در طیور

1401/3/17

بیماری گامبورو (IBD, Gumboro) بیماری گامبورو، یک بیماری حاد و واگیردار ویروسی که باعث تخریب سلول های لنفوسیت بورس (Bursa of Fabricius)  و همچنین سایر ارگان های لنفوئیدی می شود. یکی از شایع ترین بیماری های طیور در نقاط مختلف دنیا که بیماری تحت بالینی آن در خیلی از موارد تشخیص داده نمی شود. جوجه های جوان مبتلا به بیماری پاسخ ایمنی ضعیف نسبت به واکسیناسیون نشان می دهند و همچنین به عفونت های ثانویه بسیار حساس می شوند. قدرت بقای ویروس عامل بيماري ویروسی از خانواده بیرنا ويريده (Birnaviridae) می باشد که ویروس بسیار مقاومی نسبت به خیلی از ضدعفونی کننده های رایج است و در سالن پرورش طیور می تواند تا 4 ماه زنده بماند و اگر فارمی آلوده به ویروس شود ممکن است در دوره های متوالی علایم بیماری در گله مشاهده گردد. عملکرد ویروس گامبورو در 10 روز اول زندگی جوجه، سلول های لنفاوی به بورس می روند و تمایز پیدا می کنند. حال اگر ویروس گامبورو سبب تخریب بافتی بورس گردد، باعث می شود که سلول های لنفاوی نتوانند در بورس تمایز پیدا کنند که ضعف سیستم ایمنی پرنده را به دنبال خواهد داشت بنابراین بهتر است که بورس را از آلودگی در روزهای اول زندگی محافظت کنیم و باید حداقل تا سه هفته از آلودگی آن جلوگیری کنیم تا تعداد کافی سلول های ایمنی تولید شود چرا که بعد از آن ویروس گامبورو با شدت کمتری باعث تضعیف سیستم ایمنی می گردد. انتقال ویروس انتقال ویروس گامبورو از طریق مدفوع، پرسنل، تجهیزات، غذا و آب انتقال پیدا می کند و پرندگان با بلعیدن ویروس آلوده می گردند. انواع درگیری پرنده به بیماری گامبورو: بیماری گامبورو به دو فرم جوجه ها را درگیر می کند: شکل تحت بالینی شکل تحت بالینی که اگر جوجه در سنین قبل از سه هفتگی درگیر شود، علایم بالینی بیماری مشاهده نمی گردد ولی به شدت باعث تضعیف سیستم ایمنی جوجه می گردد. فرم تحت بالینی از مشکلات مهم اقتصادی در واحدهای آلوده به ویروس می باشد و در طیورگوشتی که به صورت متراکم پرورش داده می شوند می توان دید که باعث کاهش رشد، عدم وزن گیری، بالابردن ضریب تبدیل، تلفــات زیاد و ایجاد حساسیت به واکســـــن های تنفسی در گله می شود. شکل بالینی شکل بالینی عموما بالاتر از سه هفتگی رخ می دهد که در این شرایط تلفات و علایم بیماری گامبورو بطور ناگهانی خود را نشان می دهند. علایم بالینی شامل دهيدراتاسيون ، کسلی جوجـــه و ژولیده شدن پرها و در کالبد گشایی ، بورس پرندگان تخریب، تورم و خونریزی دارند.تورم و پرخونی بورس همراه ترشحات ژلاتینی زرد رنگ در سطوح سروزی بورس ونقاط نکروز بافتی را نیز می توان دید. 5 روز بعد از درگیری، بورس کوچک و آتروفی می گردد.ویروس گامبورو باعث اختلال در سیستم انعقاد خون پرنده می شود و باعث می گردد تا نقاط خونریزی در عضلات سینه و ران مشاهده گردد. کنترل بیماری گامبورو برای کنترل بیماری باید یک برنامه واکسیناسیون دقیق بر علیه بیماری گامبورو در گله مادر انجام داد تا ایمنی مادری یکنواخت و مناسب به جوجه ها انتقال یابد و همچنین رعایت بهداشت و قرنطینه و اجرای یک برنامه واکسیناسیون خوب علیه بیماری درگله گوشتی را در نظر گرفت.از موارد مهم دیگر در کنترل بیماری گامبورو در گله های طیور، کنترل انتقال آلودگی می باشد که توسط اجرای مراحل بیوسکوریتی که شامل بهداشت و آماده سازی مناسب واحد قبل از جوجه ریزی وکنترل عوامل انتقال دهنده ویروس در هنگام پرورش می باشد. ترکیبات ضد عفونی کننده مثل فنل یا فرمالئید اثر بسیار مناسبی بر روی از بین بردن ویروس گامبورو دارند. بهداشت و قرنطینه مناسب باعث جلوگیری از آلوده شدن واحد پرورش می شود. واکسیناسیون واکسن های موجود بر اساس حدت آن به سه دسته Mild ،Virulent ،Intermediate تقسیم می شوند که واکسن های Intermediate به طور معمول بیشتر مصرف می شوند. چون بدون اینکه آسیب جدی به بافت بورس بزند باعث ایجاد پاسخ ایمنی مناسب درگله می شوند.زمان واکسیناسیون گله بستگی کامل به میزان تیتر آنتی بادی مادری انتقال یافته به جوجه ها دارد. اگر در زمان واکسیناسیون میزان آنتی بادی مادری بالا باشد، باعث خنثی شدن واکسن می شود. 10  الی 12 روز لازم است پس از واکسیناسیون جوجه ها تیتر ایمنی محافظت کننده علیه بیماری نشان دهند پس می توان نتیجه گرفت نقش قرنطینه و بهداشت واحد در هفته های اول زندگی بسیار حائز اهمیت می باشد. اگر تیتر ایمنی مادری گله گوشتی یکنواخت نباشد، باید چند نوبت واکسن گامبورو تجویز گردد. مثلا در یک روزگی و چهارده روزگی تجویز چند نوبت واکسن در مواردی توصیه می گردد که تیتر ایمنی مادری گله یکنواخت نباشد یا گله هایی که از چند واحد مختلف مرغ مادر خریداری می شوند. درمان بیماری گامبورو درمان خاصی برای این بیماری وجود ندارد اما درمان های تقویتی مثل ویتامین ها، مکمل ها، الکترولیت ها و آنتی بیوتیک که برای درمان عفونت های میکروبی ثانویه استفاده می شود، می توانند اثر ویروس را کاهش دهند. کاهش تراکم جمعیت و ضد عفونی گسترده زمین های آلوده موفقیت محدودی در پیشگیری از شیوع بیماری به همراه داشته اند. همچنین می‌توانید مقالات زیر را در راستای بررسی اهمیت ویتامین ها و مواد معدنی در خوراک دام و طیور را مطالعه کنید: اهمیت کولین کلراید در خوراک دام و طیور اهمیت ویتامین B8 (بیوتین) در تغذیه دام و طیور اهمیت ویتامین C در تنش گرمایی   مطالب مرتبط با دیگر بیماری های طیور: آشنایی با باکتری مایکوپلاسما گالی سپتیکوم  

بیشتر بخوانید
آشنایی با باکتری مایکوپلاسما گالی سپتیکوم

آشنایی با باکتری مایکوپلاسما گالی سپتیکوم

1401/3/17

معرفی باکتری مایکوپلاسما گالی سپتیکوم (Mycoplasma Gallisepticum) عامل بیماری های تنفسی در پرندگان باکتری مایکوپلاسما گالی سپتیکوم (Mycoplasma Gallisepticum) به عنوان یکی از مهم ترین عوامل تهدید کننده سلامت گله های طیور بشمار می رود. این باکتری موجب بروز بیماری مزمن تنفسی (CRD) در پرندگان، سینوزیت های عفونی در بوقلمون، قرقاول و گنجشک در تمام طول عمر می گردد. محل زیست باکتری باکتری مذبور در بیرون از بدن موجود زنده مقاومت زیادی ندارد لذا پرندگان ناقل برای بقای آن ضروری می‌باشند. این پرندگان در بسیاری از موارد فقط ناقل بی علامت بوده و استرس‌هائی نظیر جابجائی، سوء مدیریت، تغذیه نادرست، بیماری‌ های تنفسی همراه مانند نیوکاسل و برونشیت عفونی، افزایش میزان گرد و خاک و یا آمونیاک سبب می‌شوند تا بیماری بروز نماید. راه‌های انتقال مایکوپلاسما گالی سپتیکوم عامل بیماری می‌ تواند از مادر به جوجه منتقل گردد و جوجه‌های آلوده درگله، بیماری را به طور جانبی انتقال می‌ دهند. این انتقال می‌ تواند از طریق پخش ذرات آلوده معلق در هوا و آلوده کردن غذا و آب باشد. این عامل همچنین می‌ تواند به وسیله گونه‌ های دیگر پرندگان اهلی و یا وحشی نیز منتقل شود. از دیگر راه‌ های ورود مایکوپلاسما گالی سپتیکوم به مزرعه می‌توان کفش، کیسه غذا، قفس و غیره را نام برد. علائم بالینی بیماری و راه های کنترل و درمان آن نشانه‌ ها شامل عطسه، سرفه، تکان دادن سر و ترشحات چشمی و بینی در ماکیان می‌ باشد. اگرچه در ماکیان مبتلا به بیماری، تورم سینوس‌ ها دیده می‌ شود ولی در بوقلمون‌ ها تورم سینوس‌ های تحت حدقه‌ ای بسیار مشهودتر می‌ باشد به طوری که پرنده به همین علت قادر به دیدن آب و دان نبوده و از گرسنگی تلف می‌ شود. شدت و میزان بیماری شدت و میزان درگیری گله با بیماری متغییر بوده، در فصول سرد، دوره نهفتگی بیماری طولانی تر و حدت بیشتری دارد، به خصوص در طیور جوان حدت بیماری از طیور مسن بیشتر است. طیور بهبود یافته در واقع به عنوان حامل بیماری مطرح می باشند. نشانه‌ها در طیور گوشتی شامل کاهش مصرف غذا در رشد می‌ باشد. تلفات درحالتی که عامل به تنهائی نقش ایفا می‌ کند چندان بالا نمی‌ باشد ولی در صورت بروز همزمان با سایر بیماری‌ها، شرایط مدیریتی ضعیف و سایر استرس‌ها، می‌تواند تلفات بالائی را ایجاد نماید. راه های انتقال بیماری و سرعت انتقال متاسفانه این بیماری در بسیاری از موارد با خود جوجه ها که MG+ هستند به فارم منتقل میگردد، اتفاقی که در حال حاضر بشدت با آن روبرو هستیم. مهمترین نکته در پیشگیری از بیماری تهیه جوجه‌ ها از مرغان مادر عاری از بیماری می‌ باشد. طول دوره نهفتگی بیماری که به زمان آلودگی تا زمان بروز عفونت اطلاق میگردد معمولاً، بین 21-6 روز می باشد. سرعت انتشار این بیماری در داخل گله بسیار زیاد است. روش های کنترل و درمان بیماری اعتقاد عمومی بر این است که بروز عفونت مایکوپلاسما گالی سپتیکوم یک ضایعه بزرگ برای مرغدار محسوب می شود . به علاوه افت تولید و تلفات ، مرغدار را وادار به استفاده از دارو و سایر تمهیدات نظیر پاکسازی محیط و نگهداری مضاعف می نماید. سالن ها حداقل برای مدت 30 تا 90 روز باید خالی نگه داشته شوند. در هنگام ابتلا به بیماری ضمن تهویه مناسب با کاهش گاز آمونیاک و گرد وخاک در سالن، می‌توان از شدت بیماری کاست. آنتی‌بیوتیک‌ های متعدد برای درمان استفاده می‌شوند، ولی اغلب پس از قطع درمان سبب عود مجدد بیماری می‌ شوند. مهمترین آنتی بیوتیک هایی که برروی مایکوپلاسما گالی سپتیکوم موثر اند عبارتند از: تیامولین، تایلوزین، انروفلوکساسین، فلورفنیکل، داکسی سیکلین و … به علت اینکه بیماری عمدتاً در طیور گوشتی خود را به صورت عوارض تنفسی نشان می‌دهد، استفاده از موکولیتیک‌ها (همانند برم هگزین) در هنگام بروز سندرم CRD توصیه می‌شود. همچنین استفاده از مواد ضدعفونی‌ کننده ایمن نیز در از بین بردن عامل می‌ تواند بسیار موثر باشند. اجرای برنامه مناسب برای پاکسازی بیماری پاک سازی سالن های آلوده ـ سالن ها را به طور کامل تخلیه نمایید. ( تمام طیور و لوازم و تجهیزات قابل انتقال و هر آنچه که احتمال آلودگی داشته باشد)ـ بستر و تمامی فضولات را از کف سالن به محیط دیگری منتقل کنید .ـ تمامی سطوح داخلی و خارجی دیوارها، سقف، ستون ها، تهویه ها و دریچه های آن، مجاری ورود هوا و سایر جاها را به طور دقیق با فشار آب شستشو دهید. استفاده از مواد پاک کننده سرعت این شستشو را بالا می برد.ـ از ترکیبات فنل دار یا اسید کرسیلیک با غلظت مناسب و یا ترکیبات کلردار 0.025% استفاده و کلیه سطوح داخلی و خارجی سالن را ضدعفونی نمایید.ـ کف سالن و تمامی دیوارها تا ارتفاع 1.5 تا 2 متر و ستون های آن را با اسپری محلول 0.1% گلوتارآلدئید در یک گالون برای 10 متر مربع ضدعفونی نمایید. همچنین به شعاع 2 تا 5 متری (5 تا 10 فوت) اطراف سالن و درهای ورودی را اسپری نمایید. تمامی منافذ ورودی و مبادی سالن ها را به مدت 24 ساعت مسدود نموده و هیچ گونه تهویه ای انجام ندهید . روز بعد با ایجاد گاز فرمالدئید و بستن منافذ و ورودی های سالن، هوای آن و زوایای غیر قابل دسترسی را ضد عفونی نمایید.ـ مبادی ورودی و ستون های داخلی و نیز سطح دیوارها را با اسپری ضد حشره حاوی کاربایل با غلظت توصیه شده ضد عفونی نمایید تا ورود حشرات ناقل تا حدی کنترل شود. با اضافه نمودن مالاتیون و یا استفاده توام با گریسیلیک اسید می توان در مکان های مختلف از آن استفاده نمود.ـ تجهیزات سالن را بعد از شستشو و ضد عفونی مجدداً به سالن انتقال دهید.ـ به مدت دو هفته سالن را خالی نگه دارید .ـ در صورت وجود سابقه بیماری محیط بیرون سالن را نباید از نظر دور داشت و باید تمهیدات خاصی برای جلوگیری از عفونت و آلودگی مجدد در نظر گرفت.ـ جوجه ها را حتماً از جوجه کشی عاری از عوامل مایکوپلاسما تهیه کرده و حتی در این مورد تخم مرغها و وسایل حمل آنها نیز باید کنترل گردند .ـ کارکنان مرغداری باید جهت رسیدگی، از سالن های دارای جوجه های جوان به طرف سالن های دارای جوجه های مسن تر حرکت نمایند. (در صورت نگهداری گله های با سن متفاوت)ـ بهتر است سن همه گله ها یکسان باشد و از محل های مجزایی خدمات بگیرند (مخازن دان مجزا)ـ کارگران و عوامل نگهداری گله ها را مکلف به استفاده از لباس و کفش مناسب و مجزا نمایید و برای سایر افرادی که حضور دائمی ندارند لباس های مجزا و مشخصی در نظر داشته باشید. این مسائل اثرات چشمگیری در کنترل و جلوگیری از بیماری دارد.ـ در صورت ارائه سرویس توسط ماشین ها و وسایل نقلیه مشترک (جهت حمل دان و حمل تخم مرغ) رانندگان آنها نباید خودرو را ترک نمایند . و در صورت عدم امکان رعایت این مسئله حدالامکان نباید وارد مخازن دان شوند. همچنین می‌توانید مقالات زیر را در راستای بررسی اهمیت ویتامین ها و مواد معدنی در خوراک دام و طیور را مطالعه کنید: اهمیت کولین کلراید در خوراک دام و طیور اهمیت ویتامین B8 (بیوتین) در تغذیه دام و طیور اهمیت ویتامین C در تنش گرمایی   جهت مطالعه مطالب به صورت خلاصه اینستاگرام: آشنایی با باکتری مایکوپلاسما گالی سپتیکوم

بیشتر بخوانید
استفاده از چربی در جیره مرغ گوشتی

استفاده از چربی در جیره مرغ گوشتی

1401/3/17

بررسی پیامدهای استفاده از اسیدهای چرب در جیره مرغ گوشتی   مصرف چربی در دان آردی و بررسی واکنش پرنده به نوع چربی در مرغداری صنعتی گوشتی انواع مختلف چربی به عنوان اجزاء خوراک مورد استفاده قرار می‌گیرد. افزودن مقادیر کم چربی و روغن به جیره غذایی جوجه‌های گوشتی یک شیوه قدیمی بوده که برای افزایش قوام و خوش خوراکی جیره‌های آردی استفاده می ‌شده است، عکس العمل طیور نسبت به چربیهای حیوانی و گیاهی متفاوت است.  این تفاوت به اختلاف در میزان انرژی قابل سوخت و ساز حاصل از چربیهای مختلف می‌ باشد که احتمالا بخاطر نوع و ترکیب اسیدهای چرب آنها باشد. راندمان استفاده از چربی با افزایش سن جوجه افزایش می یابد یعنی انرژی بیشتری از چربی به دلیل افزایش سن به دست می آید.  استفاده از اسید چرب در جیره طیور توسط برخی از محققان گزارش شده است. مقایسه اسیدهای چرب اشباع و غیر اشباع اسید چرب حاصل از عمل روغنکشی که در کارخانجات روغن نباتی به دست می آید حاوی 75 تا 95 درصد اسید چرب آزاد با مقادیر متغیری تری گلیسرول می باشد. مواد باقیمانده بیشتر شامل اسیدهای چرب اشباع، فسفو لیپیدها، استرولها، توکوفرولها، کاروتنوئیدها، رنگدانه ها و دیگر اجزای محلول در چربی است. گزارشات نشان داده است که استفاده از اسید چرب سویا و چربی طیور و یا مخلوط آنها در جیره غذایی، تأثیر مطلوبی بر عملکرد جوجه های گوشتی دارد. همچنین محققان گزارش کرده اند که از مشکلات استفاده از اسیدهای چرب در ترکیب جیره جوجه های گوشتی وجود اسیدهای چرب آزاد در آن می باشد، آنها اظهار داشتند که مقدار زیاد اسید چرب آزاد در چربی باعث کاهش جذب مواد هضم شده می گردد و این کاهش جذب در چربیهای حاوی اسید چرب اشباع در پرندگان جوانتر بارزتر می باشد. گزارشها حاکی از آن است که بهره وری روغنهای گیاهی نسبت به پیه بیشتر است که دلیل احتمالی آن بالا بودن قابلیت هضم اسیدهای چرب غیر اشباع در مقابل اسیدهای چرب اشباع می باشد تحقیقات نشان می دهند که دلیل بهتر هضم شدن چربیهای غیر اشباع نسبت به چربیهای اشباع بخاطر تأثیر بیشتر آنها در ترشح صفرا می باشد. استفاده از پودر چربی نمکهای کلسیمی اسیدهای چرب یا پودر چربی در واقع همان صابونهای کلسیمی نامحلول در محیطهایی با PH خنثی هستند که مواد اولیه لازم جهت تهیه آن خمیر صابون  می باشد که از پس مانده کارخانجات تصفیه روغنهای گیاهی به دست می آید. استفاده از پودر چربی در جیره دام و طیور بسیاری از مشکلات از جمله ذوب، نگهداری، امکان اکسیداسیون و حمل و نقل را تسهیل می کند. تحقیقات نشان داد که جایگزین نمودن نمکهای کلسیمی اسیدهای چرب باروغنهای گیاهی باعث کاهش معنی داری در عملکرد جوجه های گوشتی می گردد. محققان همچنین به این نکته اشاره نمودند که دلیل احتمالی آن یکسان نبودن میزان انرژی موجود در دو منبع بوده که باعث کاهش وزن جوجه هایی شد که نمکهای کلسیمی اسیدهای چرب استفاده کرده بودند که این اختلاف در مراحل آخر دوره رشد نمود بیشتری داشت. دانشمندان با افزایش پودر چربی در جیره کاهش وزن معنی داری در جوجه های تغذیه شده با  پودر چربی مشاهده نمودند؛ که دلیل احتمالی آن را پائین بودن کیفیت این محصول یا کاهش قابلیت هضم آن به علت هیدرولیز ناقص در دستگاه گوارش جوجه ها ذکر کردند.

بیشتر بخوانید
مراقبت‌های مورد نیاز مرغداری در فصل سرما

مراقبت‌های مورد نیاز مرغداری در فصل سرما

1401/3/17

اقدامات لازم برای مرغداری در فصل سرما  با توجه به نزدیک شدن به فصول سرد سال و احتمال تغییر ناگهانی درجه حرارت، باید مراقبت‌های ویژه‌ای در مرغداری‌ اعمال گردد: 1- هیترها را سرویس و از صحت كارکرد آنها مطمئن شوید: انتخاب سیستم گرمایش مناسب و پر بازده در امر صرفه جویی سوخت و دست یابی به راندمان بالا بسیار مهم می‌باشد. 2- در مورد ذخیره سازی سوخت زمستانی اقدام کنید: برای جلوگیری از بروز مشكلات ناشی از قطع برق طولانی، احتمال قطع یا افت فشار گاز، و بروز اختلال در كار هیترها بهتر است، وسایل گرم كننده كمكی نظیر مادر مصنوعی، كپسول‌های گاز و حتی هیترهای دوگانه سوز در نظر بگیرید. 3- ترتیبی اتخاذ گردد كه تهویه سالن فدای افزایش درجه حرارت سالن و یا بر عكس نشود .4- در ایام زمستان برنامه ثابتی برای تنظیم قدرت و دور فن‌ها نمیتوان صادر نمود و باید با توجه به درجه حرارت سالن و وضعیت هوادهی داخل سالن درجه قدرت فن‌ها را تعیین کرد. 5- برای اینكه میزان تهویه و درجه حرارت در ایام سرد در حد متعادلی باشد، نیاز به كنترل بیشتر سالن و بازدید مرتب از سالن‌ها می‌باشد: دماسنج‌های ماكزیمم و مینیمم  حداقل در سه نقطه سالن نصب گردد و حداقل و حداكثر دما بطور روزانه ثبت گردد. نصب ترموستات و اكوستات در داخل سالن‌ها ضروری است. 6- منافذی كه محل ورود هوای سرد به سالن‌ها می‌باشد را بپوشانید: بخصوص درب اصلی ورودی، راهروی كولینگ، اطراف فن‌ها، تمامی منافذ و درزهای سالن. عمل تهویه هوا می‌بایست فقط از طریق فن‌های نصب شده در بالای سالن اجرا شود. در غیر اینصورت هوای وارد شده از سایر منافذ بر بستر مرغداری نشست می‌کند. 7- كنترل بیشتری از وضعیت سلامت گله بعمل آورید. 8- چک کردن آب مصرفی حیاتی است: در فصول سرد، طیور آب کمتری را در بدنشان نگه می‌دارند. در نتیجه باید به طور مداوم، آبخوری‌ها را با آب تمیز و تازه آب کنید. آب باید دمای طبیعی  بین ۱۰ الی ۱۴ درجه داشته باشد. در نتیجه اگر احساس کردید که آب سرد است، آن را با آب گرم مخلوط کنید. باید از یخ نزدن لوله‌های آب اطمینان حاصل کنید. بسیاری از واکسن‌های طیور از طریق آب به آنان داده می‌شود. با توجه به مصرف کمتر آب در فصل سرما، داروها باید در مقدار کمتری از آب به پرندگان داده شود. همچنین جوجه ها باید آب را حداکثر در ۱ تا ۲ ساعت پس از اضافه شدن واکسن بنوشند. قبل و پس از اضافه کردن واکسن، جریان آب را برای ساعتی قطع کنید. 9- خوراک مصرفی را کنترل کنید: با توجه به افزایش مصرف خوراک طیور در فصول سردتر و افزایش سرعت رشد و سطح انرژی در خوراک‌ دهی بسیار مهم است، در نتیجه پیشنهاد می‌شود از مشاور تغذیه و دان آماده استفاده کنید.    

بیشتر بخوانید
بیماری ریکتز یا نرمی استخوان در طیور

بیماری ریکتز یا نرمی استخوان در طیور

1401/3/17

بیماری ریکتز یا نرمی استخوان در طیور: ریکتز یک بیماری متابولیکی است که به علت کلسیمی نشدن کافی استخوان‌ها ایجاد می‌شود. بیماری ریکتز می‌تواند به دلایل تغذیه با جیره‌هایی با کمبود کلسیم، فسفر و ویتامین D3 و یا نامتعادلی آنها ایجاد شود. علت بروز ریکتز و علایم آن علت اصلی ریکتز، کمبود کلسیم در سطح سلولی می‌باشد. از علایم بارز بیماری ریکتز یا نرمی استخوان، وجود استخوان‌ها و منقار نرم و ارتجاعی ست. اغلب استخوان‌های سینه نرم می‌شوند و در محل اتصال آن‌ها به مهره‌های ستون فقرات، برجستگی‌های گره مانند دیده می‌شوند. از علایم دیگر بیماری ریکتز می‌توان به پهن و بزرگ شدن ناحیه رشد استخوان‌های بلند اشاره کرد. به دلیل بزرگ شدن و نرمی استخوان‌های پا، در نهایت می‌تواند منجر به فلجی پرنده شود. افزایش حجم در انتهای استخوان‌های بلند بخصوص در مفصل خرگوشی، باعث می‌شود که پرندگان اغلب به صورت چمباتمه زده استراحت کنند. سنین بروز بیماری ریکتز یا نرمی استخوان ریکتز یا نرمی استخوان در هر سنی می‌تواند قابل مشاهده باشد ولی در سنین 10 تا 14 روزگی بیشتر مشاهده می‌شود و از آنجایی که در جوجه‌های گوشتی و به ویژه بوقلمون‌های جوان دیده می‌شود به نظر می‌رسد که این مشکل تحت تأثیر سرعت رشد بالا و یا وزن بدن باشد. بنابراین توصیه شده است که محدودیت انرژی در حد فاصل روزهای 7 تا 21 دوره پرورش می‌تواند بروز ریکتز را کاهش دهد. عوامل بروز ریکتز افزایش کلسیم جیره موجب کاهش بیشتر فسفر می‌شود (چون فزونی کلسیم به صورت فسفات کلسیم دفع می شود). در کل هر عاملی که بتواند باعث مختل شدن زیست فراهمی ویتامین D3 و یا متابولیت فعال آن شود، احتمال ابتلای پرنده به بیماری ریکتز یا نرم استخوان را افزایش می‌دهد. از جمله این عوامل می‌توان به کمبود ویتامین‌های D ,C و فزونی ویتامین A و کلر و افزایش مایکوتوکسین‌ها، فیتات و پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای(NSP) جیره اشاره کرد. عدم بالانس ویتامین‌های جیره بیشبود جذب هر کدام از ویتامین‎های محلول در چربی منجر به کاهش جذب سایر ویتامین‌های محلول در چربی می‌شود. ویتامین C با فعال کردن آنزیم 25 هیدروکسی کوله کلسیفرول هیدروکسی لاز در تبدیل 25 هیدروکسی کوله کلسیفرول به شکل فعال آن یعنی 1 و 25 دی هیدروکسی کوله کلسیفرول دخالت دارد. در شرایط تنش زا نیازهای ویتامین C جیره بیشتر از مقادیر توصیه شده در نظر گرفته می‌شود. ازدیاد کلر ازدیاد کلر جیره می‌تواند یکی از عوامل مختل کننده 1 و 25 دی هیدروکسی کوله کلسیفرول باشد. افزایش مصرف کلر به صورت کولین کلراید یا کلرید آمونیوم با به هم زدن تعادل الکترولیت، منجر به بروز اسیدوز متابولیکی و کاهش تولید کلیوی 1 و 25 دی هیدروکسی کوله کلسیفرول می‌شود. سموم قارچی و یا مایکوتوکسین‌ها مایکوتوکسین‌ها از دیگر عوامل مختل کننده وظایف ویتامین D3 یا متابولیت فعال آن می‌باشند. تأثیر سموم قارچی بر روی کبد بر میزان فعالیت ویتامین D3 تاثیر می‌گذارد و احتمال بروز بیماری ریکتز یا نرمی استخوان را افزایش می‌دهد. افزایش پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای افزایش پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای(NSP) باعث افزایش جمعیت میکروبی روده کوچک شده و این باکتری‌ها با تجزیه نمک‌های صفراوی و کاهش تشکیل میسل، منجر به کاهش هضم چربی و ویتامین‌های محلول در چربی می‌شود در نتیجه استفاده از غلات با گرانروی بالا، مخصوصا در پرندگان جوان، منجر به کاهش هضم و جذب کلسیم و ویتامین D3 می‌شوند که نتیجه آن افزایش بروز ریکتز می‌باشد. جیره نامناسب با توجه به عدم توانایی پرنده برای تولید فیتاز، فیتات موجود در منابع گیاهی، می‌تواند با برخی از کاتیون‌های موجود در جیره مانند کلسیم، آهن، روی و منگنز باند شده از دسترس پرنده خارج شوند که باعث کاهش زیست فراهمی کلسیم و فسفر و در نهایت باعث ایجاد ریکتز می‌شود. برخی مواد خوراکی مانند کنجاله کانولا که دارای اسیدهای آمینه گوگرد دار مانند متیونین و سیستئین بالایی می‌باشند، می توانند با کلسیم موجود در ترکیبات گوارشی روده متصل شده و زیست فراهمی آن را کاهش دهند و باعث افزایش احتمال بروز ریکتز شوند. رابطه بیماری ریکتز و بروز آسیت از آنجایی که بروز ریکتز منجر به کاهش مقاومت استخوان و ضعف در ساخت دنده‌ها می شود، در نتیجه می تواند پرنده را مستعد به آسیت کند. مقابله با بیماری ریکتز با استفاده از دان آماده بالانس صحیح و مناسب جیره از نظر درصد کلسیم و فسفر و متعادل‌سازی این دو عنصر نسبت به هم و استفاده از مکمل ویتامینه و معدنی مطلوب و مناسب در جیره دان آماده مرغ گوشتی مهردانه مانع از بروز ریکتز و کاهش بروز آسیت در پرنده می‌شود.

بیشتر بخوانید
بیماری ورم پستان در گاوهای شیری

بیماری ورم پستان در گاوهای شیری

1401/3/17

بیماری ورم پستان ورم پستان جز سه بیماری دام محسوب می‌شود که در گله‌ها ضررهای اقتصادی فراوانی به بار می آورد. ضررهای اقتصادی ناشی از ورم پستان تنها مربوط به هزینه‌های درمانی، کاهش تولید و بیرون ریختن شیر نبوده بلکه حذف دام مبتلا می‌تواند ضرر اقتصادی بزرگی محسوب شود. ورم پستان چیست؟ به التهاب بافت پارانشیم غدد پستانی، ورم پستان گفته می‌شود که باعث تغییرات بیماری در غدد پستانی و تغییرات فیزیکی و شیمیایی در شیر می‌شود. تغییر رنگ، لخته در شیر، افزایش سلول‌های بدنی و گلبول‌های سفید، تغییرات بافت غدد پستانی که با ملامسه قابل تشخیص است از تغییرات ظاهری ورم پستان هستند. در برخی موارد نشانه‌های بالینی بارزی وجود ندارد که به این حالت ورم پستان پنهانی گفته می‌شود. در این نوع ورم پستان‌ به آزمایش غیر مستقیم یعنى شمارش گلبول‌هاى سفید متوسل می‌شوند. عوامل مستعد کننده: جراحاتی که در سر پستان‌ها یا پستان ایجاد می‌شود. روش نگهدارى (مدیریت بهداشت جایگاه و مدیریت بهداشت شیر دوشى) حساسیت مربوط به توارث روش تغذیه عوامل بیماری زا باکتری‌ها، اشرشیا کلى، سودوموناس ها و قارچ‌ها نشانه‌هاى بیمارى ورم پستان برحسب شدت حمله میکروب به پستان، نشانه‌های بیمارى متفاوت است. التهاب شدید (حاد) که با مسمومیت خونى (سپتى سمى) و با واکنش عمومى همراه است. نوع مخفی یا مزمن که بصورت التهاب نامشخص (تحت حاد) بتدریج بافت پستان فیبروزى و سفت می‌شود، در این حالات بسته به نوع میکروب نشانه‌ها متفاوت است. ورم پستان مخفى (تحت حاد) در این نوع ورم پستان وضع ظاهرى شیر سالم و عادى بنظر می‌رسد و در دام هیچگونه علائم بیمارى بصورت ظاهرى دیده نمی‌شود و دامدار ناخواسته با دوشیدن توام دام‌هاى سالم و بیمار سبب اشاعه بیمارى به سایر گاوها می‌شود، بطوریکه ظرف مدت کوتاهى ۵۰ درصد گله به این نوع ورم پستان مبتلا می‌شوند. نکات بهداشتى مهم براى جلوگیرى از ‌ورم پستان چهار سد مهم شامل پوسته مقاوم سر پستان، ماهیچه‌هاى اطراف نوک پستان، ماده کراتینى و دفاع طبیعى توسط گلبول‌هاى سفید بطور طبیعى و با رعایت اقدامات، سبب پیشگیرى از ورم پستان می‌شود. قبل از شیردوشى حتما دست‌هاى کارگران بایستى شسته و ضد عفونى شود. استحمام هر روزه کارگران کمک مهمى علاوه بر رعایت بهداشت شیردوشى در سلامت خود آنهاست. استفاده از چکمه و لباس کار مخصوص قبل از شیردوشى پستان‌ها باید دقیقا شسته و ضد عفونى شوند. استفاده از دستمال‌هاى یکبار مصرف یا حوله‌هایى که پس از یکبار مصرف در حرارت، میکروبشان کشته شود. گرفتن و خشک کردن آخرین قطره آب قبل از وصل دستگاه شیردوشى نیز بسیار مهم است. ضد عفونى فنجان‌هاى دستگاه شیردوشى ضد عفونى سر پستان‌ها شتشوى سالن شیردوشى تغذیه دام خارج از شیردوشی درمان و پیشگیری ورم پستان مزمن: این نوع ورم پستان معمولأ به درمان جواب نمی‌دهد در صورت نگهدارى گاو در گله سبب پیشرفت بیمارى و سرایت به سایرین می‌شود و بایستى دام آلوده حذف و به کشتارگاه اعزام شود. ورم پستان حاد: این گاوها را بایستى با دستگاه شیردوشى تک واحدى و در پایان شیردوشى بطور جداگانه روزانه حداقل سه مرتبه دوشید تا عفونت در پستان سبب ضایعه پستانى نشود. در این حالت دام را تحت مراقبت دامپزشک قرار می‌دهند. شیر دوشیده شده را دور ریز می‌کنند و هر دفعه دستگاه را ضد عفونى می‌کنند. ورم پستان فوق حاد: سریعا بایستى گاو تحت مراقبت جداگانه قرار گیرد. بعضا بعلت کم توجهى و در اثر نفوذ عفونت به خون سبب سپتى سمى میشود و دام تلف مى‌گردد. درمان ورم پستان با توجه به وضعیت سلامتی حیوان و عامل ایجاد کننده آن صورت می‌گیرد. درمان خود به خودی در مورد ورم پستان ناشی از E-Coli تا حدود ۸۰ درصد مطرح می باشد. مهمترین درمان ورم پستان که در تمامی مراحل و مراتب بسیار موثر می‌باشد، دوشش مکرر و تخلیه پستان می‌باشد. با این عمل مانع تجمع و تسهیل شرایط برای تکثیر عامل بیماری‌زا در داخل پستان شده و همچنین تخلیه سموم تولیدی توسط باکتری ها می‌شود. درمان عمومی زمانی صورت می‌گیرد که وضعیت عمومی حیوان رو به وخامت باشد و حیوان دارای علائم شوک آندوتوکسیک یا سپتیک گردد. در این زمان سرم درمانی وسیع و آنتی بیوتیک‌های مناسب داخل وریدی و عضلانی با نظر دامپزشک معالج تجویز می‌گردد. اما در مواردی که در شیر تغییرات ساختاری دیده شود می‌توان از پمادهای داخل پستانی بر اساس شدت تغییرات شیر استفاده نمود. اما با این حال زمانی که چرک در شیر دیده می‌شود بهتر است برای کنترل روند بیماری یک آنتی بیوتیک عمومی نیز استفاده شود. در مواردی که وضعیت حیوان وخیم نیست می توان از شیر نمونه گرفت و با تست آنتی بیوگرام، آنتی بیوتیک کارآمد را انتخاب نمود.

بیشتر بخوانید
انواع خوراک دام در تغذیه گاو شیری

انواع خوراک دام در تغذیه گاو شیری

1401/3/17

انواع خوراک دام در تغذیه گاو شیری یکی از مهمترین عوامل مؤثر در سود دهی گله‌های گاو شیری تغذیه مناسب و صحیح است، زیرا بیش از نیمی از مخارج روزمره هر دامداری صرف هزینه های تغذیه ای شده و از طرفی یکی از مهمترین عواملی که می تواند بر روی مقدار و ترکیبات شیر تاثیر گذار باشد تغذیه است. بدیهی است هرگاه مقدار خوراک مصرفی بیش از نیاز دام باشد ، دام انرژی بیشتری دریافت کرده و چاق می شود که این چاقی مشکلاتی را در تولید ، زایمان و عدم فحلی ایجاد می نماید و از سویی اگر خوراک مصرفی کمتر از نیاز دام باشد ، دام به تدریج لاغر و ضعیف شده و در مقابل بیماری ها مقاومت کمتری ازخود نشان می دهد. بطور کلی خوراک دام به دو بخش اصلی یعنی علوفه و کنسانتره تقسیم می شود که ابتدا به معرفی خوراک علوفه ای و سپس به معرفی خوراک آماده (کنسانتره) می پردازیم. یونجه مصرف یونجه سبز پر برگ و فاقد کپک زدگی درجیره غذایی گاوهای شیری باعث افزایش مقدار شیر و مقدار کل چربی شیر می شود.یونجه خوشخوراک بوده و یکی از با ارزش ترین گیاهان علوفه ای می باشد. برگ یونجه به علت داشتن پروتئین بالا دارای ارزش تغذیه ای بالاتری نسبت به ساقه یونجه است.میزان پروتئین یونجه بالا اما انرژی آن پائین است که این کمبود باید از سایر اجزاء جیره (کنسانتره) تامین شود. ذرت سیلو شده یکی از منابع غذایی با قابلیت هضم بالا برای دام ذرت سیلو شده است که دام آن را با میل و اشتها فراوان مصرف می نماید و در زمستان یکی از بهترین خوراک ها برای گاوهای شیری ، پرواری و گوسفندان می باشد.میزان انرژی ذرت سیلو شده بالا و پروتئین آن کم می باشد از اینرو مصرف آن همراه با یک منبع پروتئینی (یونجه) بسیار مناسب است اما از تغذیه ی گوساله های زیر ۶ ماه با ذرت باید خودداری گردد. کاه گندم کاه گندم بطور کلی دارای ارزش غذایی و قابلیت هضم پایینی بوده و قادر به تامین نیازهای غذایی دام نیست . از اینرو برای بالا بردن ارزش غذایی کاه بخصوص در مناطقی که منابع پروتئینی محدودی دارند تامین بخشی از احتیاجات غذایی دام از طریق غنی سازی کاه با اوره روشی ساده و مقرون به صرفه خواهد بود نان خشک پس از مصرف توسط دام به توده خمیر چسبناک تبدیل شده و به دیواره شکمبه و روده ها می چسبد و دام را دچار ناراحتی های گوارشی مانند اسیدوز می نماید. علاوه بر این اکثر نان خشک های مورد استفاده در دامداری ها آلوده به کپک، میکروب و سایر اجسام خارجی می باشد که باعث مسمومیت ، سقط جنین و ابتلا دام به برخی بیماری ها و درنهایت افزایش هزینه های درمانی می شود. لذا توصیه می شود از مصرف نان خشک توسط دام ها جداً خودداری کرده و با جایگزینی کنسانتره افزایش تولید و حفظ سلامتی دام ها را تضمین شود. کنسانتره و ضرورت مصرف آن از آنجایی که استفاده از یک نوع ماده غذایی به تنهایی نمی تواند تمامی احتیاجات دام را برطرف کند مصرف کنسانتره درگاوهای شیری ضروری است زیرا علاوه بر اینکه فضای شکمبه برای مصرف میزان بالای خوراک (به خصوص در گاوهای پر تولید ) محدود است. بدن دام نیز به مجموعه ای از مواد غذایی جهت تامین احتیاجات خود نیاز دارد. علاوه بر موارد فوق در کشور ما تولید ۱ لیتر شیر با علوفه گرانتر از تولید ۱ لیتر شیر با کنسانتره می باشد زیرا کیفیت علوفه تولیدی در کشور، بطور کلی پایین است. مواد تشکیل دهنده کنسانتره معمولاً شامل : مواد انرژی زا مانند ذرت ،جو ، چربیهای گیاهی و حیوانی ، تفاله چغندر قند ، ملاس مواد پروتئینی مانند انواع کنجاله ها ، پودر ماهی، اوره مواد معدنی و ویتامینی : کمبود برخی مواد معدنی و ویتامینی در جیره غذایی دام باعث کاهش تولید، کاهش رشد، عدم آبستنی ، سقط جنین و کوری دردام می گردد. از جمله دی کلسیم فسفات ، پودر صدف ، پودر استخوان و از جمله مواد ویتامینی می توان به ویتامین های D،A و E اشاره کرد. همچنین از سبوس گندم و سبوس برنج نیز در مخلوط کنسانتره استفاده می شود اما باید توجه داشت که ارزش غذایی انواع سبوس بسیار کمتر از کنسانتره بوده و دامداران نباید سبوس را جایگزین کنسانتره نمایند. به طور متوسط به ازای هر ۵/۲ لیتر شیر تولیدی ۱ کیلو گرم کنسانتره جهت تغذیه دام در نظر گرفته می شود (بدون در نظر گرفتن کنسانتره مورد نیاز جهت نگهداری ، رشد گوساله و افزایش وزن روزانه گاو شیری). با توجه به اینکه درحال حاضر از یک سو سطح کیفی کنسانتره تولیدی کارخانجات خوراک دام به علت نظارت و انجام آزمایش های کنترل کیفی افزایش یافته و از سوی دیگر با توجه به افزایش بی رویه قیمت علوفه ضرورت مصرف کنسانتره بیش از پیش احساس می شود. کنسانتره پلت شده در مقایسه با کنسانتره ساده (مش) دارای مزایای زیر می باشد : سهولت جابجایی به علت حجم پایین افزایش قابلیت هضم با توجه به مرحله ی پیش پخت کاهش ریخت و پاش و گرد و غبار به علت چسبندگی و فشردگی کاهش آلودگی احتمالی بدلیل حرارت دیدن قدرت ماندگاری بالا به علت کاهش سطح تماس با محیط

بیشتر بخوانید
تأثیر برنامه نوری در مرغ گوشتی

تأثیر برنامه نوری در مرغ گوشتی

1401/3/17

برنامه‌ نوری درمرغ گوشتی برنامه نوری توسط بسیاری از پرورش دهندگان مرغ گوشتی با موفقیت به کارگرفته شده و ضمن کاهش مرگ و میر جوجه‌ها، بهبود ضریب تبدیل غذایی و تأمین رشد بهتر، سبب کاهش هزینه‌های تولید شده است. این برنامه به خصوص در مرغداری‌هایی که تلفات ناشی از آسیت وجود دارد مفید است. نتایج اجرای برنامه‌های نوری متناوب شامل بهبود بازده غذایی، بهبود قدرت زیست، بهبود جزئی رشد، کاهش مرگ و میر قلبی، کاهش تلفات مرجله پایانی دوره و بهبود اشتها می‌باشد.  برنامه نوری در هر نوع سالن مرغداری حتی سالن‌هایی که از نور طبیعی استفاده می‌کنند به آسانی قابل اجرا می‌باشد. استفاده از برنامه نوری به منظور تأمین سلامت مرغ گوشتی اخیرا گزارش‌هایی مبنی بر تأثیر مثبت برنامه نوری با روند افزایش تدریجی زمان روشنایی درجوجه‌های گوشتی منتشر شده است. در این روش در ابتدای دوره پرورش زمان‌های کوتاه نوردهی مورد استفاده قرار گرفته و به تدریج این زمان افزایش یافته و قبل از فرستادن جوجه‌ها به بازار در سن 6 هفتگی نوردهی به شکل تمام وقت انجام می‌پذیرد. مبنای فرضیه اخیر بر این استوار است که زمان‌های کوتاه نوردهی باعث کاهش میزان خوراک مصرف شده و در نتیجه کاهش سرعت رشد جوجه‌ها در مراحل حساسی می‌گردد که افزایش نسبی وزن جوجه‌ها در بیشترین حد است، لیکن رشد آهسته تر جوجه‌ها باعث کاهش وقوع بیماری‌های متابولیک نظیر ناهنجاری‌های ساق پا و سندرم مرگ ناگهانی می‌شود که از علل عمده تلفات جوجه‌های گوشتی محسوب می گردند. بررسی نتایج و تأثیرات برنامه نوری موارد ذیل برخی از تأثیرات برنامه نوری مناسب در پرورش مرغ گوشتی می‌باشند: نتایج حاصل در رشد گله: در اثر اجرای برنامه‌های متعدد نوردهی متناوب و افزایشی در سالن‌های پرورش جوجه گوشتی در روزهای 18 تا 21 روزگی کاهش وزن به اوج رسیده و در برنامه های نوری افزایشی، درحدود 50 گرم می‌باشد. این تاخیر در رشد در حدود سن 32 تا 33 روزگی جبران می‌شود. ضریب تبدیل خوراک : ضریب تبدیل خوراک در اثر این برنامه به دلیل کاهش نیازهای نگهداری، در اثر تغییر دادن منحنی رشد و کمتر شدن مرگ و میر در گله و ادامه رشد آخر دوره پرورش به طور چشمگیری بهبود می‌یابد . تأثیر حاصل از این برنامه در قدرت زیست و بقا گله: به علت کاهش مرگ و میر قلبی همچنین کاهش مشکلات ناشی از پا، پیشرفت واضحی در قدرت زیست گله بوجود می‌آید. تغییر رفتار پرنده‌ها در اثر اجرای برنامه نوری در سالن‌های پرورش مرغ گوشتی: جوجه‌هایی که تحت برنامه نوری پرورش یافته‌اند، بسیار فعال‌تر و شاداب‌تر از حالت عادی هستند و همچنین از حضورانسان آگاه‌تر بوده و تمایل به نشستن بر روی چوب استراحت را دارند. افزایش مصرف خوراک و تکامل دستگاه گوارش: در اولین ساعات پس از روشنایی در سالن با افزایش خوراک جوجه‌ها روبرو می‌شویم و این مسئله ما را به سوی این فرض که برنامه نوری سبب تحریک تکامل دستگاه گوارش بویژه چینه دان در سنین اولیه زندگی می گردد، هدایت می‌نماید. میزان مصرف دان در دو ساعت اول پس از شروع روشنایی در برنامه‌های نوری افزایشی حدودا 2 برابر بیشتر از مصرف پرندگان می‌باشد که تحت شرایط نور دائم پرورش می‌یابند. این مسئله درهنگام مشاهده رفتار تغذیه‌ای جوجه‌ها درموقع شروع روشنایی آشکار می‌شود. رفتار جوجه‌ها در روزهای اولیه اجرای برنامه نوری: هنگامی که برنامه‌های نوری افزایشی از روز چهارم با شش ساعت تاریکی در روز آغاز شود، میزان مصرف آب در اولین دو ساعت پس از شروع روشنایی 40 درصد بیشتر از متوسط مصرف آن در شرایط نور دائم خواهد بود. پس از روز هفتم در دو تا سه ساعت قبل از شروع تاریکی افزایش مختصری در میزان آب مصرفی مشاهده می‌گردد. از روز هفتم به بعد جوجه‌ها ساعت شروع تاریکی را یاد گرفته و مصرف آب را در دومین و سومین ساعت قبل از شروع تاریکی افزایش می‌دهند. تأثیر برنامه نوری افزایشی بر میزان مصرف دان درساعت شروع روشنایی: در شرایطی که روزانه 12 ساعت تاریکی داشته باشیم حدود 20 درصد ازکل دان مصرفی توسط جوجه‌ها در ساعت اول پس از روشنایی مصرف می‌گردد. از سن 10 تا 20 روزگی میزان غذای مصرفی جوجه‌ها می‌تواند در اولین ساعات پس از شروع روشنایی بیشتر از میزان مصرف در شرایط نور دائم باشد. رفتارهای تغذیه‌ای ناشی از برنامه نوری درهفته‌های دوم و سوم زندگی جوجه‌ها: مصرف آب و غذا در اولین ساعات پس از شروع روشنایی بیش از مقادیر متوسط مصرف در کل دوره روشنایی می‌باشد. علیرغم این رفتار تغذیه‌ای قابل توجه، کل خوراک مصرفی جوجه‌های تحت برنامه نوری در مقایسه باجوجه‌هایی که تحت شرایط روشنایی دائم نگهداری می‌شدند، در طی هفته دوم کاهش می یابد. پس از 21 روزگی افزایش ساعات روشنایی موجب افزایش مصرف غذا می‌شود و علت آن را می توان ایجاد رفتار تغذیه‌ای در طی دو هفته اول اجرای برنامه و نیز افزایش زمان مصرف غذا دانست. تأثیر برنامه نوری متناوب با بازدهی غذا: برنامه نوری متناوب بازدهی غذا را افزایش می دهد بسیاری از آزمایش‌های انجام شده در سطح مرغداری‌ها نشان می‌دهند که استفاده از برنامه نوری متناوب بازدهی غذا را حدود 5 تا 10 درصد بهبود می‌بخشد و همچنین وزن نهایی حاصل، بهتر خواهد شد. علت این امر آن است که وقتی مرغ‌ها دان را طی مدت 1 تا 2 ساعت زمان روشنایی می‌خورند برای هضم و جذب غذای مصرف شده بر حسب کیفیت و ترکیبات غذا، سن و شرایط محیطی به 2 تا 4 ساعت زمان نیاز دارند، وقتی که پرندگان بعد از مصرف غذا آرام نشسته یا خوابیده اند ضریب تبدیل غذا به گوشت بسیار بهتر خواهد بود و برای هضم غذا در تاریکی نیاز به انرژی کمتر می‌باشد. در این مورد توجه به این مسئله که یک پرنده درحال راه رفتن یا ایستادن به منظور انقباض عضلانی، نیاز بیشتری به مصرف کالری دارد در تفهیم و روشن ساختن بیشتر موضوع به ما کمک می‌نماید. برنامه نوری متناوب زمان بیشتری را برای خوردن غذا فراهم می آورد: هر پرنده شخصیت خاص خود را دارد. برخی از جوجه‌ها پرخاشگر و سلطه جو می‌باشند و بعضی دیگر ترسو و کمرو. برنامه نوری متناوب با فراهم کردن زمان بیشتر برای تغذیه مرغ‌ها شانس بیشتری به همه آنها جهت بدست آوردن غذا می‌دهد، با این وجود جهت انجام صحیح این امر و به منظور تغذیه خوب و یکنواخت ممکن است لازم شود، فضا و تعداد دانخوری و آبخوری را افزایش دهیم. تأثیر برنامه‌های نوردهی متناوب بر فعالیت مشکلات عضلات مربوط به پاها وکاهش نقص اسکلتی: برنامه نوردهی متناوب فعالیت عضلات را افزایش می‌دهد، در زمان روشن شدن چراغ‌ها مرغ‌ها شروع به خوردن غذا می‌کنند، لذا نوردهی منظم فعالیت عضلات را همانند روشن کردن تشدید می‌نماید این مسئله به خصوص برای پاهای پرندگان که باید وزن سنگین بدن آنها را تحمل نمایند، بسیار مفید می‌باشد، به همین جهت برنامه نوری متناوب می‌تواند مشکلات مربوط به پاها و نقص اسکلتی را تاحدود 20 الی 55 درصد کاهش دهد. رابطه برنامه نوری متناوب در سالن با استرس حرارتی: اجرای برنامه‌های نوردهی در سالن پرورش مرغ گوشتی استرس حرارتی را به حداقل می‌رساند. با محدود نمودن پرندگان در خوردن غذا و یا هضم غذای خورده شده در گرمترین ساعات روز، جوجه های گوشتی به خصوص جوجه های سنگین، حرارت کمتری در بدن خود تولید نموده و لذا می‌توانند هوای گرم را بهتر تحمل نمایند و بازده بهتر و تلفات کمتری خواهند داشت. اثر برنامه‌های محدودیت نوردهی در بهبود کیفیت لاشه، کاهش تلفات و کاهش چربی محوطه شکمی: تاریکی، فعالیت‌های مرغ را کمتر نموده و کیفیت لاشه را بهبود می‌بخشد، همچنین میزان تلفات را بین 2 تا 3 درصد کاهش می‌دهد و چربی کمتری در محوطه شکمی ذخیره می‌گردد. نتایج حاصل از برنامه نوری درهزینه انرژی مصرفی و استهلاک ادوات مرغداری: برنامه نوری متناوب هزینه انرژی مصرفی را کاهش داده، همچنین از استهلاک و پوسیدگی ادوات می‌کاهد. رابطه نور متناوب و آسیت: طبق آزمایش‌های به عمل آمده در جوجه‌های گوشتی که از سن 9 تا 42 روزگی از برنامه نوری متناوب استفاده نمودند (یک ساعت روشنایی و 3 ساعت تاریکی که روزانه 6 بار تکرار می گردد) به طور قابل ملاحظه ای مرگ ناشی از آسیت  (آب آوردگی شکم) کاهش یافت. به طور کلی بیشترین میزان مرگ ومیر ناشی از آسیت درگله‌هایی که بیش از 23 ساعت روشنایی مداوم دارند دیده می‌شود. تأثیر برنامه‌های محدودیت نوردهی برسندرم مرگ ناگهانی درجوجه‌های گوشتی: به نظر می‌رسد که میزان SDS درجوجه‌ها با افزایش شدت نور افزایش می‌یابد، همچنین بررسی‌ها و آزمایش‌های انجام گرفته در سالن‌های پرورش مرغ